به یکدیگر نیاز داریم 14 بهمن
«هر کسی علیرغم سن، نژاد، جنسیت، عقیده،
یا مذهب خود میتواند به ما بپیوندد.»
کتاب پایه
v
اعتیاد ذهن ما را نسبت به هر چیز جدید یا متفاوتی بست. فکر میکردیم به کسی یا چیزی نیاز نداریم. چیز با ارزشی را در کسی که اهل محله دیگری بود، پیشینه قومی یا نژادی دیگری داشت یا از طبقه اجتماعی یا اقتصادی دیگری بود، نمییافتیم. شاید فکر کرده باشیم، این تفاوتها ناخوشایند هستند.
در دوران بهبودی، این افکار به صلاح ما نیست. به NA میآییم، زیرا بهترین افکار ما نیز راه به جایی نبرده است. اگر امیدواریم در بهبودی خود پیشرفت کنیم، باید نسبت به تجربیات مؤثر روشنبین باشیم، مهم نیست این تجربیات از کجا نشأت میگیرد.
قطع نظر از سابقههای شخصی خود، همه ما در NA دو وجه مشترک داریم که با هیچ کس در آن شریک نیستیم: بیماری و بهبودی. برای تجربه مشترک خود به یکدیگر وابسته هستیم و هر چه این تجربه گسترش یابد، بهتر است. برای رویارویی با بسیاری از مشکلاتی که در راه پاک زندگی کردن وجود دارد، به هر ذرهای از تجربه و هر یک از جنبههای مختلف برنامه نیاز داریم.
بهبودی اغلب آسان نیست. نیرویی را که برای بهبودی نیاز داریم، از اعضای NA میگیریم. امروز از تنوع اعضای گروه خود سپاسگزاری میکنیم، چرا که از این تنوع نیرو و قدرت خود را دریافت میکنیم.
v
فقط برای امروز: میدانم هر چه تجربه گروه من تنوع بیشتری داشته باشد، گروه من بهتر میتواند مرا در شرایط مختلفی که با آن روبرو میشوم، پشتیبانی کند. امروز پیوستن معتادان با هر سابقهای را به جمع جلسه همیشگی خود خوشامد میگویم.
--------------------------------------------------------------------------------
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
آسیب پذیری........
3 فوریه 14 بهمن
قبل از شرکت در نارانان فکر می کردم که آسیب پذیر بودن یک نقطه ضعف است و این مرا مورد حمله قرارمی داد.احساس می کردم خودم در موقعیت خطر ناک عاطفی یا جسمی هستم و می توانم آسیب ببینم.یاد می گیرم جلسات نارانان مکان امنی است که می توانم بدون آنکه از حمله یا صدمه بترسم تقطه ضعف هایم را با دیگران در میان بگذارم.چند وقت پیش در یک جلسه شنیدم که عضوی گفت ：او وقتی به خودش اجازه می دهد آسیب پذیر باشدبیشترین بهره را از جلسه در یافت می کند.او زمانی که قدری در باره خودش با یک تازه وارد مشارکت کرد به این حقیقت بخصوص پی برد.
وقتی از من خواسته شد گراننده جلسه قدم یک باشم.پیشنهاد او را امتحان کردم و پی بردم که حق با او بود.توسط مشارکت در جمع ،در باره آنچه واقعا بر من گذشته و اینکه چه رفتاری داشتم بهتر و واضح تر می توانستم کارها ،احساسات و تردیدهایم را ببینم.
اگر موقعیت داشته باشم همین هدیه اعتماد را به کسی که نمیشناسم پیشکش میکنم تا به خودم فرصتی برای رشد کردن بدهم.وجود تازه وارد همیشه به من یاد آوری می کند که از کجا آمده ام جایی که هرگز آرزونمی کنم دوباره بر گردم .ما دیگر غریبه نیستیم و این جادوی جلسه است.
تفکری برای امروز：
وقتی تحت تاثیر اعتیاد دیگران قرار می گیرم ورنج می برم در باره اینکه آسیب پذیری چگونه است وحشت زده می شوم .اما برای مشارکت در مورد آن یادم می آید که قبلا با آن مواجه شده و زندگی کرده ام.
--------------------------------------------------------------------------------
شهامت عوض شدن
14 بهمن
اگر کسی با خشم به من نگاه میکرد یا با لحن تندی با من صحبت می کرد و یا هرگز با من صحبت نمی کرد، بسیار رنجیده خاطر می شدم. رشد یافتن در الانان تا آن اندازه به من کمک کرد تا تشخیص دهم طرز نگاه، صحبت یا حالت رفتار دیگری نسبت به من اغلب هیچ اثری در من ندارد.این طرز رفتار عموماً در فرد مقابل مؤثر می باشد چرا هنوز احساسا من جریحه دار می شود؟ این اتفاق برای من رخ می دهعد که حساسیت زیاد من ناشی از خودبینی می باشد من فکر می کنم که نقطه تمرکز و توجه هستم. آیا من آنقدر مهم هستم که هر چیزی در اطراف من مربوط و مؤثر بر من است؟
به گمان من رفتار من خودبینی را بجای واقعیت منعکس می کند و خودبینی یک نقص شخصیتی می باشد که من برای تغییر دادن آن کار می کنم. با کمک الانان، حساسیت من برای تمام اموری که پیرامونم رخ می دهد، شدیداً کاهش می یابد،من سعی می کنم از خودم بپرسم " چقدر مهم است؟ " وقتی که من صدمه می بینم، این فقط باعث آسیب و کنترل من می شود.
یادآوری امروز
دیگران برای من مهم هستند، گاهی عقاید آنها نیز مهم هستند، اما ممکن است شخصاً اموری را بر عهده بگیرم که هیچ عملکردی با من ندارند. داشتن عقایدی در مورد خودم به من اجازه می دهد تا افکار دیگران را بدون کنترل کردن آنها بپذیرم.
" در جریان رفتن به جلسات و خواندن نشریات الانان از این حقیقت آگاه شده ام که اعمال و رفتار دیگران بروی خودشان منعکس می شود و آنچه که من می گویم و انجام می دهم بروی خودم منعکس می شود."
--------------------------------------------------------------------------------
روز به روز
14 بهمن
میتوانیم هرروز طوری زندگی کنیم که همیشه احساس خوبی داشته باشیم و یا زندگی در جهنمی که خود آن را ساختهایم، این چطور است؟ ما معمولاً به خاطر جلب ترحم خود و دیگران خود را مقید به زندگی در جهنم خود ساخته میکنیم و خود را قربانی وقایع معرفی میکنیم. امروز میل و علاقه وافری به یک زندگی پربار و سرشار و به دور از ماسک زدن‌ها داریم. امروز مجبور به رعایت کردن اصولی هستیم، که هرگز پایبند به آن نبودم. یعنی بگذارم دیگران هرگونه که خودشان دوست دارند، بدون دخالت و فضولی من زندگی کنند. هر چند برخلاف ما و میل ما و اعتقاد ما اقدام میکنند. امروز بیشترین قسمت انرژیم را که صرف کنترل اعمال و اداره‌ی زندگی دیگران و دانستن فکر و عقیده‌ی آنها تلف میکردم، را برای خودم نگه
میدارم و آن را در به آغوش کشیدن دیگران و دلجویی کردن از آنها برای ارزشهای خودم صرف میکنم. زندگی جدید من بر روی پایه و اساس آرامش و کسب شادی و تقسیم آن با دیگران بنا شده است. من اکنون به عنوان یک بیمار وابسته به دنبال بهبودب خودم هستم.
عشق و دوست داشتن را تجربه کن!
--------------------------------------------------------------------------------
مراقبه روزانه
چهاردهم بهمن: هرکس برای آنچه می گوید و انجام می دهد حق انتخاب دارد. سرنوشت هرکس نتیجه انتخاب های اوست.
در یکی از جلسات عضوی در مورد اهمیت مورد اعتماد بودن مشارکت می کرد. او از مفهومی که مورد اعتماد بودن برایش داشت سخن می گفت. تجربه او نظرم را جلب کرد و بعد از اتمام جلسه با او به سخن نشستم. مایل بودم بدانم دوست دارد چگونه با او رفتار شود. او از اعتماد به نفس و صراحت رفتار بالایی برخوردار بود. آن چه از مشارکت با او دستگیرم شد این بود که مجبور نیستم نواقص دیگران را به رخشان بکشم و تن به موقعیت ها و شرایطی دهم که در جهت بهبود کیفیت زندگیم کار نمی کند. آن شخص مدتی بعد مورد مشارکت های انتقاد آمیز دیگران در مورد مشارکتش قرار گرفت. من خود را درگیر ماجرا نکردم زیرا آموخته بودم که مجبور نیستم خود را درگیر عواطف منفی نمایم. در مشارکت های انتقادآمیز اعضاء می توانستم بفهمم که خطاهای او را اغراق آمیز نشان می دهند. او عضوی درد کشیده بود. با عدم دخالت در مشارکت ها در موقعیتی قرار گرفتم که بدون طرفداری از هیچکدام توانستم به همه آنان عشق بورزم.
برای امروز، به حد و مرز و حقوق دیگران احترام می گذارم، خواه با آن حد و مرزها موافق باشم یا نباشم.
