Anonymous

هدیۀ امید
ما دارای نقاط قوت بسیاری هستیم, شنونده های خوبی بوده و می دانیم چطور نیرو و امید را درتجارب مان پیدا کنیم. ما در یک مسیر قرارداشته و از سفرمان آگاهیم. هرکدام به نوع خودمان با محبت, مهربان و سخاوتمند هستیم. NA یک کمپ اجباری محبت است. آنچه که اکثرما درسال اول بهبودی مان راجع به همدردی یاد می گیریم, اکثرمردم درطول عمرشان نمیاموزند. آنچه که در انجمن راجع به زندگی کردن میاموزیم در دنیای بیرون نیز کاربرد دارد و بدون توجه به اینکه دیگران در بهبودی هستند یا خیر, می توانیم دوست خوبی برای آنها باشیم. ابزار و اصولی که در اینجا یادمی گیریم می توانند درخدمت دیگران, چه درداخل و چه دربیرون انجمن بکارگرفته شوند. وقتی که دربیرون از انجمن با دیگران ارتباط برقرارمی کنیم, قادر به کشف این واقعیت می گردیم که چقدرمی توانیم مفید واقع شویم. ما از تجارب یکدیگر میاموزیم و آنهایی که قبل از ما این مسیر را طی کرده اند, راهی را که اکنون درحال طی کردنش هستیم, برایمان هموارنموده اند. همچنانکه طی سفرخود پیشروی می کنیم, پایمان را درجای پای یکدیگر می گذاریم. مسئولیت پذیری را با مشاهدۀ دیگرانی که مسئولیت پذیر بوده اند یاد می گیریم. بازگو نمودن حقیقت راجع به خودمان, تنها منجر به آزادی خودمان نمی گردد, الگوی رفتاری ما دیگران را نیز آزاد خواهد نمود. می توانیم حتی طی دردناک ترین لحظاتمان, هنوز دورنمایی از آنچه که امکان دارد, باشیم. اگر تمایل داشته باشیم رهجوهای خود را درواقعیت لحظات دشوار خود شامل کنیم, می توانیم آنها را به خود نزدیکتر نماییم. طی عبور از یک چالش, آنها می توانند حمایت و اطمینان خاطری را که به شدت نیازداریم, برایمان فراهم کنند. با اینکار, فرصت آموختن از تجارب و اشتباهاتمان را نیز دراختیار آنها گذاشته ایم. ما می توانیم برای دیگران نمونه ای از قدرت و پشتکار بوده و درعین حال از دیگران امید بگیریم. وقتی جایگاه خود را پیدا می کنیم, همانند قطعه ای در یک پازل درجای خود قرار می گیریم و احساس تعلق می کنیم. " بهبودی تحت شرایطی که آزادی مطلق برای خلاقیت داشته باشیم" بدین معنی است که می توانیم هم به قلبمان و هم به نیروی برترمان گوش فرادهیم و آن مسیر را تا آنجایی که ادامه دارد طی کنیم. اولین باری که باورمی کنیم می توانیم پاک بمانیم شروع با درک این موضوع می کنیم که درزندگی حق انتخاب داریم. اما زندگی کردن انتخابهایمان به شهامت, صبر و پشتکار نیاز دارد. باید تمایل داشته باشیم تحت شرایط دشوارو همچنین زمانی که به نظر میرسد پیشرفتی نکرده ایم, نیز به کارمان ادامه دهیم. ما به انجام کارهایی که برای مراقبت از خود بدان نیازداریم, ادامه داده و به سمت جلو حرکت می کنیم. همان ابزاری که در ابتدا آزادی را برایمان به ارمغان آوردند, هنوزکارمی کنند, مشروط براینکه ما با همان تمایل اولیه آنها را بکار گیریم.
امروز دیگران ما را دوست دارند و زندگی دیگر برایمان بی مفهوم نیست. درزندگی کارهای فوق العاده ای از قبیل دستیابی به اهداف بزرگ و یا خودمان بودن, انجام می دهیم. یکی از اعضا درحالتی شک وه آمیز به راهنمای خود گفت که احساس می کرد به عنوان یک زن خانه دار, کارهایی که درزندگی و یا با وقتش انجام می داد کافی نبودند و شاید بهتر بود به جای خانه دار بودن او کار مهمتری را انتخاب کرده بود. راهنمایش با لبخند گفت: "شوخی می کنی؟ با شکستن چرخۀ اعتیاد در خانواده ات, تو مسیر تاریخ را تغییر داده ای!". شاید بزرگترین دستاوردهایمان چیزهایی باشند که دیگران راجع به آنها هیچ اطلاعاتی نداشته باشند. این واقعیت ساده که ما از گذشته های خود نجات یافته ایم, امری تاریخی است. اینکه راهمان را با کمک به دیگران و داشتن یک زندگی پرثمر و افتخارآمیز, ادامه می دهیم, فرای رویاهایمان می باشد. ما بدون توجه با کاری که انجام می دهیم و صرفأ به خاطر اینکه پاک هستیم, درجهان تغییر ایجاد می کنیم.