Anonymous

ما خیلی زود در می یابیم که نمی  توانیم هدیه گرانبهای بهبودی را حفظ کنیم ، مگر این که آن را به دیگران ببخشیم .  ما می خواهیم امید به داشتن یک زندگی غنی و راضی کننده را با کسانی که خواهان  پیمودن راهی هستند که ما طی کرده ایم ، به مشارکت بگذاریم . ما از طریق رابطه  راهنما و رهجویی قادر به این کار خواهیم بود .
تمرین خدمت ایثارگرانه ، هم به  نفع تلاش های ما برای یک زندگی پاک است و هم کمک می کند تا اشتیاق ما برای ماندن  در بهبودی افزایش یابد . از طریق مشارکت تجربه و امیدمان با یک معتاد دیگر ، کمک  کی کنیم تا برنامه معتادان گمنام مستحکم تر شود . بارها و بارها تجربه ی ما بین گر  چیز هایی می شود که از ابتدا شنیده ایم . مثلا : وقتی در خواست کمک می کنیم ، در  واقع فرصتی به یک معتاد دیگر می دهیم تا از خود بخشش کند و زمانی که به یک معتاد  نیازمند کمک می کنیم ، بالاترین جواب و جایزه نصیب خود ما می شود . رابطه راهنما و  رهجویی می تواند فرصتی باشد برای تمرین اصول تازه آموخته ما ، و رابطه ای است که  سپاسگذاری ما در آن می تواند به خوبی خود را نشان دهد . غنای روحانی که ما با بخشش  به دیگران به دست می آوریم یکی از دلایلی است که انتخاب می کنیم در NA بمانیم . به  همین شکل ، وقتی که به راحتی آن چه را در بهبودی یافته ایم با دیگران تقسیم می  کنیم ، خیلی بیش از آن به ما برگردانده خواهد شد .