Anonymous

من به دنبال آگاهی روحانی بودم، ولی نتوانستم آن را تجربه کنم. بقیه ادعا می کنند که آگاهی روحانی زمانی حاصل می شود که با بهبودی توأم باشد و چون من می خواستم بدون کسب سلامتی و بهبودی به این درجه برسم، در این راه موفقیتی نصیبم نشد.
مدتی بود که حالم اصلاً خوب نبود. انگار همه چیزم را از دست داده بودم. از نظر روانی خیلی تحت فشار و مورد آزمایش بودم به طوری که چندین بار تصمیم به خودکشی گرفتم.
هوس مزه مزه کردن یک ذره مشروب، یک لحظه هم از من جدا نمی شد، ولی با این حال اصلاً لب به مشروب نزدم. به هر حال من و قدم اول همیشه برای هم دوستان خوبی بودیم. هر پنج ثانیه یک بار خدا را به خاطر سلامتی طول روز شکر می کردم. به تدریج بعد دیگری از وجودم را دیدم. آن من حق شناس و قانع پدیدار شده بود. مطمئن بودم که نیروی دیگری در این راه مرا راهنمایی می کند و دیگر از چیزی نمی ترسیدم.
این نیرو باعث شد تا شخصیت جدیدی در من به وجود آید. به طوری که تأثیر آن را برای درک همنوعان خویش به خوبی احساس می کردم. این نیروی تازه به من کمک کرد تا نسبت به حقایق، همچنین افراد، اعم از الکلی های عضو و غیر عضو درک تازه ای داشته باشم. به طور کلی دریچه تازه ای از دنیا بر من گشوده شد. هنوز هم همین گونه است.
حالا دیگر مصیبت، تنهایی، بیماری، شکست و ناامیدی هیچ معنایی ندارد. خوشحالم، چون نه تنها به خدا بلکه به پاکی همه آدم ها ایمان آوردم.
برگرفته از کتاب به باور رسیدن