اﯾـــﻦ زن ﻓﻘﯿـــﺮ ﺳـــﯿﺎه ﭘﻮﺳـــﺖ ﮐـــﻪ ﮐـــﺎﻣﻼً ﻣﻐﻠــــﻮب اﻟﮑــــﻞ ﺑــــﻮد ، اﺣــــﺴﺎس ﮐــــﺮ د درﻫـــﺎی زﻧـــﺪﮔﯽ ﺑـــﻪ روﯾـــﺶ ﺑـــﺴﺘﻪ ﺷـــﺪه اﻣـــﺎ وﻗﺘـــﯽ ﺑـــﻪ زﻧـــﺪان رﻓـــﺖ دری ﺑـــﺎزﺷﺪ.
ﻣﻦ ﯾﮏ اﻟﮑﻠﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ـ آﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻢ . ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﮐﯽ اﻟﮑﻠﯽ ﺷﺪم اﻣﺎ ﻣـﯽ داﻧـﻢ ﮐـﻪ ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد و در ﻓﻮاﺻﻞ ﮐﻢ اﻟﮑﻞ ﻣﯽﻧﻮﺷﯿﺪم اﻟﮑﻠﯽ ﺷﺪم. ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﻘﺮ را ﯾﺎ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮی ﻏﯿﺮ از ﺣﻘﯿﻘﺖ ـ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮی را ﮐﻪ ﻣـﺸﺮوب روﯾﻢ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﺸﺮوب ﻣﯽ ﺧﻮردم ﺑﻪ اﻧﺪازۀ آدمﻫـﺎی دﯾﮕـﺮ ﺑﺰرگ و ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﺑﻮدم ـ را ﻋﻠﺖ ﻣﺸﺮوب ﺧﻮاری ﺧـﻮد ﻣـﯽ داﻧـﺴﺘﻢ ﻫـﯿﭻ وﻗـﺖ اﻗـﺮار ﻧﮑﺮدم ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد ﻣﺸﺮوب ﻣﯽ ﺧﻮرم ﯾﺎ ﭘﻮﻟﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺮف ﺧﺮﯾـﺪن ﻏـﺬا ﺑـﺮای دو ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﮐﻨﻢ ﺧﺮج ﻣﺸﺮوب ﻣﯽﮐﻨﻢ.
ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺸﺮوب ﻣﯽ ﺧﻮردم ﻫﺮ ﺷﻐﻠﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﺮدم از دﺳﺖ ﻣـﯽدادم ـ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﯾﮏ ﻣﺸﺮوب ﺧﻮار دور و ﺑـﺮش ﺑﺎﺷـﺪ . ﻫﻤﯿـﺸﻪ دوﺳـﺖ ﭘﺴﺮﻫﺎﯾﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﯾﺎ و ﯾﺴﮑﯽ ﻣﯽ ﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ اﻣﺎ اﯾﻦ دوﺳﺘﯽ زﯾﺎد ﻃﻮل ﻧﻤﯽ ﮐﺸﯿﺪ. ﺑﺎ ﻣﺴﺘﯽ و ﺑﯿﻬﻮﺷﯽ ﻫﺎی ﺧﻮد ﻫﻤﻪ را ﺷﺮ ﻣﻨﺪه ﻣﯽ ﮐﺮدم. ﺳـﭙﺲ ﮐـﺎرم ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺪون زﻧﺪان رﻓـﺘﻦ ﻣـﺸﺮوب ﺑ ﺨـﻮرم . در ﯾﮑـﯽ از اﯾـﻦ ﻣﻮارد ﻗﺎﺿﯽ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ ﭼﻮن ﺑـﻪ ﺟـﺎی زﻧـﺪان ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﺪت ﯾﮑﻤﺎه ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎت A.A ﻓﺮﺳﺘﺎد.
ﻣﻦ ﺑﻪ A.A رﻓﺘﻢ . اﻟﺒﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺟﺴ ﻤﻢ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻣﯽ رﻓﺖ. از ﻫﺮ دﻗﯿﻘـﮥ آن ﺑﯿـﺰار ﺑـﻮدم . ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﺗﺎ ﺟﻠﺴﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد و ﺑﻌـﺪ ﺑـﺮوم ﻣـﺸﺮوب ﺑﺨـﻮرم . ﻗﺒـﻞ از ﺟﻠﺴﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم ﻣﺸﺮوب ﺑﺨﻮرم . ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم اﮔﺮ ﺑﻮی وﯾﺴﮑﯽ را از ﺗﻨﻔﺲ ﻣﻦ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺮا ﺑﺎزداﺷﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑـﺪون ﺑﻄـﺮﯾﻢ زﻧـﺪﮔﯽ ﮐـﻨﻢ . از آن ﻗﺎﺿﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺮ ﺳﺘﺎدن ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ آن ﻫﻤﻪ ﻣﺸﺮوب ﺧﻮار در آن ﺑﻮدﻧـﺪ ﻣﺘﻨﻔـﺮ ﺑﻮدم. ﻣﻦ اﻟﮑﻠﯽ ﻧﺒﻮدم ! اوه ﻣﻦ ﮔﺎﻫﯽ ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد ﻣﺸﺮوب ﻣﯽ ﺧﻮردم ﻫـﺮ ﮐـﺴﯽ را ﮐـﻪ
ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﻣﺸﺮوب ﻣﯽ ﺧﻮرد. اﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و در ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﺑﯿﺪار ﺷﺪه ﺑ ﺎﺷﺪ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻔﺶ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ آﻧﻬﻢ در زﻣـﺴﺘﺎن و ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﯿﻔﺘﺪ . اﻣﺎ ﻣﻦ اﯾﻨﻄﻮر ﺑﻮدم . ﺑﻪ ﯾـﺎد ﻧﻤـﯽ آوردم (ﻧـﺸﯿﻨﺪه ﺑـﻮدم ) ﮐـﻪ
ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ در زﻣﺴﺘﺎن ﺑﯿﺮون ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮن اﺟﺎره ﺧﺎﻧـﻪ را ﻧﭙﺮداﺧﺘـﻪ اﺳـﺖ . اﻣـﺎ ﺑﺮای ﻣﻦ وﯾﺴﮑﯽ ﻣﻬﺘﺮ از داﺷﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪ ای ﺑﺮای ﭘﺴﺮﻫﺎﯾﻢ ﺑﻮد . اوﺿﺎع ﺧﯿﻠﯽ وﺧﯿﻢ ﺷﺪ .
ﻣﻦ ﻣ ﯽﺗﺮﺳﯿﺪم ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﺮوم ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ «ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﺎدران » رﻓﺘﻢ. اﯾﻦ ﯾﮑـﯽ از ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮای ﯾـﮏ زن اﻟﮑﻠـﯽ ﺑﯿﻔﺘـﺪ . ﻫـﺮ ﻣـﺎه ﻣﻨﺘﻈـﺮ ﻧﺎﻣـﻪ رﺳﺎن ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪم ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﻣﺎدر ﺧﻮﺑﯽ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺤـﺾ اﯾﻨﮑـﻪ او ﭼـﮏ را ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﻣـﯽ داد
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﻢ را ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪم و دﻧﺒﺎل دو ﺳﺖ اﻟﮑﻠﯿﻢ ﻣﯽ رﻓﺘﻢ. وﻗﺘﯽ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑـﻪ ﻣﺸﺮب ﺧﻮردن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ اﺟﺎره ﭘﺮداﺧﺖ ﻧﺸﺪه ﯾﺎ ﻫﯿﭻ ﻏﺬاﯾﯽ در ﺧﺎﻧـﻪ ﻧـﺪارﯾﻢ ﯾﺎ ﭘﺴﺮﻫﺎﯾﻢ ﮐﻔﺶ ﻧﺪارﻧﺪ . آﻧﻘﺪر ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪم ﺗﺎ ﭘﻮﻟﻢ ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺳـﭙﺲ ﺑـﻪ ﺧﺎﻧـﻪ ﻣﯽرﻓﺘﻢ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ وﺟﻮدم ﭘﺮ از ﺣﺲ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد و ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﮏ ﺑﻌﺪی چکار ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﻢ.
ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رﻓﺘﻢ و راه ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣـﯽ ﮐـﺮدم .ﺑﯿﺪار ﻣﯽ ﺷـﺪم و ﻣـﯽ دﯾـﺪم در ﯾـﮏ ﺧﺎﻧـﮥ اﺟـﺎر های ﮐﺜﯿـﻒ و درب و داﻏـﺎن ﻫـﺴﺘﻢ و ﺳﻮﺳﮏﻫﺎ از ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ روﻧﺪ. ﺳـﭙﺲ ﮐـﺎرم ﺑـﻪ ﺟـﺎﯾﯽ رﺳـﯿﺪ ﮐـﻪ ﻧﻤـﯽ ﺗﻮاﻧـﺴﺘﻢ
وﯾﺴﮑﯽ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﻢ ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑـﻪ ﺷـﺮاب رو آوردم . ﺧﯿﻠـﯽ ﺣﻘﯿـﺮ ﺷـﺪه ﺑـﻮدم . از اﯾﻨﮑـﻪ دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﺮا ﺑﻪ آن ﺣﺎﻟﺖ ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪم ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑـﻪ ﺑـﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﯿﺨﺎﻧـﻪ ای ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ ﻣﯽ رﻓﺘﻢ. و اﮔﺮ ﻫﻮا روﺷﻦ ﺑﻮد ﺗـﺎ آﺧـﺮ ﮐﻮﭼـﻪ ﻣـﯽ رﻓـﺘﻢ ﮐـﻪ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮم ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺮا ﻧﺪﯾﺪه اﺳﺖ.
اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰی وﺟ ﻮد ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧـﺎﻃﺮ آن زﻧـﺪﮔﯽ ﮐـﻨﻢ ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدﮐﺸﯽ زدم . اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﺑﺨﺶ رواﻧﭙﺰﺷﮑﯽ ﺑﯿـﺪار ﻣـﯽ ﺷـﺪم و دورۀ درﻣﺎﻧﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ دﯾﮕﺮی را ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﺮدم. ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﭼﯿﺰی ﻣﯽدزدم ﺑﺨﺶ رواﻧﭙﺰﺷﮑﯽ ﺟﺎی ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮای ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪن اﺳـﺖ . ﻓﮑـﺮ ﻣـﯽ ﮐـﺮدم اﮔـﺮ ﭘﻠﯿﺲﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﭘﺰﺷﮑﺎن ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻣﻦ دﯾﻮاﻧﻪ ﻫـﺴﺘﻢ و ﻧﻤـﯽ داﻧﻨـﺪ کهﭼﮑﺎر ﮐﺮده ام. اﻣﺎ ﯾﮏ ﭘﺰﺷﮏ ﺧﻮب ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﮔﻔـﺖ ﮐـﻪ ﻫـﯿﭻ ﻣـﺸﮑﻠﯽ ﻧـﺪارم ﻏﯿـﺮ از
ﻣﺸﺮوب ﺧﻮردن زﯾﺎد . او ﮔﻔﺖ اﮔﺮ دوﺑﺎره ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮﮔﺮدم ﻣﺮا ﺑـﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳـﺘﺎن اﯾﺎﻟـﺖ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﻨﯿﻦ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﻔﺘﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ رواﻧﭙﺰﺷﮑﯽ ﻧﺮﻓﺘﻢ.
ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﻣﯽ ﺷﺪم و ﻣﯽ دﯾﺪم ﻋﯿﻨﮏ دودی دارم و ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را از ﮐﺠﺎ آورده ام ﯾﺎ ﺑﯿﺪار ﻣﯽﺷﺪم و ﻣﯽدﯾﺪم ﻣﻘﺪار زﯾﺎدی ﭘﻮل دارم و ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ آن را از ﮐﺠﺎ آورده ام. ﺑﻌﺪاً ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻐ ﺎزهﻫـﺎ رﻓﺘـﻪ و ﻟﺒـﺎس
دزدﯾﺪهام و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ آﻧﻬﺎ را ﻓﺮوﺧﺘﻪ ام. ﯾﮏ روز ﺻﺒﺢ ﺑﯿﺪار ﺷﺪم دﯾﺪم ﻫﺰار دﻻر ﭘـﻮل دارم. داﺷﺘﻢ ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد آورم ﮐﻪ اﯾﻦ ﭘﻮل از ﮐﺠﺎ آﻣﺪه در آن ﻟﺤﻈﻪ دو ﭘﻠﯿﺲ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ آﻣﺪﻧﺪ و ﻣﺮا ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﺮدﻧﺪ . ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﯾـﮏ زن ﭘﻮﺳـﺘﯿﻦ ﺧـﺰ ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد م. ﭘﻠﯿﺲﻫﺎ او را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮده و او ﺑـﻪ آﻧﻬـﺎ ﮔﻔﺘـﻪ ﺑـﻮد ﮐـﻪ آن را از ﻣـﻦ ﺧﺮﯾﺪه اﺳﺖ . ﻓﻮراً ﺑﺎ ﺿﻤﺎﻧﺖ آزاد ﺷﺪم اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﺮای ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ رﻓـﺘﻢ ﻗﺎﺿـﯽ ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﺳﯽ روز ﺣﺒﺲ داد . وﻗﺘﯽ آن ﺳﯽ روز ﺳﭙﺮی ﺷﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ دورۀ ﻗﺒﻞ ﺑﺎزﮔـﺸﺘﻢ اﻣـﺎ ﺧﯿﻠﯽ دوام ﻧﯿﺎوردم . آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ در ﻃﻮل اﯾـﻦ د وره ﻣـﺮدی را ﮐـﺸﺘﻪ ام. اﻣـﺎ ﻣـﻦ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻧﻤﯽ آوردم ﭼﻮن در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﯿﻬﻮﺷﯽ ﮐﺎﻣـﻞ ﺑـﻮدم . ﭼـﻮن ﻣـﺴﺖ ﺑـﻮدم ﻗﺎﺿﯽ ﻓﻘﻂ ﺣﮑﻢ ﺣﺒﺲ دوازده ﺳﺎل را ﺑﻪ ﻣﻦ داد.
ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﺳﺎل را ﮔﺬراﻧﺪم. آﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ واﻗﻌﺎً ﻓﻬﻤﯿﺪم A.A ﭼﯿﺴﺖ. ﻣﻦ A.A را در ﺑﯿﺮون زﻧﺪان رد ﮐﺮده ﺑﻮدم و ﺣﺎﻻ در زﻧﺪان ﺑـﻪ ﺳـﺮاﻏﻢ آﻣـﺪه ﺑـﻮد اﻣﺮوز از ﻗﺪرت ﺑﺮﺗﺮم ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺷـﺎﻧﺲ دﯾﮕـﺮی ﺑـﻪ ﻣـﻦ داد و آنAA ﺑﻮد. و ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ داد ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ اﻟﮑﻠﯽ ﻫﺎ دﯾﮕﺮ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ . ﻣـﺪت ﯾﮑـﺴﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪام و ﻃﯽ اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﻟﺐ ﺑﻪ ﻣﺸﺮوب ﻧﺰده ام.
از وﻗﺘﯽ ﺑﻪ A.A رﻓﺘﻪ ام ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ دوﺳﺘﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮی ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ام، دوﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐـﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ و رﻓﺎﻫﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ دوﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ ﺳﯿﺎه ﭘﻮﺳـﺘﻢ و ﻣﺪﺗﯽ در زﻧﺪان ﺑﻮده ام. ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺪان ﺗﻮﺟﻪ دارﻧﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐـﻪ ﻣـﻦ اﻧـﺴﺎن
ﻫﺴﺘﻢ و ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﻫﻮﺷﯿﺎر ﺑﻤﺎﻧﻢ . از وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘ ﻪام دوﺑـﺎره ﻣـﻮرد اﺣﺘـﺮام دو ﭘﺴﺮم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪام.
ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﯽ آزارد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ د ر ﺷﻬﺮ ﻣـﻦ ﻓﻘـﻂ ﺣـﺪود ﭘـﻨﺞ آﻣﺮﯾﮑـﺎﯾﯽ آﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﺗﺒﺎر در A.A ﻫﺴﺖ . ﺣﺘﯽ آﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ در A.A ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐـﻪ ﻣﻦ دوﺳﺖ دارم ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻧﻤﯽ داﻧﻢ آﯾﺎ اﯾﻦ ﻧﯿﺮوی ﻋﺎدت اﺳﺖ ﯾﺎ ﭼﯿﺰی د ﯾﮕـﺮ ﮐـﻪ آﻧﻬﺎ را در ﯾﮏ ﻣﮑﺎن ﻧﮕﻪ ﻣﯽ دارد اﻣﺎ ﻣﯽ داﻧﻢ در A.A ﮐﺎرﻫﺎی زﯾﺎدی ﻫـﺴﺖ ﮐـﻪ ﺑﺎﯾـﺪ اﻧﺠﺎم داد و ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺎری اﻧﺠﺎم دﻫﯿﻢ.
ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ از آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ اﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﺗﺒﺎرﻫـﺎ اﯾﻨﺠـﺎ و ﻧﯿـﺰ ﺟﺎﻫـﺎی دﯾﮕـﺮ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎت دﯾﮕﺮ ﺑﺮوﻧﺪ . ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﺮﺳـﯿﺪ ﭼـﻮن در ﺟﻠﺴﮥ A.A ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ آﺳﯿﺒﯽ ﻧﻤﯽ رﺳـﺎﻧﺪ . ﻫـﯿﭻ ﺗﺒﻌـﯿﺾ رﻧﮕـﯽ ﯾـﺎ ﻧـﮋادی
درA.A وﺟﻮد ﻧﺪارد . ﯾﮑﺒﺎر اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﯿﺪ و ﺧﻮاﻫﯿﺪ دﯾـﺪ ﮐـﻪ ﻫﻤـﮥ ﻣـﺎ در واﻗـﻊ اﻧـﺴﺎن ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﺑﺎ آﻏـﻮش ﺑـﺎز از ﺷـﻤﺎ اﺳـﺘﻘﺒﺎل ﻣـﯽ ﮐﻨـﯿﻢ . ﻣـﻦ اﯾـﻦ ﻧﻮﺷـﺘﻪ را در ﯾﮑـﯽ از اﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎی A.A ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻢ و ﺗﻤﺎم آﺧﺮ ﻫﻔﺘـﻪ را اﯾﻨﺠـﺎ ﮔﺬراﻧـﺪه ام و ﻏﯿـﺮ از آدم ﻫـﺎی ﺳﻔﯿﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﮐﺲ دﯾﮕﺮی را ﻧﺪﯾﺪه ام. آﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز ﻣﻦ را ﻧﺨﻮرده اﻧﺪ! از وﻗﺘﯽ اﯾﻨﺠﺎ آﻣﺪم ﻏﯿﺮ از ﺧـﻮدم ﻫـﯿﭻ ﭼﻬـﺮۀ ﺳـﯿﺎه ﭘﻮﺳـﺘﯽ ﻧﺪﯾـﺪه ام. و اﮔـﺮ در آﯾﻨـﻪ ﻧﮕـﺎه ﻧﻤـﯽ ﮐـﺮدم ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﯿﺎه ﭘﻮﺳﺖ ﻫﺴﺘﻢ ﭼﻮن اﯾﻦ ﻣﺮدم ﻃﻮری ﺑﺎ ﻣﻦ رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻨـﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﺑﻘﯿﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﺮده اﻧﺪ. ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﻣـﺸﺎﺑﻬﯽ داﺷـﺘﯿﻢ و اﮔـﺮ ﺑـﻪ ﯾﮑـﺪﯾﮕﺮ ﮐﻤـﮏ ﮐﻨـﯿﻢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﻫﻮﺷﯿﺎر ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ.
