شهوت می تواند فاعل و یا مفعول عمل کند؛ یعنی دراختیار میگیرد یا در اختیار گرفته میشود. در هر دو حالت،
شهوت از خلأ روحی و نوعی نیاز درونی سرچشمه میگیرد که باید با خداوند پر میشد.
آنچه ما شهوت مینامیم وآنچه ما به صورت وابستگی و یا اعتیاد به ارتباط تجربه میکنیم، در واقع دو روی یک
سکّه اند.
درمان شهوتِ فاعل یا مفعول در من، این است که بپذیرم که در برابرش بیقدرتم و آن را به خدا بسپارم؛ تا اول
احساس کمبود درونی کنم و بعد این خلأ را با خدا و بخشش به دیگران پر نمایم. و این کارکردن عملی قدم
هاست. در بسیاری از موارد مشابه، من در مقابل اولین جرعۀ شهوت، بدون دفاع بوده و حتّی نمیفهمیدم که
چه بر سرم میگذرد. در اینگونه موارد تنها چیزی که مرا نجات داده است، «بیمه»ای به نام «تسلیم» و
«سپردن» روزانه خودم به خدا و تلاش برای اجرای این روش در کلیه اجزای زندگی ام بوده است.
