ایا تا به حال از خود پرسیده ایم چه چیزهایی ابزارهای بهبودی ما را از ما گرفته یا حتی انها را به ابزارهایی در خلاف جهت ان تبدیل می کنند؟!
"منافع مشترک ما باید در راس قرار گیرد،بهبودی شخصی به وحدت OAبستگی دارد."
شاید وقتی برای اولین بار این جمله را شنیدیم،از خودمان پرسیده باشیم ارتباطی میان بهبودی ما و وحدتOA وجود دارد؟
در مسیر زندگی جدیدمان،متوجه این نکته مهم شدیم که ما جزیی از یک گروه در حال بهبودی هستیم؛ما دریافتیم بقای ما وبهبودی شخصی ما مستقیما به بقای گروه وانجمن بستگی دارد وبه این ترتیب حفظ جلسات برای ما جنبه حیاتی پیدا کرد.
ما امروز به خوبی می دانیم،ازهم پاشیده شدن جلسات،نابودی انجمن ونابودی تک تک اعضا را به دنبال خواهد داشت.همان گونه که منافع مشترک ما در پی یک نیاز مشترک شکل گرفت،وجود یک بیماری مشترک هم،گاهی گروه های ما را با چالش ها ومشکلات مشترکی مواجه ساخته،که البته با پای بندی به اصول وسنت ها،جایی برای ترس از انها باقی نخواهد ماند.
ابزارهای بهبودی ومراقبت از انها
بعد از سالها ناکامی واحساس گناه،درپس شکست های مکرری که در کنترل خوردن غیر ارادی مانداشتیم؛اکنون راه حلی داریم که برای مان کار می کند.
راه حل ما یک برنامه یبهبودی است.یک برنامه ی دوازده قدمی ساده ما دریافتیم که بدون استفاده از 8ابزار بهبودی OAنمی توان با دوازده قدم کار وزندگی کرد.
مراقبت واستفاده درست از این ابزارها سپاسگزاری ما از این هدیه ارزشمند خداوندی خواهد بود.حال ما با پاسخ به پرسش های زیر،چگونگی عملکردمان را در رابطه به هریک از ابزارهای بهبودی ارزیابی می کنیم:
برنامه غذایی
-ایا به پیشنهادOA برای مشورت بایک مشاور یا پزشک تغذیه توجه کرده ایم؟
-ایا با مطرح کردن برنامه غذایی مان در جلسات،تفرقه وکشمکش ایجاد کرده ایم؟یا با تجویز خودسرانه برنامه های غذایی،به خود ودیگران از نظر جسمی روحی وروانی اسیب زده ایم؟
-ایا با عدم استفاده از برنامه غذایی وادامه دادن به خوردن غیر ارادی،موجب طرد شدن یا دلزدی گی تازه واردین شده ایم؟
-ایا توجه داریم که از جانبOAبرنامه غذایی خاصی را تایید یا رد نکنیم وبا این کار انجمن را درگیر مشکلات وپی گردهای قانونی نکنیم؟
راهنما
-ایا به خود یاداور می شویم که حق دخالت در اعتقادات شخصی،باورهای مذهبی ومسائل خصوصی رهجوهایمان را نداریم؟یا با اعمال نظرهای خود موجب اشفتگی انها وبدنامی انجمن خود می شویم؟
-ایا از برقراری رابطه راهنما ورهجو با جنس مخالف پرهیز می کنیم تا گرفتار مشکلات زیر نشویم؟
.از بین رفتن اعتماد ارامش وامنیت خانواده هایمان
.درگیر شدن احساسات وعواطف مان با رهجو
.ایجاد وابستگی غیر قابل اجتناب میان طرفین
.احتمال بروز سواستفاده ومسائل غیر اخلاقی
.سخت بودن برقراری ارتباط سالم وحفظ سالم وحفظ ومراقبت از ان
-ایا با مطرح کردن وبزرگ جلوه دادن راهنمای خود به بهبودی او؛خودمان وسایرین اسیب زده ایم؟
-ایا به واسطه تعداد رهجوهایمان دست به فخر فروشی زده واحساسات تفاوت را میان اعضا به وجود می اوریم؟
جلسات
-ایا به خود یاد اوری می کنیم که عملکرد ونگرش ما روی شکل گیری نظر تازه واردین وباورهای جامعه در موردOAاثر گذار است؟
-ایا با پرداختن به مسائل خارجی یا بیان برداشت های شخصی نظیر برداشت ما از نیروی برتر،موجب بروز اختلافات اعتقادی مذهبی،سیاسی و.....شده ایم؟
-ایادر هنگام برقراری ارتباط با دیگر اعضا مخصوصا دوستان غیر هم جنس،از حریم شخصی خود مراقبت می کنیم؟یا با رفتارها وروابط غیر اخلاقی موجب کشیده شدن درگیری ها به جلسات می شویم؟
-ایا ما به حریم دیگر اعضا به عنوان عضوی از خانواده بزرگ خود احترام می گذاریم وبرای حفظ امنیت جلسات به سنت ها یمان پای بندیم وبدون ترس مانع زیر پاگذاشتن سنت ها می شویم حتی اگر به قیمت تنها ماندن ما تمام شود؟
-ایا جلسات از رفتارهای اسیب زننده،نظیر رفتار های زیر پرهیز می کنیم؟
.عیب جویی کردن از اعضا
.تیر اندازی در مشارکت ها
.لودگی وبی ملاحظگی
.بی نظمی واختلال در جلسات
.تجمعات بی جا
.بروز رفتار وحرکات خلاف قانون
تلفن
-ایا فقط برای کمک کردن به خود از تلفن استفده می کنیم یا با ان به غیبت شکایت وشایعه پراکنی پرداخته ایم؟
-ایا در هنگام ردوبدل کردن تلفن با دیگر اعضامتوجه هستیم که چرا وبا چه کسانی ارتباط تلفنی براقرار می کنیم؟
-ایا در حفظ شماره های تماس دوستانمان مسئولانه رفتار می کنیم؟
نوشتن
-ایا هنگام انتخاب موضوع از نوشتن موضوعاتی که منجر به بروز اتلاف در گروه هایمان می شود خودداری می کنیم؟
-ایا هنگام خواندن سوالات نوشته شده در جلسات پرسش وپاسخ به متناسب بودن سوالها با فضای بهبودی توجه داریم؟
-ایا از ترازنامه ها ونوشته های خود در رابط با افکار واحساس هایمان به اندازه کافی مراقبت می کنیم تا عواقب بر ملا شدن انها دامنگیر خودمان وجلسات مان نشود؟
نشریات
-ایا برای یاد گیری اصولOAبه نشریات مورد تاییدOAمراجعه می کنیم؟
-ایا در کارگاههای قدم وسنت پرخوران گمنام کتاب ونشریاتOAرا مبنای کار خود قرا می دهیم؟
-ایا در تهیه نشریات مورد تایید OA به کمیته نشریات خودمان رجوع می کنیم؟یا با تهیه نشریات از دست فروش ها یا هر جای دیگر به خود اتکایی واجرای سنت هفتم انجمن اسیب وارد می سازیم؟
-ایا بخشی از زمان جلساتمان را نشریه خوانی اختصاص می دهیم تا با این کار اگاهی اعضا از برنامه بهبودی افزایش یافته وموجب رشد گروه شود؟
گمنامی
-ایا از بردن نام اشخاص ومکانهای خاص ورجوع به گفته ها یا نوشته دیگران در جلسات پرهیز می کنیم؟
-ایا انچه را که در جلسات می بینیم ومی شنویم در همان مکان باقی می گزاریم یا بردن مسائل درون گروهی به خارج از جلسات امنیت اعضا را به خطر می اندازیم؟
-ایا شخصیت پردازی نموده وگروه را به جای اصول به شخصیت ها وابسته می نماییم؟
-ایا به شایعات بها داده وبا این کار باعث دلسردی گروه شده ایم؟
-ایا گمنامی عضویت خود رادر انجمن های دیگر حفظ می کنیم؟یا با بیان اشنایی خود با برنامه های 12 قدمی،دیگر سعی در فخر فروشی وناچیز شمردن انجمنOAداریم؟
-ایا تازه وارد بودن خود را درOAمی پذیریم؟یا برای جبران ان دست به شهرت طلبی می زنیم وپای انجمن دیگری را به جلسات خود باز می کنیم؟
خدمت
-ایا با در نظر گرفتن هدف اصلیOA یعنی رساندن پیام به پرخوری که در عذاب است موجب ارتقا بهبودی خود وگروه مان می شویم؟
-ایا نسبت به گرفتن خدمت وانجام ان متعهدومسئول بوده ایم یا با سهل انگاری وبی دقتی به گروه خسارت زده ایم؟
-ایا خدمت در گروه ما بر اساس اصل چرخش است تا فرصت خدمت فروتنانه ودر گمنامی به اعضا داده شود؟
-ایا در انتخاب خدمت گزار مورد اعتماد تمام سعی خود را به کار می بریم؟ایا بر عملکردخدمتگزاران خود نظارت داریم واز انها می خواهیم کهپاسخگو باشند؟
-ایا خدمت گزاران خود را سرزنش کرده وتمایل به خدمت را در انهاسرکوب می کنیم؟
خلاصه اینکه
ایا به این بلوغ رسیده ایم که مسئولیت سالم نگه داشتنOAوبهبودی مان را به عهده بگیریم؛یا انتظار داریم دیگران این کاررا بکنند؟
