پس از اولین تایید دکتر سیلک ورت از الکلی های گمنام ، جوامع پزشکی و پزشکان نقاط مختلف دنیا نیز ما را مورد تایید قرار دادند . نظرات زیر بوسیله پزشکانی که در کنگره سالانه جامعه پزشکی نیویورک حضور داشتند ابراز شده است . در این کنگره که سال ۱۹۴۴ تشکیل شد گزارشی بدین مضمون در مورد الکلی های گمنام به حضار داده شد .
دکتر فاستر کندی (Dr . Foster Kennedy) متخصص اعصاب : ” جمعیت الکلی های گمنام دو منبع از بزرگترین نیروهایی را که تا کنون انسانها بدان پی برده اند بکار گرفته است ، یکی ز این دو منبع مذهب و دیگری غریزه آمیزی با همنوعان یا غریزه گروهی است . بنظر من جامعه پزشکی باید این سلاح درمانی عظیم را با قدر دانی مورد تایید رسمی قرار دهند ، زیرا در غیر اینصورت محکوم به بی تفاوتی هستیم و بخاطر از دست دادن ایمانی که کوه را از جا می کند و علم پزشکی بدون آن کار چندانی از پیش نمی برد ، مقصر خواهیم بود.”
دکتر جی.کربی کولیر (Dr. G.Kirby Collier) روانپزشک چنین اضهار می کند : ” بنظر من الکلی های گمنام جمعیت خود ساخته ای است که قادر است بهترین نتیجه ممکن را از دنبال کردن رهنمون های گروهی که از فلسفه آنها سرچشمه می گیرد بدست آورد . هر روش درمانی و فلسفه ای که بتواند شاخص بهبودی ۵۰ تا ۶۰ درصد داشته باشد سزاوار توجه است “.
دکتر هری.م.تیبو(Dr.Harry M.Tiebout) روانپزشک : ” من بعنوان روانپزشک درباره رابطه بین تخصصم و الکلی های گمنام زیاد فکر کرده ام و به این نتیجه ریده ام که مار اصلی ما روانپزشکان اکثرا آماده کردن راهی است که بیمار از طریق آن بتواند درمان و یا کمک از خارج را بپذیرد و تصور می کنم وظیفه روانپزشکان از میان بردن مقاومت درونی بیماران است تا بلکه و بتواند از درون شکفته شود و این همان نتیجه ایست که در اثر عملکرد برنامه الکلی های گمنام بدست می آید .”
دکتر دبلیو دبلیو باور (Dr.W.W.Bauer) سال ۱۹۴۶ در برنامه جمعیت پزشکان آمریکا که از شبکه سرتاسری رادیو ان.بی.سی پخش می شد اظهار داشت : ” جمعیت الکلی های گمنام نه ارتش آزادی بخش الکلی ها است و نه یک جمعیت ضد مشروبات الکلی است . اعضای این جمعیت می دانند که هرگز نباید مشروب بخورند و به کسانیکه با آنها مشکل مشترکی داشته باشند نیز کمک کی کنند . در یک چنین جوی ، الکلی ها اکثرا بر “خود مشغولی ” بیش از خد خود غلبه می کنند . آنها می آموزند که به یک قدرت مافوق متکی شوند و خود را در کمک به دیگر الکلی ها رها کنند . آنها روز به روز هشیار می مانند . روزها به هفته ها تبدیل می شود و هفته ها به ماهها و سالها .”
دکتر جان اف استوفر(Dr.John F.Stouffer) رئیس بخش روانپزشکی بیمارستان عمومی فیلا دلفیا در مورد تجربه خود با الکلی های گمنام می گوید : ” الکلی هائیکه در این بیمارستان بستری می شوند استطاعت هزینه درمان خصوصی را ندارند و الکلی های گمنام بهترین وسیله ای است که ما تا کنون توانسته ایم به آنها پیشنهاد می کنیم و حتی در آن تعداد معدودی که مجددا سروکارشان با ما می افتذد هم دگرگونی شخصیتی چشمگیری دیده می شود .”
جمعیت روانپزشکان آمریکا در سال ۱۹۴۹ در خواست کرد که مقاله ای از طرف یکی از اعضای قدیمی الکلی های گمنام تهیه شود تا در کنگره سالانه آن جمعیت خوانده شود . پس از انجام این کار مقاله مذکور در نشریه ماهانه روانپزشکی آمریکا در نوامبر سال ۱۹۴۹ به چاپ رسید . این مقاله اکنون بصورت جزوه در دسترس اکثر گروهها قرار دارد و یا می توان آنرا از طریق :
Grand Center Station New York N.Y.10163 Bix 459 بنام Medical Socities by Bill W.Tree Talks که قبلا بنام Bill On Alcoholism نامیده می شد و قبل از آن بنام Alcoholism the Illness معروف بود تهیه کرد.
