مهم ترین مساله ی همه ی ما در زندگی، بدون استثنا پرهیز از پرخوری بی اختیار و پایبندی به آن است. شاید باورتان این باشد که چیزهای دیگری اولویت دارند، ولی اگر از خوردن بی اختیار پرهیز نکرده و متعادل خوردن را تمرین نکنید، ممکن است فرصت های خود را در به دست آوردن سلامتی، شادی، خودشناسی و آرامش از دست بدهید.
اگر متقاعد شده اید که همه چیز در زندگی به تمرین شما در پرهیز بستگی دارد، به طور حتم به این اهداف می رسید. اگر با وسوسه شدید خوردن روبرو شدید، موارد زیر را قبل از برداشتن اولین لقمه ی اضافی به یاد داشته باشید...
این واقعیت را دز ذهن تان پرورش دهید که همیشه انتخاب شما بین این دو مورد است: با یک لقمه ی کوچک اضافی را نمی خورید، یا بعد ازخوردن یک لقمه ی اضافی با ناراحتی تا خرخره تان می خورید.
این نکته را در ذهن تان پرورش دهید، شما به اندازه ی کافی خوش شانس هستید، زیرا قبل از اینکه دیر شود، فهمیدید چه مشکلی دارید و برای این موضوع با فروتنی سپاسگزار باشید.
بپذیرید که ممکن است به طور طبیعی بارها موارد زیر را تجربه کنید: (حتی گاهی ممکن است زمان آن طولانی شود.)
1.سرزنش آگاهانه و ویار برای خوردن چیزی بین وعده های غذائی.
2.هوس شدید و ناگهانی برای خوردن یک لقمه.
3.ویار برای خوردن، نه به خاطر غذا بلکه برای لذت، آرامش و راحتی که فکر می کنید یکی دو لقمه ی بیشتر به شما می دهد.
با وجد این که این احساس ها آزار دهنده هستند، اما اجباری برای عملکرد بر اساس این احساس وجود ندارد.
4.به یاد داشته باشید هر بار که موقعیتی روبه رو می شوید و از خوردن غیر ارادی خودداری می کنید، موجب می شود که بار دیگر راحت تر این کار راانجام دهید.
5.یک برنامه ی روزانه برای افکار و رفتارهای خود داشته باشید و آن را آن قدر برا ی خود بخوانید و بشنوید تا برایتان جا بیفتد، بدون توجه به سختی آنچه که در طول روز ممکن است شما را ناراحت کند و یا این که آن میل همیشگی برای خوردن یک لقمهء کوچک شما را چقدر تحت فشار قرار دهد، با کمک این برنامه، روز خود را بدون خوردن حتی یک لقمه ی اضافی سپری کنید.
6.برای این که نیمه ی دوم چیزی را که نصف کرده اید بخورید خودتان را اینگونه توجیه نکنید که " این تکه کوچکی است، یا این بی انصافی است که من لقمه ی کوچک را مانند مردم عادی نمی توانم بخورم."
7.درباره ی لذتی که یک بار از غذای خاصی برده اید، چه واقعی و چه خیالی ، فکر و صحبت نکنید.
8.فکر نکنید خوردن یکی دو لقمه ی بیشتر یک وضعیت بد را بهتری کند و یا حداقل تحمل آن را آسان تر می کند. به جای آن، این فکر را جایگزین کنید: (یک لقمه، آن وضعیت بد را بدتر می کند. یک لقمه می تواند باعث شود تا خرخره غذا بخورید.)
9.فکر نکنید که وضعیتتان خیلی سخت است. به خاطر داشته باشید کسانی که مشکل های بزرگ را در زندگی شان پذیرفته اند یا بر آنها غلبه کرده اند، افراد شجاعی هستند، فکر کنید شما چقدر خوش شانس هستید که بیماریتان می تواند یک روز یک روز و به سادگی با نخوردن اولین لقمه ی اضافی مهار شود.
10.لذت پرهیز از پرخوری بی اختیار را در ذهن تان پرورش دهید:
الف:چقدر خوب است رها شدن از احساس گناه، افسوس و سرزنش خود.
ب:چقدر خوب است رها شدن از ترس ها و پیامد اولین لقمه ی اضافی و یا لقمه هائی که در راه است، چیزی که شما در گذشته ، هرگز قادر به انجام آن نبودید.
ج:چقدر خوب است رها شدن از این ترس که مردم درباره ی ما چه می گویند و چه فکری می کنند و رها شدن از تحقیر انها.
11.لذت های مثبت پرهیز از پرخوری بی اختیار را بارها به صورت زیر لیست کنید:
الف: توانائی خوردن و خوابیدن راحت و طبیعی و بیدار شدن با شادمانی از این که زنده هستید. شادمانی برای این که دیروز پرهیز داشتید از این که این امتیاز را دارید که امروز هم پرهیز داشته باشید.
ب:توانائی مقابله با هر آن چه که در زندگی برایتان روی می دهد، همراه با آرامش ذهن، احترام به خود و امکان استفاده از همه ی توانائی های تان.
12.یک سری افکار مفید و مرتبط را در ذهن تان پرورش دهید:
الف:اولین لقمه ی اضافی برابر است باهمه ی بدبختی ها، احساس شرم ها و پشیمانی های که از گذشته آن ها را می شناسید.
ب:اولین لقمه ی اضافی برابر است با از بین بردن آن شادمانی، احترام به خود و آرامش ذهنی که تازه به دست آورده ایم.
13.سپاسگزاری را در ذهن تان پرورش دهید:
الف: سپاسگزار باشید، با بهای کمی، چیز های زیادی می توانید به دست آورید.
ب:سپاسگزار باشید، در این معامله، تنها با نخوردن یک لقمه ی اضافی ، همه ی لذت های پرهیز از پرخوری بی اختیار را می توانید به دست آورید.
ج:سپاس گزار باشید، OA وجود دارد و شما آن را به موقع یافته اید.
د:سپاس گزار باشید، شما فقط قربانی یک بیماری به نام پرخوری بی اختیار بودید، نه یک شخص شکمو با اراده ی ضعیف و یا یک فرد توجیه گر و دودل.
ه:سپاس گزار باشید، همان طور که دیگران قبل از شما این راه را پیدا کردند، شما نیز به موقع از غذای اضافی دست برداشتید.
14.راه هائی برای کمک به پرخوران دیگر جست و جو کنید و به یاد داشته باشید که اولین راه برای کمک به دیگران، این است که خودتان از پرخوری بی اختیار پرهیز کنید.
15.فراموش نکنید وقتی چیزی در قلب تان سنگینی میکند، استقامت تان کم و ذهن تان آشفته و سردرگم است، دوستی در کنار شماست که صداقت دارد، می تواند درک تان کند و تسلی تان دهد.شما این دوست را در پرخوران گمنام دارید.
