در ارتباط با هدف نهایی گروه ما، تنها یک مرجع وجود دارد؛ پروردگار مهربان که به گونه ای ممکن خود را در وجدان گروه بیان می کند. رهبران ما خدمتگزاران مورد اعتمادند و بر ما حکومت نمی کنند.
سنت دوم به رهبری، وحدت، رعایت احترام و انسجام گروه های ما تأکید و توجه دارد. سنت دوم به ما نشان مـی دهد که به عنوان گروه، چطور سه قدم اول را تمرین کنیم. ما به محدودیت های خود اقرار کرده و به نیروی برتر ایمان می اوریم تا ما را هدایت کند و پس از ٓان وجدان گروه را به این نیرو می سپاریم. ما از کنترل کردن دیگران اجتناب می کنیمٓ اما یاد می گیریم افکار خود، در مورد مسائل تأثیرگذار بر کل گروه را با دیگران در میان بگذاریم. هر زمان که وجدان گروه در نظر گرفته نشود، باعث دسته بندی ها، باندبازی سلطه جویی فردی و فقدان مسئولیت پذیری می شود و ایجاد هـرج ومرج می نماید. ما یاد می گیریم نظر مخالف خود را بدون جنجال و هیاهو، با صداقت و انعطاف پذیری بیان کنیم. اگر ما به خـوداعتماد داشته باشیم که بهترین کار را انجام می دهیم و خواهان هدایت باشیم، از راه راست خیلی منحرف نخواهیم شد. یادگیری گوش کردن محترمانه به حرف های یکدیگر، به خصوص مخالفان خود یا افرادی که به دلایلی دوستشان نداریم، کمک می کند صبر و بردباری در ما رشد یابد نظرات هر عضو باید شنیده شده و عدالت در موردش اجرا شود. بعـداز بحث، گروه می تواند در مورد رٔای و تبادل نظر به توافق برسد.
اگر رٔای اکثریت گروه، مخالف نظر ما باشد، یاد می گیریم از تصمیم گروه حمایت کنیم )روند وجدان گروه(. وقتی که ما وجدان گروه می گیریم، همه ی ما برای مشارکت و بیان نظرات خود فرصت داریم. اگر همه ی مـا خواهـان اراده ی نیروی برتر باشیم، برد و باختی نخواهد بود، بلکه تنها ادراکی بالاتر وجود خواهد داشت.
هر کسی که هر نوع خدمتی را در گروه انجام دهد، یک خدمتگزار مورد اعتماد است. رهبری دوره ای و به خـاطر اوردن این که نیروی برتر به عنوان تنها مرجع می تواند به ما کمک کند به نقایص شخصیتی خود، از قبیل سلطه جویی برٓ دیگران، دلسوزی به حال خود و تعصب پی می بریم. اگر همه اعضا سهم خود را انجام دهند، هیچ کس تندی نـشان نمـیدهد. با اطمینان به نیروی برتر در مسیر درستی هدایت می شویم و مهم است که قضاوت را کنار بگذاریم. این سنت به من کمک می کند تا بدانم که اولویت های خدمت من به ترتیب، خداوند، خودم، خـانواده و دیگـران هستند. همچنین به من یادٓاوری می کند که هر فردی در زندگی من نیروی برتری دارد و من ٓان نیرو نیستم.
سنت دوم – سؤالاتی جهت بررسی:
ایا قبل از تصمیم گیری تمایل دارم مدت زمانی را صرف بحث پیرامون تمام نقطه نظرات کنم؟
ٓایا نیاز مـن بـه محـقٓ بودن مانع این کار نمی شود؟ چطور؟
چگونه در مسئولیت های گروه خود شرکت می کنم؟
ایا با فکری باز در جلسات به بحث و گفتگوی دیگران گوش می کنم؟ٓ
برای خدمت در گروه به انجام چه کاری علاقه مندم؟
ایا در گروه من جایگاه های رهبری دوره ای وجود دارد؟ٓ
چگونه می توانم در خدمت به جلسه و جاهای دیگر سهیم باشم؟
ایا گروه من تا به حال رٔای وجدان گروه گرفته است؟ٓ
ایا همه افراد گروه ما در روند وجدان گروه سهیم بوده اند؟ٓ
اگر فردی در گروه شروع به حکم فرمایی و سلطه جویی کند، من چه کاری می توانم انجام دهم.
بین رهبری نارانان و حکومت کردن چه تفاوت هایی وجود دارد؟
چگونه خواستار حمایت از وجدان گروه باشم حتی اگر با ٓان موافق نباشم؟
ایا در سلامت گرو هم سهیم هستم؟ چگونه؟ٓ
ایا مسائل مورد علاقه خود را با عشق به گروه می ٓاورم؟ چطور؟ٓ من به چه صورت رهبر و خدمتگزاری مورد اعتماد هستم؟ چطور می توانم بدون اینکه مسئول باشم، رهبری کنم؟ ایا با خودم و دیگران صادق هستم؟ٓ ایا سعی دارم دیگران را کنترل کنم؟ ٓایا دیگران را متقاعد می کنم که حق با من است؟ٓ ایا مسئولیت های خود را واگذار میکنم و بعد اگر اشتباهی پیش بیاید دیگران را مورد سرزنش قرار می دهم؟ٓ ایا برای شنیدن کلام خداوند به حرف دیگران گوش می دهم؟ چه می شنوم؟
