10بهمن در میان گذاشتن آنچه که داریم
«باید به رایگان و با شکرگزاری آنچه به رایگان و با شکرگزاری به
ما داده شده است را در میان بگذاریم.»
کتاب پایه
v
در دوران بهبودی، هدایای بسیاری دریافت میکنیم. شاید از بین این هدایا یکی از بزرگترین آنها، بیداری روحانی است که با قطع مصرف آغاز میشود و هر روز با به کار بردن قدمها در زندگیمان تقویت میشود. جرقه حیات دوبارهای که در درون ما ایجاد میشود، نتیجه مستقیم رابطه جدید ما با نیرویی برتر است، رابطهای که با به کار بردن قدمهای دوازدهگانه در زندگی آغاز میشود و گسترش مییابد. به تدریج که برنامه خود را دنبال میکنیم، درخشش بهبودی، تاریکی بیماری ما را از بین میبرد.
یکی از راههایی که سپاسگزاری خود را از هدایای بهبودی ابراز میکنیم، کمک به دیگران برای به دست آوردن چیزی است که خود به دست آوردهایم. این کار را میتوانیم به روشهای مختلفی انجام دهیم: با مشارکت کردن در جلسات، برقراری تماسهای قدم دوازدهم، پذیرفتن تعهد نسبت به راهنمای دیگران شدن یا داوطلب شدن برای خدمت در کمیته بیمارستان‌ها و زندان‌ها، خطوط تلفنی و غیره... زندگی روحانی که در بهبودی به ما اعطاء میشود، مستلزم شکرگزاری است، زیرا تنها با دادن آنچه که داریم، میتوانیم آن را حفظ کنیم.
v
فقط برای امروز: وقتی هدیه بهبودی را در میان میگذارم، این هدیه گسترش مییابد. کسی را پیدا میکنم تا این هدیه را با او در میان بگذارم.
--------------------------------------------------------------------------------
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
ایمان به رها کردن
30ژانویه 10 بهمن
شعار "رها کن و به خدا بسپار "آرامش فوق العاده ای به من داده است.اوایل من در مقابل عقیده رها کردن اراده ام و سپردن آن به یک نیروی برتر مقاومت می کردم و برایم بی معنی بود.به عنوان یک مادر احساس می کردم اگر زمانی پسرم به درد سر افتاده بود کمکش نمی کردم نسبت به او فدا کاری نکرده بودم .اگر او را از زندان آزاد نمی کردم احساس گناه داشتم.
برای باز نگه داشتن ذهنم به گوش کردن در جلسات ادامه دادم.ضمن مشارکت اعضا شنیدم چگونه آنها به آرامشی که من می خواستم دست یافته اند.دانش نیرو و امید آنها الهام بخش بود.بنا بر این باز هم گوش دادم.خیلی.ها مشارکت می کردند که چطور با.رها کردن اراده شخصی و کنترل آرامش پیدا کرده اند.اوایل برایم مشکل بود اما بلاخره با تمرین آسانتر شد.فهمیدم.با نجات دادن پسرم به او کمک نمی کردم.برای من "رها کردن"آسانتر از "به خدا سپردن "بود. من مطمعن نبودم به یک نیروی برتر ایمان دارم.اعتماد کردن به نیرویی که دیده نمیشود از همه سخت تر بود .وقتی تردیدهایم را رها کردم و به ایمان متوسل شدم آرامش عجیبی پیدا کردم.اغلب همین را تمرین می کنم و همیشه باعث آرامش من می شود.
تفکری برای امروز：
وقتی درک می کنم با "رها کن و به خدا بسپار"مشکلاتی که لاینحل به نظر می رسند از راه هایی که اصلا به فکرم نمی رسدحل میشوند ایمان من قوی تر می شود.
--------------------------------------------------------------------------------
شهامت عوض شدن
10 بهمن
نادانی بصورت انجام دادن کارهایی به همان شیوه ای که بارها و بارها انجام شده و انتظار نتایج متفاوتی داشتن، قطعی می شود.
در گذشته سعی می کردم دیگران، موقعیتها و چیزهایی را کنترل کنم و معتقد بودم که روش من روش صحیحی می باشد.من می دانستم که مسیر من راه مرا تثبیت می کند و بر خواست خود که کاری را صورت نمی داد و کارایی نداشت پافشاری می کردم.هنوز من به سعی خود ادامه می دادم. این راه غیر معقولی برای زندگی بود. قدم سوم: " تصمیم گرفتم که اراده و زندگی مان را به پروردگاری که خود درک می کردیم بسپاریم و این نقطه عطفی در ترک کردن من بود. این به معنای انتخاب بین زندگی یک بیمار و یک شخص عاقل بود _ خواست من یا خواست خدا. چون خواست من بارها و بارها باعث مأیوس شدنم می شد، پرسش واقعی این بود که تا چه وقت به دور زدن پیرامون همان دایره ای که قبلاً می خواستم تا خطاها را تحسین کنم، ادامه دهم و به یک منبع عظیم کمک رو کنم؟
یادآوری امروز
ممکن است توجه به انتخاب های مخرب و نا معقول الکلی را آسان فرض کنم. این سخت تر است که بپذیرم رفتارهای فردی من همواره درست و معقول نبوده اند. امروزه می توانم پافشاری بر روی خواست خود را رها کنم. با این تصمیم ساده تعهدی به معقول بودن ایجاد می کنم.
اگرچه هیچ کس نمی تواند به عقب برگردد و یک نقطه جدید شروع را ایجاد نماید، اما هر کسی می تواند از اکنون شروع کند و یک نقطه جدید پایان را ایجاد کند.
--------------------------------------------------------------------------------
روز به روز
10 بهمن
همه‌ی ما به گونه‌ای متفاوت دارای بلایی جانسوز و خانمانسوز به نام وابستگی هستیم، مثل مواد مخدر، نیکوتین، الکل، قرص‌های روانگردان، پول، اتومبیل، خانه، کار، اسم و رسم، همسر و فرزندان، قمار و دروغگویی و ... خیلی از ما به صورت خودکار با زندگی و مشکلات برخورد میکنیم، حتی مشکلات ویژه‌ای را به صورت یک اجبار تحمل میکنیم. مثل تحمل یک فرد که از روی جبر و زور قبول کرده است و زندگی را در کنار این نوع افراد سپری میکنیم. آیا امروز رهایی از وابستگی‌های ذکر شده تنها انتظار و آرزوی ما می‌باشد؟ امروز می‌دانیم که ما نیاز به ابزار و یا راهکارهایی داریم که اگر از چاله‌ای درآمدیم به چاهی سرنگون نشویم. یعنی از یک وابستگی به وابستگی دیگر مبتلا نشویم. امروز می‌خواهیم زندگی و ابزارهای به دردنخور گذشته و قدیمی خود را فراموش کرده و نیرو و انرژی خود را صرف پیشبرد اهداف زندگی جدید خود نماییم. که تحت هر شرایط و موقعیتی کاربرد داشته باشد. خداوندا: تو را به خاطر رهایی، بیداری، پیشرفت، رُشد و تغییرات شکرگزارم.
آغاز راه شروع رهایی از وابستگی‌هاست!
--------------------------------------------------------------------------------
مراقبه روزانه
دهم بهمن: آگاهی می تواند هویت ترا تغییر دهد.
روزی یکی از آشنایان که اعتقادات مذهبی داشت می گفت آیا بقاء از دانه ای مانند دانه گل قاصدک می آید؟ آیا باد عاشق وزیدن است؟ و یا این که چیز شگفت آور دیگری در کار است؟ روزی در پارکی بر روی نیمکت نشسته بودم که گل قاصدکی در چمن توجهم را جلب کرد. به یاد حرف های آن دوست افتادم. آن قاصدک را بر روی صفحه ای از کاغذ نقاشی کردم و آن را در دفتر کارم به دیوار آویختم. یکی از روزها در حالی که مشغول مراقبه با این نقاشی بودم متوجه شدم چیزی که من و آن دوست به آن توجه نکرده بودیم برگهای گل قاصدک بود. چگونه می توان گل قاصدک را از بین برد؟ با کندن برگ های گل قاصدک سرانجام ریشه آن از بین خواهد رفت. با تمرین دعا و مراقبه در این برنامه یک زندگی غنی به من هدیه گردیده و قدرشناس معجزه زندگی شده ام و هر چقدر بیشتر در عشق بلاعوض رشد می کنم بیشتر قدرشناس دگرگونی های درونی و بیرونی خود می شوم.
برای امروز، در جستجوی کشف تجربه موفقیت دیگران خواهم بود.
