در نارانان ،گفتگوی دوطرفه به رفتار بخصوصی گفته میشود که در مدت یک جلسه به شدت باعث دلسردی بین اعضا میشود.بطور نمونه:قطع کردن صحبت یا سوال کردن از کسی که درحال مشارکت اشت،یا نصیحت کردن فرد دیگری که قبلا مشارکت کرده ،یا صحبت مستقیم با یک فرد بجای صحبت باگروه ،یا به عضو دیگری بگوید که چطور فکر،احساس و عمل کند.
در جلسات نارانان،در یک زمان فقط یک نفر صحبت میکند.وقتی سعی کنیم به صحبت چند نفر گوش کنیم،حرف کسی شنیده نمیشود.وارد شدن در یک گفتگوی خصوصی،اظهارنظرو یا بحث کردن درطول جلسه،بی احترامی به اعضای دیگر است و باعث ازهم پاشیدن گروه میشود.
یادگیری در گوش دادن و التیام در مشارکت کردن است.گفتگوی دوطرفه،فرآیند بهبودی را به تعویق انداخته و باعث میشود فرد مشارکت کننده احساس ناراحتی کند.
چرا گفتگوی دوطرفه مضر است؟
گفتگو دوطرفه میتواند یک مانع مهم و اصلی در جلسه باشد.اگر یک عضو ،مخصوصا یک تازه وارد با سوالهای خاص یا نصیحت مواجه شود وصحبتش را قطع کنند،ممکن است برای ادامه ی مشارکت دودل بشود.سوال کردن و درمیان صحبت دیگران حرف زدن میتواند موضوع جلسه راازمسیر موضوع اصلی کاملا منحرف کرده به شدت باعث سرخوردگی شود.همچنین گفتگوی دوطرفه در جلسه،باعث میشود بجای این که هر فرد حرف دلش را مشارکت کند،به گفتگوهای دنباله دار تبدیل شود.
درکل ،هر جلسه ی نارانان می بایست مکان امنی باشد برای افرادی که تجربه،نیرو و امیدشخصی شان را در رابطه با تاثیرات اعتیاد مشارکت میکنند.
یک جلسه ی امن نارانان مشارکت مناسب را تشویق و گفتگوی دوطرفه را منع میکند.
مشارکت مناسب چیست؟
مشارکتی مناسب است که یک عضو روی تجربه ،نیرو و امیدش تمرکز کند بدون اینکه از گروه نظریانصیحتی بخواهدویا در مورد مشارکت دیگران نظر بدهد.
مشارکت نا مناسب یا گفتگوی دوطرفه ،باعث میشود که یک فرد از عضو نارانان نیاز دارد مشارکتش بدون قطع کردن،محترم شمرده شود.روندطبیعی مشارکت یک عضو ،بدون مزاحمت ،بهترین نتیجه را دارد.قطع صحبت ممکن است باعث شود مشارکت از صمیم قلب انجام نگردد.وقتی فردی صحبت خود را تمام کرد،میتواند با گوش دادن به صحبت دیگران مفید و فروتن شود.
ارائه ی مشارکت مناسب در جلسات مان به تازه واردی فرصت میدهد که در یک محیط سالم ،بهبودی را آغاز کند.
مثالهایی از گفتگوی دوطرفه
قطع مشارکت:
قطع کردن مشارکت یک فرد با هر سوالی مثل : (معتاد چندساله است یا چه موادی مصرف میکند؟) ، ممکن است باعث احساس ناراحتی آن عضو شود یا شاید مایل نباشد به سوالها پاسخ دهد. قطع مشارکت یک عضو قطع فرآیند بهبودی است و ممکن است او دیگر احساس امنیت نکند.اینکار میتواند یک پیام را به او برساند که؛آنچه گفته مهم نیست و هیچکس واقعا نمیخواهد آن را بشنود.
بازتاب مستقیم:
صحبت مستقیم با فردی که مشارکت میکند ،پس زدن گروه و هر گفتگوی تک به تک محروم کردن بقیه گروه است.
مشارکت در جلسات درجهت تجربه دادن و برای استفاده از تمام گروه است مشارکت در جلسات در جهت تجربه دادن و برای استفاده از تمام گروه است نه ازیک عضو مشخص.ممکن است تعدادی از اعضا با موضوع آشنا باشند و بخواهند در آن بحث ،دخالت کنند .
اشاره به نام یک عضو هنگام مشارکت در جلسه نیز گفتگوی دوطرفه محسوب میشود.
درطول جلسه یا زمان توقف در آن ،اعضا نصیحت نمیکنند.
نه راه حل ارائه میدهند
و نه سعی میکنند کسی را نجات بدهند.
تنها کاری که آنها انجام میدهند ،این است که
" تجربه نیرو و امید را به رایگان ارائه دهند" .
آنها صبورانه گوش میدهند ،
همچنین به منافع مشترک گروه و به یکدیگر احترام میگذارند.
تماس تک به تک در بیرون از جلسه ،ازطریق تلفن ،ایمیل و ارتباط راهنما و رهجو انجام میشود.
مسئولیت گرداننده
یک گرداننده با هدایت کردن جلسه خدمتی را ارائه میدهد و از او انتظار نمیرود پاسخ تمام سوالها را داشته باشد یا بداند. بسیاری از تازه واردین سوالها و نگرانی های خود را از گرداننده میپرسند.گرداننده میتواند از آنها بخواهد سوالهایشان را بعد از جلسه مطرح کنند. گرداننده به افرادی که مایل به مشارکت هستند وقت صحبت میدهد بدون اینکه در مورد حرفهای دیگران اظهارنظر کند،آنها را میپذیرد؛ زیرا این گفته ها برای آنها واقعی است.اعضا آزاد هستند آنچه را فکر میکنند برای بهبودیشان بیشتر مفید است بردارند و بقیه را رها کنند.
سلطه گری عضو
یک عضو زمانی میتواند از صمیم قلب مشارکت کند که در فضایی آزاد از قضاوت واظهارنظر قرار بگیرد .یک عضو نارانان که با گفتگوی دوطرفه حکومت میکند،مانع رشد دیگران میشود.عضوی که دائما با اظهار عقیده پاسخ میدخد،جلسه را مختل میکند،هم مانع مشارکت تازه وارد ، و هم اعضای قدیمی میشود.سلطه جویی یک عضو در جلسه ،گروه را ضعیف میکند.
پایه و اساس مشارکت دوستانه و تبادل تجربه،نباید متزلزل شود.
اعضا فقط درباره ی احساساتد،پذیرش وتجربیات شخصی خودشان ،بدون اظهارنظر در مورد آنچه که دیگران گفتند،صحبت میکنند .هر چیزی که یک عضو مشارکت میکند برای او واقعی است.اعضادر مسیربهبودی یاد میگیرند که مسئولیت زندگی شخصی خود را بپذیرند و از نصیحت کردن دیگران بپزیرند.اجتناب از گفتگوی دوطرفه که مطرح شد،یک ویژگی برای سلامت جلسات است.
چگونه در جلسات مان گفتگوی متقابل را رفع کنیم؟
ارتباط به روش نارانان برای بعضی هاتجربه ی جدیدی است.لازمه ی آن احترام به دیگران ،شنیدن آنها وشنیدن شدن است.اگر یک گروه مشکل گفتگوی دوطرفه دارد وخواندن خیرمقدم نشریات مان آن را حل نکرده ، از راه حلهای دیگری میتوان استفاده کرد: از اعضا خواسته شود برای صحبت دستشان را بلند کنند که روش خوبی برای پیشگیری از گفتگوی متقابل است.
تازه واردین خیلی زود آن را یاد میگیرند که اگر بخواهند مشارکت کنند،به نوبت دستشان را بالا ببرند و منتظر بمانند تا توسط گرداننده دعوت به صحبت شوند.
دیگر اینکه ،گروه تشویق شوند مدل جلسه را دایره ای شروع کنند.گرداننده موضوع جلسه را اعلام میکند ،در مورد موضوع مشارکت کرده و پس از او از طرف چپ یا راست به ترتیب مشارکت میکنند.در این روش اعضا گرایش پیدا میکنند برای صحبت درباره ی موضوع منتظر نوبت خود بمانند.
موضوع جلسه گفتگوی دوطرفه باشد،معمولا اگر کسی باشد که با این مسئله درگیر بوده است،میتواند آن را روشن کرده و همه ی اعضا نیز میتوانند از اینکه درباره ی این مشکل چه احساسی دارند مشارکت کنند.یادگیری گوش دادن به دیگران در جلسه ،یادآوری به اعضست که در خانواده ی خود نیز بجای بحث کردن،به آنها گوش بدهند.در روش جدید برقراری ارتباطات ،بکارگیری احترام و درک کردن را یاد میگیریم.
مشکل گفتگوی دوطرفه بزرگتر از آن است که موضوع اختیاری در جلسات باشد .انتخاب آن به عنوان موضوع اصلی ممکن است این مشکل را رفع کند.
