Anonymous

«. ما یک ترازنامه اخلاقى بىباکانه و جستجوگرانه از خود تهیه کردیم »
هدف از تهیه یک ترازنامه بی باکانه و جستجوگرانه اخلاقى این است که سردرگمى و دوگانگى زندگى خود را طبقه بندى کنیم، تا بدین وسیله به ماهیت اصلى خود پى ببریم. ما راه جدیدى براى زندگى در پیش گرفته ایم و باید از بند دامها و زنجیرهایى که زندگى ما را کنترل و از رشد ما جلوگیرى کرده اند خلاص شویم.
در هنگام کار کردن این قدم، اکثر ما از این مىترسیم که مبادا هیولایى که دروجود ماست، رها شود و ما را از بین ببرد. این ترس، می تواند باعث شود که ما تهیه ترازنامه خود را به تعویق اندازیم، یا اصلاً این قدم حیاتى را برنداریم. ما میدانیم که ترس، از کمبود ایمان است. ما اکنون خداى مهربانى پیدا کرده ایم که به ما تعلّق دارد و میتوانیم به او پناه ببریم. دیگر لازم نیست از چیزى بترسیم. ما متخصص خودفریبى و توجیه بوده ایم. به کمک نوشتن این ترازنامه، میتوانیم بر این موانع پیروز شویم. نوشتن ترازنامه کتبى، قسمتهایى از ضمیر ناخودآگاه ما راکه حتّى با حرف زدن و فکر کردن در مورد هویتمان مخفى میماند، نمایان میسازد. وقتى ما تمام مطالب را بر روى کاغذ بیاوریم، دیدن آنها آسانتر و انکار شخصیت واقعیمان مشکلتر میشود. ارزیابى صادقانه خود، یکى از رموز موفقیت ما در این راه جدید زندگى است. واقعیت این است که در زمان مصرف، ما اصلاً با خودمان صادق نبودیم. وقتى که اقرار کنیم اعتیاد ما را شکست داده است و به کمک نیاز داریم، به طرف صداقت با خود در حرکتیم. براى ما مدت زیادى طول کشید تا به شکست خود اعتراف کنیم. ما متوجه شدیم که جسم، فکر و روح ما یک شبه بهبود پیدا نمیکنند. قدم چهارم به ماکمک میکند که بطرف بهبودى حرکت کنیم. بیشتر ما، متوجه شدیم که نه به آن خوبى و نه به آن بدى که تصور کرده بودیم، هستیم و از این که در ترازنامه خود نکات مثبتى پیدا کردیم بسیار متعجب شدیم. هرکس که قدمتى در این برنامه دارد و این قدم را به کار گرفته است به شما خواهد گفت که قدم چهارم، نقطه عطفى درزندگیش بوده است.
بعضى از ما اشتباهاً تصور میکنیم منظور از قدم چهارم این است که اعتراف کنیم چقدر نفرت انگیزیم و چه آدم بدى بوده ایم. در این راه جدید زندگى، احساس تأسف بیش از حد، میتواند خطرناک باشد و هدف از قدم چهارم چنین چیزى نیست. ما سعى میکنیم خود را از زندگى کردن بر طبق الگوهاى بى ثمر و کهنه آزادکنیم. ما قدم چهارم را بر میداریم تا رشد کنیم و از قدرت و بصیرت برخوردار شویم. قدم چهارم را به چند روش میتوان انجام داد.
دارا بودن ایمان و شهامت جهت نوشتن یک ترازنامه بىباکانه و قدمهاى اول، دوم و سوم مقدماتى الزامی اند. قبل از شروع، بهتر است سه قدم اولیه را با یک راهنما مرور کنیم تا با درک این قدمها احساس راحتى بیشترى براى نوشتن ترازنامه پیدا کنیم و براى انجام کارى که در پیش داریم احساس خوبى داشته باشیم. ما مدت ها در حال دست و پا زدن بوده ایم، بی آنکه به جایى رسیده باشیم. اکنون ترس را کنارگذاشته ایم و قدم چهارم را شروع می کنیم. ما مطالب خود را به سادگى و به بهترین وجهى که میتوانیم، روى کاغذ می آوریم.
ما باید از گذشته ها بگذریم و از آن جدا شویم. ما میخواهیم رو در روى گذشته خود بایستیم و آن را به همان شکلى که واقعاً بوده است، نگاه کنیم وسپس از آن میگذریم، تا بتوانیم در زمان حال زندگى کنیم. براى اکثر ما،گذشته مانند شبحى بوده است که در پشت در به کمین نشسته و همیشه از این ترسیده ایم که اگر در را باز کنیم چه بر سرمان خواهد آورد. ما مجبور نیستیم با گذشته خود به تنهایى روبرو شویم، زیرا اراده و زندگى ما در دست نیروى برتر است. تا زمانى که ما متکّى به قدرت شخصى خود بودیم، نوشتن یک ترازنامه صادقانه و دقیق برای مان غیرممکن به نظر میرسید. قبل از نوشتن، چند لحظه سکوت می کنیم و از خدا می خواهیم به ما قدرتى بدهد که در انجام کار خود نترس و دقیق باشیم. در قدم چهارم، به مرور با خود آشنا میشویم، ضعفهایى چون گناه، خجالت، پشیمانى، افسوس به حال خود، رنجش، خشم، افسردگى، احساس محرومیت، سردرگمى، تنهایى، تشویش، خیانت، ناامیدى، شکست، ترس و انکار را بر روى کاغذ می آوریم.
از چیزهایى که در حال حاضر آزارمان می دهند نیز می نویسیم. ما افکارى منفى گرایانه داریم و به کمک نوشتن، این امکان را به خود می دهیم که با دید مثبتترى به اتفاقات نگاه کنیم. ما اگر طالب تصویرى کامل و دقیق از خود هستیم، باید سرمایه هاى خودمان را هم، در موقع نوشتن در نظر بگیریم. براى بسیارى از ما این کار خیلى مشکل است، زیرا به سختى می توانیم قبول کنیم که محسناتى نیز داریم. همگى ما سرمایه هایى داریم که بسیارى از آن ها را به تازگى در این برنامه پیدا کرده ایم. صفاتى چون پاکى، روشن بینى، خداآگاهى، صداقت با دیگران، پذیرش، عمل مثبت، مشارکت، تمایل، شهامت، ایمان، توجه، سپاس، مهربانى و بذل و بخشش. همچنین، ترازنامه ما معمولاً شامل مطالبى در مورد رابطه هاى ماست. ما کردار گذشته و رفتار فعلى خود را مرور می کنیم تا ببینیم کدام یک از آنها را می خواهیم نگه داریم و کدام یک را به دور اندازیم. البته هیچکس ما را مجبورنمی کند که از بدبختیهاى خود دست برداریم. این قدم به عنوان یک قدم مشکل معروف شده است، اما در واقع بسیار ساده است.
ما ترازنامه خود را بدون در نظر گرفتن قدم پنجم بر روى کاغذ می آوریم. به گونهاى قدم چهارم را کار می کنیم که گویى قدم پنجمى وجود ندارد. در موقع نوشتن، هم می توانیم تنها باشیم و هم ممکن است در نزدیک دیگران ترازنامه خود را بنویسیم. به هر صورت و هر طریقى که براى نویسنده راحتتر باشد، همان خوب است. آن چه که می نویسیم به نسبت احتیاج می تواند کوتاه و یا بلند باشد. اعضاى با تجربه می توانند در این مورد به ما کمک کنند. مطلب مهم این است که ترازنامهاى اخلاقى بنویسیم. در صورتى که لغت اخلاقى آزارمان می دهد، می توانیم نام آن را ترازنامه مثبت و منفى بگذاریم. طریقه نوشتن ترازنامه این است که آن را بنویسیم! با فکر کردن، حرف زدن وفرض کردن، ترازنامه نوشته نمی شود. ما دفتر به دست، در گوشهاى می نشینیم وپس از طلب راهنمایى از خداوند، قلم را برمیداریم و شروع میکنیم. هر چیزى که به ذهنمان برسد قابل نوشتن است. وقتى که متوجه شویم چیزى از دست نمی دهیم، بلکه منفعت زیادى هم می بریم، این قدم را شروع کرده ایم. طبق یک قاعده کلى، هرچند که می توانیم خیلى کم بنویسیم، اما هر چقدر هم که بنویسیم، هرگز زیاد نیست و فراخور حال شخص است. ممکن است این کار مشکل و دردآور و یا حتى غیرممکن به نظر برسد. ممکن است از این بترسیم که در تماس بودن با احساساتمان، باعث بروز عکس العمل هاى زنجیرهاى، از درد و وحشت غیرقابل تحمل شود. ممکن است به خاطر ترس از شکست، از نوشتن ترازنامه خوددارى کنیم. وقتى ما به احساسات خود
ببی توجهى می کنیم، فشار از حد تحمل خارج شده و ترس از فنا آن قدر زیاد می شود که بر ترس از شکست غلبه می کند. ترازنامه، به صورت یک عامل رهایى در می آید، زیرا شکنجه انجام آن از شکنجه انجام ندادن آن کمتر است. ما می آموزیم که درد می تواند عامل مشوقى در بهبودى باشد و بدین ترتیب رویارویى با آن اجتناب ناپذیر میشود. معمولاً موضوع صحبت اکثر جلسات آموزش قدمها، در اطراف قدم چهارم و یا ترازنامه روزانه دور می زند. به کمک سلسله مراتب ترازنامه، ما خواهیم توانست با تمام مسائلى که در زندگى پیش مى آیند روبرو شویم. هر چه عمیقتر با فلسفه این برنامه زندگى کنیم، خداوند بیشتر ما را در موقعیتى که این مسائل در آن اتفاق می افتد قرار میدهد. وقتى این مسائل پیش می آیند، در مورد آن ها می نویسیم. ما شروع به لذت بردن از بهبودىمان می کنیم، زیرا راهى را پیدا کرده ایم که به کمک آن مىتوانیم احساس خجالت، گناه و رنجش هاى خود را رفع کنیم. از زیر بار فشارهایى که زمانى احساس می کردیم، رها می شویم. نوشتن، باعث مىشود که در دیگ فشارهاى درونى ما برداشته شود. تصمیم با ماست که
بخواهیم محتویات دیگ را به بشقاب بکشیم، در آن را دوباره ببندیم یا کلاً آن را دور بیندازیم. به هرصورت دیگر بیش از این نیازى به سوختن در آن را نداریم. ما با قلم و کاغذ در گوشهاى می نشینیم و از خداوند براى نمایاندن نقصهایى که به وجودآورنده رنج و شکنجه اند، کمک می طلبیم. دعا می کنیم به ما شهامتى بدهدکه نترس و دقیق باشیم. این ترازنامه، کمک می کند که زندگی مان را سروسامان دهیم. وقتى ما هر اقدامى را با دعا شروع کنیم، همیشه همه چیز برای مان بهتر پیش میرود. ما قرار نیست که آدم هاى کاملى شویم، اگر کامل بودیم نمی توانستیم اسم خودمان را انسان بگذاریم. مسئله مهم این است که بهترین سعى خودمان را به
کار ببریم. ما از ابزارى که در دسترسمان قرار دارد بهره بردارى کرده، قدرت جان سالم به در بردن از طغیان احساسات خود را پیدا می کنیم. ما نمی خواهیم آن چه را که در این برنامه بدست آورده ایم از دست بدهیم و مایلیم برنامه خود را ادامه دهیم. تجربه ما نشان می دهد که هر چقدر هم که ترازنامه جستجوگرانه و با دقت نوشته شده باشد،اگر به موقع با قدم پنجم دنبال نشود، تأثیر آن دوام
زیادى نخواهد داشت.