Anonymous

شهامت
آرام ش حاصل از پذیرفت ن آنچه که نمی توانیم تغییر دهیم, اغلب بعد از داشتن شهامت برای تغییر آنچه را که می توانیم, فرا می رسد. بستن درهای قدیمی و بازکردن درهای جدید به شهامت و فروتنی نیاز دارد. بسیاری از ما با شهامت وارد جلسات نشدیم اما آن را دراینجا پیدا می کنیم. ممکن است هنوز ترس داشته باشیم اما ترس مان دیگر ما را از حضور درجلسات و مقابله با چالشها, بازنمی دارد. وقتی ازمیان ترسهایمان عبور می کنیم, ترس مان به ایمان تبدیل می گردد.
این فصل از کتاب نهایتأ در مورد شهامت صحبت می کند: شهامت در پذیرش آنچه که نمی توانیم تغییر دهیم و تغییر آنچه که می توانیم, نگاه کردن به خودمان هرآنطور که هستیم و پذیرفتن خودمان علی رغم آن نگرش, صحبت کردن راجع به چیزهایی که ناراحتمان می کنند و مقابله با بعضی از مسائلی که عمیقأ درما شک و تردید ایجاد می کنند. کارکرد برنامه دررابطه با بخش جسمی بهبودی مان, الزامأ بدان معنی نیست که باید یک برنامۀ فعالیت های ورزشی را پیگیری کنیم. البته این درمورد بعضی از ما صدق می کند. همۀ ما یک برنامۀ ورزشی یا تغذیۀ سالم یا مراقبت جسمی آگاهانه را تحت عنوان بخشی از برنامۀ روزانه مان, کارنمی کنیم, اما بعضی از ما چنین چیزی را محور بهبودی مان قرارداده ایم. باوجود اینکه نحوۀ کارکردن مان با یکدیگر تفاوت دارد آنچه که ما به مشارکت می گذاریم, اصول برنامه می باشد. همۀ ما درمیابیم که دیریازود باید با واقعیت جسم مان, هرآنچه که باشد, روبرو شویم و خساراتی را که وارد کرده ایم جبران کنیم. آنچه را که می توانیم, درمان نموده, صداقت داشته و مابقی را تسلیم نیروی برترمان می کنیم. بخشی از آنچه که بدست میاوریم, پذیرش واقعیت جسمی مان است. بخش دیگری از دستاوردهایمان قدر ت زندگی کردن بر طبق شرایط زندگی است که ما آن را درحد توانمان پیگیری می کنیم. یکی دیگر از دستاوردهایمان داشتن تمایل به زندگی برطبق شرایط آن می باشد.