سنت اول منافع مشترک ما در رٔاس قرار می گیرد؛ پیشرفت فردی ما در جذب هرچه بیشتر اعضاء به یگانگی ما بستگی دارد.
اگر مراقب خودمان نباشیم، چه کسی مراقب ما خواهد بود؟ با در نظر داشتن منافع همه اعضاء قادر خواهیم بود، ٓانچه بهتر از همه باعث رشد فردی اکثر اعـضاء مـی شـود رادرک کرده و منافع فردی خود را حفظ نماییم. منافع مشترک به معنای شناخت هدف اولیه است، که همان کمک بـه بـستگان و دوسـتان معتـادین مـی باشـد.
)منافع مشترک به معنای بهبودی، مشارکت در جلسات، رشد گروهی، شرکت در ناحیه، منطقه و WSO می باشد( منظور این نیست که گروه ها دقیقاً مثل هم هستند، بلکه گروه ها از طریق ساختارها و قالب های مختلف، فعالیت های خود را دنبال می کنند. ما افراد را تشویق می کنیم به پیدا کردن یک گروه، در جایی که همچون خانه خود احـساس امنیت بیشتری داشته باشند. همه گروه ها درصدد جستجوی رهایی از رنج زندگی کردن با اعتیاد هستند. ما به مـشارکت تازه واردین و دانش و تشویق اعضاء قدیمی نیاز داریم. نارانان یک برنامه معنوی است. ما با اعتماد به یک نیروی برتر به سمت تصمیماتی هدایت می شویم کـه بـه نفـع همه ماست. ما کامل نیستیم و اغلب دچار تضادهای درونی شدیدی هستیم، اما "از طریق قدم ها و سنت ها؛ ترجیح اصول
بر شخصیت ها" و تلاش برای اتحاد، به راه مان ادامه مید هیم. ما باید این سنت را به عنوان ابـزاری بـرای وحـدت و یـک پارچگی بشناسیم.
همه باید یک صدا باشند، صدای هیچ کس با اهمیت تر یا کم اهمیت تر از دیگری نیست. این بدان معنا نیست که همه خوشحال خواهند بود، اما بهتر است هر کسی بتواند عقاید و نظرات شخصی خودش را بیان کند. ما بـدون عـصبانیت، مخالفت می کنیم، در مورد مسائل بحث می کنیم، و سپس رٔای گیری می کنیم. لازم است یاد بگیریم با مـشارکت بحـث خشنود و راضی باشیم. سنت اول ما را متعادل می سازد، یک فرد نیازی ندارد گروهش را کنترل کرده و یا چیزی را به ٓان تحمیل کند ویا این که خشن باشد. همه اعضا به یک اندازه اهمیت دارند. اتحاد به این معناست که ما با یکدیگر بر روی هدف مـشترک مان کار می کنیم. )پیشرفت فرد برای جذب هر چه بیشتر اعضاء(
سنت اول – سؤاالتی جهت بررسی:
چطور این سنت را در زندگی روزمره ام بکار می برم؟
چطور این سنت را در جلساتم بکار می برم؟
چطور این سنت به من حق ابراز عقیده می دهد؟
چطور می توانم بدون سلطه جویی یـا تمایـل بـه برنـده بـودن، عقاید خود را ابراز کنم؟
منافع مشترک برای من به چه معناست؟ برای گروهم چـه معنـایی دارد؟
منـافع مـشترک در سـایر زمینـه هـای خدماتی نارانان به چه معناست؟
ایا من روشن بین هستم؟ همیشه اینطور هستم؟ٓ
ایا برای نقطه نظرات دیگران احترام قائلم، چگونه؟ٓ
ایا تمایل دارم ٓان چه دیگران قادرند در اختیارم بگذارند را پذیرفته و از ٓان قدردانی کنم؟ٓ
نقطه نظرات خود را به منظور برقراری وحدت و یکپارچگی عنوان می کنم، یا برای زیـر نفـوذ درٓاوردن و کنتـرل کردن؟
هنگام بیان عقایدم چگونه یک پارچگی نارانان را نیز در نظر می گیرم؟ تا چه حد انعطاف پذیرم ؟
ایا هیچ چیز مثبتی عاید گروه، خانواده و روابط خصوصی ام می کنم؟ٓ
ایا مشارکت های طولانی در جلسات مانع وحدت گروه هستند؟ اگر اینطور است، راه برخورد با ٓان چیست؟ٓ
سلطه جویی اعضا بر جلسات از چه راه هایی به گروه ها ٓاسیب می رساند؟
چطور می توانم بخشی از راه حل باشم، نه قسمتی از مشکلات؟
ایا من با عشق می بخشم؟ چگونه؟ٓ
ایا عضو ٓاگاه نارانان هستم؟
ٓایا از گروه، ناحیه، منطقه و دفتر خدمات جهانی در تمام امور حمایـت مـی کـنم؟ چطـور مـیٓ توان ٓاگاه شوم؟
ایا به هنگام صورتی که دوستان قدیمی نارانانی از من استقبال کردند، من هم به تازه واردین خـوش ٓامـد مـی گـویم؟
ٓایـآ تمایل به تغییر دارم؟
ایا باعشق به سخنان افرادی که دوست شان ندارم و یا مخالف ٓان ها هستم، گوش می دهم؟ٓ
ایا در مشارکت هایم با صداقت، خوبی ها و بدی ها را یکسان بیان می کنم؟ٓ
ایا به دانش و تجربه اعضاء قدیمی گوش می دهم؟ به راهنمایم چطور؟ٓ
ایا درک می کنم که هیچ قانون و مقرراتی حاکم نیست، بلکه راه حل های پیشنهادی فقط به منظور حفظ منـافع مـشترکٓ گروه های
نارانان در سراسر جهان ایجاد شده است؟ این امر چگونه سهیم بودن من در نارانان، خانواده و دیگران را تغییر خواهد داد؟
