هر گروه خانواده نارانان فقط یک هدف اصلی دارد و ٓان کمک به خانواده های معتـادان اسـت. مـا بـاپیروی از قدم های دوازده گانه ی معتادان گمنام، دادن قوت قلب و درک معتـادانی کـه درخـانواده داریـم و همچنین استقبال از خانواده ی معتادان و سعی در ٓارام کردن ٓان ها به این هدف دست می یابیم.
تنها دلیل وجود نارانان، کمک به خانواده های معتادان است. این سنت سه پیشنهاد به ما ارائه می کند تا در مسیر قرار گرفته و در مورد هدفمان مطمئن شویم.
- تمرین برنامه دوازده قدمی شخصی خود. - تشویق و درک فرد یا افراد معتاد مورد علاقه مان. - سعی در ٓارام کردن افرادی که تحت تأثیر بیماری اعتیاد شخص دیگری قرار گرفته اند.
کار کردن بر روی قدم ها ما را ٓان قدر مشغول می سازد که فرصتی برای دخالت در امور معتاد پیـدا نمـی کنـیم. اغلب ما بخاطر بسیاری از مشکلات مان معتاد را سرزنش می کنم. ما سالها وقت خود را صرف بهبودی شخص دیگری می کنیم در حالی که خودمان در حال بیمار شدن هستیم. ما ابتدا با مراقبت کردن از خود بهتر می توانیم به دیگـران کمـک کنیم. این موضوع همانند توصیه های ایمنی در هواپیما است: "ابتدا ماسک اکسیژن خود را بزنید و پس از ٓان به بچه ها و
افراد دیگر کمک کنید".
بسیاری از ما برای کمک به معتاد به نارانان می ٓاییم، اما اغلب مملو از خشم، نومیدی و رنجـش هـستیم. اعـضای دیگر، راهنما و نیروی برترمان به ما کمک می کنند تا درک کنیم که اعتیاد یک بیماری است. ما یاد می گیریم بـا عـشق رها کنیم، از بیماری اعتیاد متنفر باشیم نه از شخص معتاد و به روشی جدید به او دل گرمی داده، تشویقش کرده و بدون حمایت های ناسالم به او کمک نماییم. ما بیشتر اوقات مانع این میشویم که معتاد عواقب اعتیاد خودش را تجربه کند. در مسیر بهبودی، روزی ٓان قدر تجربه، نیرو و امید خواهیم داشت که به خانواده و دوستان افـراد معتـاد نیازمنـد کمک، خوشامد گفته و ٓانان را دل داری دهیم. خوش ٓامدگویی به معنی گذاشتن وقت برای تازه واردینی است که ممکـن است ٓانقدر خجالتی باشند که تا از ٓان ها دعوت نشده، مشارکت نمی کنند. ما از خود می پرسیم "چه چیزی به من کمک کرد"، شاید این کار بتواند موضوعی برای جلسه باشد که پاسخ های گوناگونی برای هدایت گروه و ایده هـای جدیـدی بـه همراه داشته باشد. خوش ٓامدگویی می بایست برای تمامی اعضا باشد. همه اعضا نیاز دارند تا احساس کنند بخشی از گـروه هـستند.
هیچ کس نمی بایست بخاطر این که ما مشغول گپ زدن با دوستان خود هستیم، احساس بیگانگی کند. مـا نیازمنـد ایـن هستیم که از باند بازی جلوگیری کنیم، اما جو گرم و دوستانه ای را ایجاد نماییم. تماس گرفتن با اعضایی کـه از جلـسات دور افتاده اند می تواند برای ٓان ها دل گرم کننده باشد. از طریق دستیابی به دیگران، ما مسیر بهبـودی شخـصی خـود رانیرومند تر می سازیم.
ما با ارائه نشریات نارانان در مکان های بهبودی و جامعه می توانیم نارانان را در دسترس قرار دهیم. ما با کمک به جلسات گروه، بخش، ناحیه، منطقه و دفتر خدمات جهانی و از طریق توزیع جزوه اطلاع رسانی و جداول جلسات، از ٓان ها حمایت می کنیم. با خوشامد گویی به خانواده و دوستان معتاد، ما به هدف اصلی خود باز می گردیم. ما مفهـوم محبـت و گوش دادن بدون قضاوت کردن را از ٓان هایی یاد می گیریم که این ها را به ما ارائه کردند. گوش دادن بـه صـحبت هـای افرادی که احساسی مشابه احساس ما را دارند و گاهی اوقات همان کارهای دیوانه وار ما را در مقابله با اعتیـاد انجـام داده اند، به ما کمک می کند تا خود و دیگران را بپذیریم.
سنت پنجم – سؤالاتی جهت بررسی
چطور می توانم هدف اصلی گروه را در جلسات توصیف کنم؟ برای تازه واردی چطور؟
ایا بهبودی خود را در اولویت نسبت به نیازهای دیگران قرار می دهم؟ چه وقت؟ چگونه؟ٓ
ایا تشخیص می دهم که استقبال و دادن قوت قلب، محدود به تازه واردین نمی شود؟ چرا؟ٓ
ایا من بدون اهمیت دادن به این که مشکل تازه واردین چیست، از ٓان ها استقبال می کنم؟
چطور مـی تـوانم ٓانٓ ها را راهنمایی کنم که تمرکز را روی مشکلای قرار دهند که به مواد مخدر مربوط می شود؟
چطور می توانم با تازه واردین دوستانه تر رفتار کنم؟
چطور می توانم از افرادی که مدت کوتاهی در برنامه بوده اند و یا بعد از غیبتی طولانی به جلـسات برگـشته انـد، استقبال کنم؟
گروه من به چه صورت به تازه واردین توجه فردی نشان می دهد؟
ایا تا به حال با تازه واردین یا افرادی تماس گرفته ام که مدتی است به جلسه نیامده اند؟ٓ
به عنوان گروه برای کمک به خانواده و دوستان معتادان چگونه قدم ها و سنت های بکار می بریم؟
به عنوان گروه چطور می توانیم انجمن خود را به افراد بیرون از جلسات نارانان بشناسانیم؟
من چطور می توانم به دیگران کمک کنم بفهمند اعتیاد به مواد مخدر بیماری است؟
ارام کردن برای من چه معنایی دارد؟ چگونه می توانم ٓان را در مورد فردی دیگر بسط دهم.ٓ دادن قوت قلب به معتاد برای من به چه
معناست؟
اگر غریز من مبتلا به دیابت یا سرطان بود واکنش من نـسبت به او چه تفاوتی داشت؟
