ما اقرار کردیم در برابر نیکوتین عاجز بودیم، که اختیار زندگی از دستمان خارج شده بود.
با اولین اقرار که در برابر نیکوتین عاجز هستیم، سریعاً در را برای دریافت کمک بر روی خود می گشاییم. این اقرار به عجز، قابلیت ذهنی بازتر و تمایل برای پذیرش نیرویی بالاتر از نیروی خودمان را به ما می دهد. برای بعضی ها این عمل مشکل است، اما اگر ما در برابر نیکوتین عاجز نبودیم، پس قادر می بودیم هر زمان هر تعداد سیگار را که اراده می کردیم و می خواستیم مصرف کنیم، بعضی روزها دو یا سه عدد مصرف کنیم، بعضی روزها یک پاکت یا بیشتر و بعضی روزها اصلاً مصرف نکنیم. بسیاری از ما به سادگی نمی توانیم این کار را بکنیم.
قسمت دوم قدم اول"اختیار زندگی از دستمان خارج شده بود" به سادگی قابل اثبات است. اگر مصرف نیکوتین را برای چند ساعتی تنها از طریق نیروی اراده شخصی خودمان متوقف نمائیم، بزودی متوجه می شویم که حقیقتاً چقدر اختیار زندگی از دستمان خارج است. اشتیاق به سیگار کنترل ما را به دست می گیرد و تا زمانی که نیکوتین مصرف می کنیم، قابلیت کمک گرفتن را نداریم.
