جنبه های جسمانی و روانی اعتیاد به صورت روز افزونی بیشتر آشکار میشود و اعتیاد جنسی نیز دارای بخشهای مشترکی با دیگر اعتیادها میباشد. تجربیات یا خیال پردازیهای جنسی ما، معمولاً به عنوان <<پاسخی>> برای تمام نیازهایمان ظهور میکند و به خوبی به کار می آید. به واسطه ی آن به آرامش و لذتی رسیدیم که به جز آن از هیچ راه دیگری نمیتوانستیم به این احساسات دست پیدا کنیم. اکثر ما در مقطعی به این باور رسیدیم که خود را به عنوان یک معتاد معرفی کنیم و برخی از ما شاید از همان اول یک معتاد بودیم.
با نگاهی به گذشته، بسیاری از ما متوجه شدیم، بدون توجه به اینکه چرا، چگونه و چه زمانی این روند شروع شد، سرانجام زمان آن رسید که ما نه تنها از قدرت این موضوع روی خودمان آگاه شدیم، بلکه دریافتیم که ما برخلاف میلمان، شهوت میکنیم.
تنها، زمانی که سعی در متوقف شدن کردیم، به لطف نیرویی برتر از خودمان دیدیم که ما اسیر چیزی هستیم که از ما نیرومندتر است. ما توانستیم دلیل شکست بعضی از متخصصان که سعی در معالجه الکلیها و بعضی از ما داشتند را به خوبی درک کنیم.
در مسیر بهبودی، ما متوجه ی جنبه هایی از اعتیاد جنسی در زیر لایه ی جسمانی و روانی خود شدیم که همراستا و شبیه با جنبه های کشف شده توسط الکلیها بود. این جنبه ها که جزئی از شخصیت ماست و به خواسته ها و نوع نگرش ما ارتباط دارند، ویژگیهای شخصیتی وجودمان را شکل میدهند.
ما این لایه را بُعد روحانی مینامیم. در این لایه است که قدرتمندترین نیروهایی که ما را به سوی اعتیاد سوق میدهند، کشف میکنیم.
بنابراین، ما از کلمه ی روحانی استفاده خواهیم کرد که به جنبه ای از وجودمان که تعیین کننده است و مبنای رفتارها، انتخابها، افکار و اعمال ما میباشد، اشاره دارد و قسمت اصلیِ شخصیت و اصل و ذات هر شخصی است. اگر بتوانیم درک کنیم که اعتیاد چگونه این جنبه ی اساسی وجودِ ما را درگیر خودش کرده است، آنگاه خواهیم فهمید، بهبودی به هر شکلی که باشد، باید روندی روحانی باشد.
ما به دلایلی از اصطلاح <<روحانی>> در مفهوم گسترده و غیرمذهبی آن استفاده میکنیم. بعضی از ما با وجود انجام کارهای اشتباهِ گذشته، اظهار میکنیم که ما یک زندگی روحانی داشته ایم. اما امروز میبینیم که قلمرو روحانیت هم شر هم خیر را شامل میشود و بدون توجه به تجربیات روحانی، با وجود اینکه ممکن است آنها خیلی حقیقی به نظر برسند، آنچه ما انجام میدادیم، نه کار خیر بود و نه کاری صحیح.
