8بهمن معتاد دائمی
«قطع نظر از مدت زمان پاکی، هرگز نمیتوانیم به طور کامل بهبودی پیدا کنیم.»
کتاب پایه
v
پس از گذشت مدت کمی از انجام برنامه، برخی از ما تصور میکنیم معالجه شدهایم. هر چیزی را که NA باید به ما آموزش دهد، فرا گرفتهایم؛ از شرکت در جلسات خسته شدهایم؛ و راهنما با لحنی یکنواخت همان شعار قدیمی را تکرار میکند: «قدمها—قدمها—قدمها!» تصمیم میگیریم که اکنون باید به زندگی خود بپردازیم، شرکت در جلسات را قطع کنیم و سالهای از دست رفته به خاطر اعتیاد فعال را جبران نماییم. اما این کار را با به خطر انداختن بهبودی خود انجام میدهیم.
از بین ما کسانی که پس از این اتفاق دچار لغزش شدهاند، اغلب سعی میکنند تا حد توان در جلسات شرکت کنند—برخی از ما به مدت چند سال هر روز در جلسات شرکت میکنیم. ممکن است سالها بگذرد تا بفهمیم همیشه معتاد خواهیم بود. ممکن است بعضی روزها احساس خوبی داشته باشیم و در بعضی روزها احساس بدی داشته باشیم، در هر حال هر روز معتاد هستیم. همواره در معرض توهم، انکار، دلیلتراشی، توجیه، عدم سلامت عقل—همه خصوصیاتی که در طرز فکر معتاد معمولی وجود دارد—قرار داریم. اگر میخواهیم به زندگی ادامه دهیم و بدون مصرف مواد از زندگی لذت ببریم، باید برنامه فعال بهبودی را هر روز تمرین کنیم.
v
فقط برای امروز: هر روز معتاد هستم، اما امروز تصمیم میگیرم معتاد در حال بهبودی باشم. این تصمیم را با عمل به برنامه خود میگیرم.
--------------------------------------------------------------------------------
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
قطع وابستگی باعشق
28ژانویه 8 بهمن
زندگی کردن با یک معتاد در حال مصرف پر از دغدغه است.احساس می کنم مدام در حال راه رفتن روی تخم مرغ هستم.وقتی که برای آسایش و امنیت افراد دیگر حس نادرستی از مسوولیت پذیری در سر دارم،وقتی توسط کارهای معتاد سلامت عقل و رفاه من تاثیر منفی گرفته وقتی بخاطر مهمانی رفتن او خودم را دلواپس و بی خواب می بینم وقتی نگرانم که ممکن است حرف اشتباهی بگویم و "باعث"رفتن او از خانه بشوم و تا زمانی که اینگونه باشم قطع وابستگی را تمرین نمی کنم.
به وسیله قطع وابستگی با عشق می توانم احساس مسوولیت نسبت به رفتار و آسایش معتاد را کنار بگذارم .در نارانان یاد گرفته ام که اعتیاد یک بیماری است و این تقصیر من نیست!من باعث آن نبودم ،نمی توانم کنترلش کنم و نمی توانم آن را در مان کنم.پی برده ام با تمرین قطع وابستگی است که می توانم خودم را از احساس گناه و مسوولیت پذیری نا به جا تسکین داده و آرارم کنم.
راه رفتن روی تخم مرغ ها همیشه باعث شکستن آنها می شود.زندگی با یک معتاد استرس به وجود می آورد.من قطع وابستگی را به یک طناب محکم و معتاد را به تخم مرغ تشبیه می کنم.از طناب برای راه رفتن از بالای تخم مرغ استفاده می کنم .آنقدر راه رفتن روی طناب را تمرین می کنم تا نیفتم و تخم مرغها نشکنند.ولی راه رفتن روی طناب آسان نیست و تمرین زیادی می خواهد. مطمعن هستم که اوایل اشتباه و لغزش دارم و تعدادی از تخم مرغ ها میشکنند.ه چند اگر تمرین کنم و راه رفتن روی طناب را یاد بگیرم عاقبت می توانم به هدفم برسم.این درست مانند قطع وابستگی است.
تفکری برای امروز：
قطع وابستگی ابزاری است که می توانم برای جدا کردن خودم از ترس آشفتگی و مسوولیت نابجا که نتیجه زندگی با اعتیاد فعال است از آن استفاده کنم.
--------------------------------------------------------------------------------
شهامت عوض شدن
8 بهمن
ما انسانها بطور عجیبی وفق پذیر هستیم. ما راه حل های خلاقی برای شرایط اخلاقی و برای شرایط غیرممکن پیدا می کنیم. یکی از مهارتهایی که از عهده کارها بر می آییم و ان را توسعه می بخشیم، زیر نفوذ درآوردن افراد، به منظور بدست آوردن آن چیزی است که می خواهیم. الکلیسم می تواند رفتارهای محیطی را خلق کند که زیر نفوذ در آوردن را امری ضروری تلقی کند. امروز با کمک الانان، یاد می گیرم کاری بیش از اینکه بقاء داشته باشیم، انجام دهیم و چنین تحکم هایی غیر ضروری و غیر قابل قبول شوند. ما در الانان راههای سالمتری برای کسب نیازهای فردی مان و رفتار با دیگران یاد می گیریم.
زرنگی کردن بخش طبیعی از زندگی من شده بود آنقدر که من فراموش کردم یک مذاکره داشته باشم یا یک درخواست درک و قابل فهم داشته باشم. اگر از فردی می خواستم کاری انجام دهد، سعی می کردم با گفتن اینکه چقدر من برای انها کار انجام داده ام در آنها احساس گناه ایجاد می کردم و یا اینکه شکایت می کردم که هرگز وظیفه خود را انجام نمی دهند. هرگز برای من اتفاق نیفتاده که بتوانم به سادگی و مؤدبانه برای انچه می خواهم، درخواست کنم، یا اینکه می توانستم درخواست رد شده ام را بپذیرم، اما من یاد می گیرم . فقط برای امروز یاد می گیرم.
یادآوری امروز
امروز راه بهتری برای زندگی کردن خلق می کنم، رها از هر خطا و فریبی.
«ما تصمیم می گیریم که با تمامیت فردی رفتار کنیم، نه بخاطر اینکه احساس بهتری در دیگری ایجاد کنیم بلکه به این خاطر که این رفتار یک راه زندگی را به ما عرضه می کند که باعث پیشرفت و بهبودی ما می شود.»
--------------------------------------------------------------------------------
روز به روز
8 بهمن
مواقعی پیش می‌آید که از خود می‌پرسم یعنی چه؟ تا کی ادامه دارد؟ هدف چیست؟ شاید کارم درست نیست و ... وقتی شک و تردید و مقایسه‌ها پیش آمده و مرا مجبور به ناامیدی میکند، می‌دانم که بیماریم در حال عود کردن است. امروز می‌دانم که گاهی بیماریم مرا احاطه کرده و سعی در منحرف کردنم دارد. بیماری وابستگی تنها بیماری است که برخلاف بیماری‌های دیگر در فکر بیمار خود است و دائم او را به گرداب خود می‌کشاند. بیماران سایر بیماری‌ها به فکر بیماری خود و نوع درمان و کنترل و تحمل و برطرف کردن آن هستند، ولی بیماری وابستگی به فکر بیمار خود می‌باشد یعنی دایم به فکر منحرف کردن بیمار خود می‌باشد. بیماری وابستگی تحمل رُشد و تغییرات بیمار خود را ندارد، بلکه می‌خواهد او را تبدیل به کس دیگری به غیر از خودش کند. امروز می‌گویم من کسی هستم به نام هیچکس. من قطره‌ای از اقیانوس اراده‌ی خدایی هستم که وصل به انسانیت می‌شوم، تا معنای زندگی در کنار همنوعانم را با عشق و دوست داشتن و پذیرش بفهمم.
در کنار هم مفهوم پیدا میکنیم!
--------------------------------------------------------------------------------
مراقبه روزانه
هشتم بهمن: خداوند عشق مطلق است. عشق ذات تغییر ناپذیر روح است. حقیقت این است که: بخشش انسانی و عشق الهیست.
برای اجتناب از روبرو شدن با مشکلاتی چون خشم و عصبانیت نیکوتین مصرف می کردم. انجمن نیکوتینی های گمنام به من آموخت که چگونه با زندگی به همانگونه که هست رو به رو شوم. وقتی دچار خشم و عصبانیت می شوم می دانم که به جای جستجوی ریشه آن در دیگران، باید به خود نظری بیندازم. همسرم مرد خوبیست و فقط کمی نامرتب است. وقتی غذا می خورد باقیمانده غذا را در ظرفشویی و اطراف سطل زباله می ریزد. این بی انضباطی ممکن است یک روز باعث عصبانیت و یک روز به راحتی از آن بگذرم. این دو حالت هیچ ارتباطی به نوع عملکرد او ندارد بلکه به نوع برداشت من بستگی دارد. من حق انتخاب دارم تا خود را در این احساس گرفتار کنم و یا به سادگی آن را برطرف کنم. انجمن نیکوتینی های گمنام مرا از زندان اعتیاد رها ساخت و آموخت که چگونه خود را از توهم، ترس و خشم رها سازم.
برای امروز، حق انتخاب دارم تا تضادها را به عنوان فرصتی برای شناخت خود بپذیرم.
