هر گروه مستقل می باشد مگر در مواردی که به طور کلی بر گروه های خـانواده ی نارانـان و معتـادان گمنـام )NA( تأثیر بگذارد. تعاریف:
مستقل: خودگردان، بدون وابستگی، خودجوش، با قوانین شخصی هر فرد. استقلال: عدم وابستگی یا ٓازادی، حق خودگردانی داشتن. استقلال وضعیتی است که من اعمالم را انتخاب می کنم. استقلال به هر گروه اجازه می دهد که تصمیم بگیرد چه چیزی به بهترین نحو برای اعضای ٓان کار می کنـد، بـه
این شرط که تصمیمات گرفته شده به طرز نامطلوب بر گروه های دیگر تأثیر نگذارد. فقـط نـشریات مـصوب، در جلـسات استفاده می شوند. این کار باعث یکپارچگی بیشتر و سردرگمی کمتری می شود. در بعضی مواقع، اعضا از بخش ها یا ایـده هایی از نشریات خارج از انجمن که بنظرشان مفید بوده، بعنوان بخشی از مشارکت فردی خود استفاده مـی کننـد. دوازده قدم ودوازده سنت پایه و اساس برنامه ما می باشد و تغییر نمی کند، گرچه گاهی ممکن است تغییراتی در تفسیر و تعبیـربوجود ٓاید که ٓان هم )توسط کنفرانس خدمات جهانی( ایجاد می شود.
هر گروه برای تصمیم گیری در مورد چگونگی سازماندهی جلسات خـود، انتخـاب موضـوع مـورد بحـث، انتخـاب سخنران و اختصاص مبالغ دریافتی ٓازاد است. با این وجود، سنت چهارم از ما می خواهد تـا از مـوارد غیراجبـاری پیـروی کنیم. این بدین معنی است که جلسات ما ممکن است متفاوت باشد ولی از راهکارهای نارانان پیروی می کنیم.
تنها هدف مشترک حضور در جلسات، جستجو برای درک بیماری اعتیاد است. سنت ها راهنما هستند نه قوانین و هیچ کس مجبور به پیروی از ٓانها نیست. بدلیل ٓازادی همراه با این مسئولیت، هر یک از ما مسئول کمک رساندن در جهت حفظ اصول کاری مان هستیم. ما اشتباه می کنیم. ممکن است گروه ها بدلیل سخت گیری های بـیش از حـد یـا نادیـده گرفتن دستورالعمل های پیشنهادی از هم بپاشند. ما یاد می گیریم که با درس گرفتن از اشـتباهات خـود بـا دیگـران بـه توافق برسیم و سپس برای هدایت به نیروی برتر خود رو می ٓاوریم. ایا منظور این است که هر کاری امکانپذیر است؟ مسلماً خیر. ما نیاز داریم که در مورد تأثیرات تصمیمات خود برٓنارانان و دیگر گروه ها بیاندیشیم. ما باید به طور مستمر متفکرانه عمل کنیم و ترسـیم کننـده چهـره مناسـبی از نارانـان باشیم. سنت چهارم، نارانان را انعطاف پذیر و در عین حال قدرتمند نگه می دارد. ما می توانیم با این سنت میـان ٓازادی و مسئولیت تعادل برقرار سازیم. ما به اهمیت فردی خود پی می بریم بدون این که نظرات خود را به دیگران تحمیل کنیم.
سنت چهارم – سؤالاتی جهت بررسی
چطور مسئولیت اعمال و افکار خود را به عهده می گیرم؟
ٓایا گروه من مسئولیت اعمال و افکار خود را به عهده می گیرد؟ چگونه؟
چگونه به دیگران ٓازادی می دهم تا مسئول اعمال و افکار فردی خود باشند؟
ایا با بزرگواری عواقب اعمال خود را می پذیرم؟
ٓایا این فرصت را به دیگران هم می دهم؟ٓ
ایا به اسم استقلال، خودخواه و خودبین هستم و یا به واقع از خودم مراقبت می کنم و از نیروی برتـرم راهنمـاییٓ می خواهم؟
گروه من چگونه تأثیر تصمیمات خود را بر نارانان بطور کلی در نظر می گیرد؟
ایا گروه اعضای یکه وتنها، زندانی ها، گروه های سراسر جهان را مورد توجه قرار می دهد؟ بـه NA چطـور؟ تـازهٓ واردین چطور؟
اعضای قدیمی چطور؟ به عنوان تازه وارد چه احساسی داشتم؟ ٓایا از من استقبال به عمل ٓامد؟
ٓایا می تـوانم افکـارم بـا گـروه در میـان بگذارم، با دیگران چطور؟
ایا من هدف اولیه نارانان که کمک به خانواده و دوستان فرد معتاد است را در فعالیت های خدماتی به خاطر مـیٓ سپارم؟ این امر چگونه
بر اعمال من تأثیر می گذارد؟
ایا در استدلال های خود قاطع هستم، یا در تغییر راهکارهای پیشنهادی انعطاف نشان می دهم؟
چگونه می توانمٓ انعطاف پذیری بیشتری داشته باشم؟
ایا به هنگام بازدید از گروهی جدید که با گروه خانگی من متفاوت است، ٓازرده خاطر می شوم؟
ٓایا درصدد درستٓ کردن ٓان ها بر می ٓایم؟
از برخورد با گروه های دیگر چه چیزهایی یاد می گیرم؟
چگونه می توانم این سنت را در زندگی شخصی و در خانواده خود بکار ببرم؟
ٓایا ما مستقل هستیم؟
ٓایا اعمال مـا بر خانواده های دیگر تأثیر می گذارد؟ بر جامعه چطور؟
سنت چهارم از ما می خواهد مطیع اصولی غیراجباری باشیم. این جمله برای من چه معنایی دارد؟
