فقط برای امروز
اتحاد و یکنواختی 1 بهمن
«اتحاد در معتادان گمنام یک اجبار است.»
کتاب پایه
v
اتحاد، یکنواختی نیست. اتحاد از این حقیقت نشأت میگیرد که ما برای بهبودی و کمک به پاک ماندن دیگران وحدت هدف داریم. حتی اگر این چنین باشد، اغلب درمییابیم با اینکه برای تحقق هدف یکسانی تلاش میکنیم، ابزار و روشهای ما اساساً متفاوتند.
نمیتوانیم عقاید خود درباره وحدت را به دیگران تحمیل کنیم یا وحدت را با یکنواختی اشتباه بگیریم. در حقیقت، جذابیت بزرگ برنامه NA عدم وجود یکنواختی است. وحدت از هدف مشترک ما نشأت میگیرد، نه از معیارهایی که چند تن از اعضای خیرخواه بر گروه تحمیل میکنند. گروه متحدی که از دلهای مهربان اعضایش نشأت میگیرد، برای هر یک از معتادان امکان رساندن پیام را به روش منحصر به فرد فراهم میسازد.
در برخوردهای خود با یکدیگر در NA، گاهی به طور شفاهی مخالفت میکنیم. باید به خاطر بسپاریم تا وقتی که توجه خود را بر هدف اصلی گروه متمرکز میکنیم، جزئیات نحوه انجام کارها همیشه مهم نیست. ممکن است اعضایی را مشاهده کنیم که بر سر مسائل جزیی با هم مخالفت میکنند، ولی وقتی تازهواردی درخواست کمک میکند، با هم همکاری میکنند. وقتی وارد جلسات NA شدیم فردی منتظر ما بود. اکنون نوبت ماست که منتظر دیگران باشیم. به اتحاد نیاز داریم تا به فرد تازهوارد نشان دهیم این شیوه زندگی مؤثر است.
v
فقط برای امروز: سعی میکنم تا نقشی در اتحاد داشته باشم. میدانم که وحدت با یکنواختی یکسان نیست.
--------------------------------------------------------------------------------
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
رابطه راهنما و رهجو
21 ژانویه 1بهمن
راهنمایم به من گفت هر پیشرفتی بستگی مستقیم به این دارد که دیگر بیشتر از این نخواهم درد و رنج را تحمل کنم.وقتی پسرم در حال مرگ بود روان پریشی داشت و با ده سال زندان مواجه شد
خیلی نگرانش بودم و فکر نمی کردم بتوانم دوام بیاورم.از ابزارها نا امید بودم .وقتی خانمی در جلسه در باره سه پسر بزرگش که زندان بودند مشارکت کرد دانستم که او برای من یک راهنما است .کسی بود که می دانست من با چه چیزی روبرو هستم و چیزی را که من می خواستم داشت باوجود زندانی بودن بچه ها راهی برای زنده ماندن.
به کمک راهنما یاد گرفتم که رها کنم و بگذرم این بچه بالغ شود و خود درد عواقب مصرفش را بکشد .من هر کاری که راهنما می گفت انجام می دادم：خواندن نشریات ،نوشتن،کارکرد قدم ها و خدمت کردن .یاد گرفتم اطمینان داشته باشم که هر قدرمعتاد پیشروی کند و هر قدر وحشتناک و حتی مرگ آفرین باشد این سفر اوست نه من.او نوسانهایرزیادی داشته است .امروز پس از سالها من و راهنمایم سپاسگزاریم که پسرهای ما بر عکس پدران خود بهبود یافته اند و دیگر در زندان نیستند.
تفکری برای امروز：هر کاری که راهنمایم برای من انجام داده من برای دیگران انجام می دهم به خصوص وقتی یک تازه وارد به جلسه می آید.من داستانم را مشارکت می کنم.شاید با این کار تازه واردین بفهمند در میان افرادی که می توانند وضعیت آنها را درک کنند دیگر تنها نیستند.
--------------------------------------------------------------------------------
شهامت عوض شدن
1 بهمن
قدم دوم عنوان می کند که: به مرور ایمان آوردیم که یک نیروی برتر می تواند سلامت عقل را به ما باز گرداند. اخیراً در یکی از جلسات این قدم را با شیوه ای که در بر دارنده تجربیات شخصی من نیز بود از زبان یکی از اعضا شنیدم. " در ابتدا فقط آمدم و سپس آمدم تا باور کنم." سفر به سوی یک نیروی برتر آنقدر برای من تدریجی بود که نفهمیدم چطور رخ داد. نه انفجار نور بود و نه بوته مشتعلی _ فقط روشنایی تدریجی در زندگی مه آلودی بود که در گذشته قبل از پیدا کردن بهبودی ام در الانان داشتم. من نیز در ابتدا مانند دیگر دوستانم در جلسه، آمدم و جسم خود را بدون داشتن ایمان ، به الانان آوردم. سپس یک بار دیگر اینجا بودم، به آرامی آمدم و به تدریج آمدم تا باور کنم که در این دنیا تنها نیستم. یک نیرو،یک راهرو و یک انرژی وجود دارد که می تواند یک زندگی ثمربخش و لذت بخشی را به من ببخشد. من فقط لازم است که درخواست کمک کرده و ذهن خود را باز نگه دارم.
یادآوری امروز
ایمان آوردن در زندگی ام یک روند تدریجی داشت. این روند تداوم داشت و هر روز که خود را در اختیار او قرار میدادم قویتر می شدم. شاید آگاهی یافتن از این روند هنگامیکه دوباره نا شکیبا شوم و از زندگی سرباز زنم به من کمک کند.
« من دریافته ام که در این دنیا چیزهای بزرگ، از موضعی که ما در جهت آن ایستاده ایم، زیاد دور نیست.»
--------------------------------------------------------------------------------
روز به روز
1 بهمن
برای هیچ‌کس پذیرش درد و ناامیدی آسان نمی‌باشد. امروز تحمل درد و ناامیدی مقداری برایم آسانتر شده است. میدانم که بیماری من توانایی‌های بسیاری دارد و می‌تواند مرا به شدت عذاب دهد. ابزارهای برنامه‌‌ی خودیاری رهایی می‌گوید، اگر توانایی رهایی از افکار دردناک را نداری «کمک بگیر» به راهنمایت تلفن بزن. اگر وی نبود سایر دوستان هستند. پیشنهاد میکند که به جلسات برو، مشارکت کن. اگر توانستی به همدردی مثل خودت گوش بده با او مدارا کن. امروز از تجربه‌ی عذاب درد و حال بدی یاد می‌گیرم که بیشتر از چند ساعت دوام ندارند. می‌توانم از راهکارها و ابزارهای برنامه به نحو احسن سود برده و این حالات را تبدیل به حال خوب بکنم. آیا امروز به خاطر این نعمات از خداوند تشکر کرده‌ام؟ هنگام درماندگی و ناامیدی به سوی خداوند دست دراز کرده و از او طلب قدرت تحمل و پذیرش شرایط و مشکلات را میکنم. امروز ناتوانی و عجز من در مقابل اتفاقات باعث شده است، که نیروی فرای قدرت بشریت از من حمایت کند. من خداوند را به خاطر حمایت من در شرایط سخت می‌پرستم.
با اعلان عجز درمقابل خداوند، توانا می‌شوم!
--------------------------------------------------------------------------------
مراقبه روزانه
یکم بهمن: هر فرصتی برای ترک عادت، فرصت مناسبی است.
بزرگترین هدیه ای که در مسیر بهبودی بدست آورده ام قبول مسئولیت است. من مسئول بهبودی شخصی خود و شرکت مرتب در جلسات هستم، خواه احساسی خوب داشته باشم یا بد. حضور مرتب در جلسات ضرورت بهبودیست و مشارکت هر عضو می تواند به بهبود خود و اعضای دیگر کمک کند. تعهد خود به سالم زندگی کردن را بر ایمان استوار کرده و آن را پذیرفته ام، حتی اگر گاهی بیماری مرا به بیراهه ببرد. به مرور زمان و عمل کردن به تعهدات، قبول تعهد و مسئولیت پذیری آسان و آسانتر می شود.
برای امروز، تعهدی هر چند کوچک را پذیرفته و به آن عمل می کنم.
