Anonymous

در صورتی که در این مرحله از باز سازی خود از تحمل رنج و زحمت ابا نکنید قبل از رسیدن به نیمه راه از نتیجه آن مبهوت می شوید:
1)ما با احساس آزادی و خوشحالی تازه ای آشنا می شویم.
2)از گذشته خود متأسف نیستیم و آرزوی فراموش کردنش را هم نمیکنیم.
3)مفهوم آرامش را درک و به معنای صلح و آشتی پی میبریم.
4)هر قدر هم که به قعر رفته باشیم به دنبال راهی میگردیم تا دیگران از تجربه ما بهره مند شوند.
5)احساس بی ثمری و افسوس از میان میرود.
6)علائق خود خواهانه را از دست میدهیم.
7)به مسائل مربوط به همنوعانمان علاقمند می شویم.
8)خود پرستی تحلیل میرود.
9)طرز تلقی و برخوردمان با زندگی به کلی تغییر میکند.
10)ترس از مردم و بی پولی از میان میرود.
11)قدرت حل و فصل مسائلی را که قبلا" گیجمان میکردند پیدا میکنیم.
12)دفعتا" متوجه میشویم خداوند کاری برایمان انجام داده است که خود هرگز قادر به انجامش نبوده ایم.
آیا اینها وعده های گزافی هستند به نظر ما نه این وعده ها در مورد ما به خود جامه عمل پوشیده اند گاه به سرعت و گاه به آهستگی اما در صورتی که برای بدست آوردنشان به خود زحمت دهیم به طور حتم به وقوع خواهد پیوست.