هنگامی که به داشتن ترس اقرار می کنیم و با صداقت بدان می نگریم, متوجه می شویم اعمالی که برای پرهیز از درد به انجام می رسانیم, بعضی وقتها به مراتب مخرب تر از نتایجی می باشند که از وقوع آنها واهمه داشتیم. اما زمانی که واقعأ از کنترل کردن دست برمیداریم, آزادیم تا بدون ترس, بدون احساس گناه و بدون دست آویز, آنچه که هستیم باشیم. هنگامی که متوجه می شویم رفتارمان برایمان کاربرد ندارد, به تدریج از چاهی که برای خود کنده بودیم بیرون میاییم.
پاکزیستن بخش رها کردن خود