Anonymous

آیا روحانیت، هوشیاری است یا همه آن علمی است که فرد باید فرا گیرد؟ اگر بردگی را نوعی ترس در نظر بگیرید پس روحانیت نوعی آزادی است. آیا موضوع محرمانه ایست یا معتقد هستید یک نیروی برتر می بایست در ملایمات و ناملایمات شما را همراهی کند؟ آیا به معنی پذیرش فرمان عقل است یا از نظر انسان و جهان امری واقعی، پیچیده و معتبر محسوب می شود. روحانیت در مواجهه با ناملایمات، در واقع آرامش ذهنی و اشتیاقی شدید برای بقاست.
روحانیت یا زن است یا مرد؛ در واقع نوعی قدردانی از وقایع گذشته است و باعث می شود که در لحظه محاکمه قرار بگیرید. شاید لذت حضور جوانی در دنیای جدید است. آیا روحانیت آگاهی است یا درک قابلیت ها و محدودیت ها؟ تمرکز است یا درک آسان هستی؟ شاید در جستجوی نیروی اسرارآمیزی در جهت انجام کارهای مثبت در درون هر انسان باشد. به عبارت دیگر روحانیت، بردباری در برابر حماقت است. از دیدگاه روحانیت ، انسان در صدد تهدید و غلبه بر دیگران است و این زمانی اتفاق می افتد که پولتان ته کشیده باشد و بدانید هنوز با وجود پول می توان کارهایی را انجام داد. مثل حرکت موشکی است که به آن سوی جهان پرتاب شده و از نظرها محو می شود. به دنبال چیزی است که در ظاهر زشت بوده ولی پرتو افشانی زیبایی دارد. مثل افقی شکوهمند با صحرای غرب می ماند. کودک نوباوه ای است، به مثابه کرمی در حال تبدیل شدن به پروانه. با آگاهی از این موضوع می توان دریافت که بقاء در گرو جنگ میان تو و "من"درونت است. برای کسانی که دچار فلاکت شده اند نوعی کشش محسوب می شود و در نهایت، با وجود روحانیت، بدترین لحظات هم خوب و باشکوه جلوه می کند.
به پشت سرنگاه نکنید- تا به این لحظه چیزی ندیده اید.
وقتی مردم به شما نگاه می کنند و در درونتان به دنبال چیزی می گردند، چشم هایتان گویای همه چیز است. زیرا من می توانم درونت را ببینم
موضوع جالب توجه این است که هیچ کس فقط به واسطه لفظ روحانیت به این درجه نمی رسد. اگر شخصی روحانیت را می خواهد باید آن را به روش خودش به دست آورد؛ همین طور باید بداند که این روش حاصل نمی شود مگر به واسطه حق شخصی و تضمبن خودش.
نیویورک، نیویورک
"نقل قول از کتاب به باور رسیدن ص 12"