Anonymous

بعضی مواقع، برنامه برای کسانی که با ایمان هستند در مقایسه با آنانی که هیچ ایمانی ندارند یا افرادی که ایمان خود را از کف داده اند، به مراتب سخت تر است. این مسئله اغلب در مورد کسانی که قبل از آمدن به SA در جلسات دوازده قدمی دیگری عضو بوده اند نیز صدق میکند.ممکن است برای فردی این دیدگاه به وجود آید که توفیقی که به عنوان یک تارک دنیا یا انسان مذهبی در ترک انواع دیگر اعتیاد داشته است، میتواند به او در پاکی و ترک اعتیاد جنسی یاری دهد؛ اما لزوماً اینگونه نیست. اغلبِ این اعضاء درک خواهند کرد که باید از <<ابتدا>> شروع کنند؛ گویی که هرگز ایمان نداشته اند یا هرگز اسمی از برنامه ی دوازده گام نیز به گوششان نخورده است. <<قدرتِ یک زنجیر به اندازه ی حلقه ی ضعیف آن است.>> این یک گفتار مشهور است. تسلیم نکردن هر یک از نقصهای آشکار وجودمان، مانع رسیدن موهبت الهی به ما شده و ساختن زنجیر بادوام روحانی و استحکام هیجانات را برای ما غیر ممکن میسازد. توفیق در ترک اعتیادهای دیگر، اکثراً ما را به این سمت میکشاند که واقعاً برنامه را کار کرده ایم و همه چیز را یکجا داریم و اینگونه ما فریب میخوریم. از طرفی دیگر، غیر قابل اداره بودن زندگی ما، این را به اثبات میرساند که بیشترِ ما صرفاً نوع اعتیادها را تغییر میدهیم.
دانش و غرور، از موانع اصلی و عمده ی ما در این مرحله محسوب میشود. دانستنِ حقیقت یا شناخت برنامه، اغلب جزو توانایی های ظاهری محسوب میشود و حتی راهنما شدن برای دیگران نیز گاهی ما را از تغییر دادن نگرشهایمان و تصحیح اشتباهاتمان باز میدارد. دانش، هرگز ما را قدرتمند نمیسازد. ما شهوت، سکس و روابط جنسی را بدون تسلیم، افشاگری و سپری کردنِ دوره ی بهبودی، کنار گذاشته بودیم و در واقع این باعث شد که به طور کامل بهبود نیابیم. جای هیچ شگفتی نبود که هنوز ناآرام بودیم!
<< پیشگیریهای نصفه و نیمه به هیچ وجه برای ما سودمند واقع نشد.>> چنین به نظر میرسد که پذیرشِ بودن در فضای انکار و تکذیب اعتیاد جنسی، برای کسانی که سالهاست از اعتیادهای دیگر پاک هستند، در مقایسه با افرادی که تازه وارد هستند و تا به حال چیزی درباره ی قدمها نشنیده اید، مشکلتر است. این واقعاً یکی از حقایقی است که تجربه کرده ایم.
ما فهمیدیم، این راه دشواری است که مجبوریم دانش، غرور و تکبر خود را پشت در گذاشته و سپس وارد شویم. وقتی که ما خود را بر اساس اعتیاد، ناتوانی، پریشانی و اندوه شایعی که داریم شناختیم، تنها میتوانستیم به اعضای گروه بپیوندیم و در آنجا عضو شویم. ما یکدیگر را بنابر ضعفهایی که داریم میشناسیم. اشتباهات و خطاهای ماست که ما را دور هم و نزد خداوند جمع کرده است.
اکثر ما پیش از این گرفتار الکل، ماده مخدر، قرصهای اعتیاد آور و درجات مختلف پرخوری بوده ایم. ما از عملکردهای بی اختیار خویش نسبت به تقریباً تمام چیزها در زندگیمان آگاه شدیم. ما هیچ راهی به جز مواجه شدن با حقیقت برای متوقف ساختن خود از وابستگی به اعتیاد و گونه های مختلف شهوترانی نداریم. توسط همین است که میتوانیم به حقیقت نایل شویم و به خداوندمان تسلیم شویم.