27 تیر هدیه نومیدی
«بیماری ما همیشه از نو ظاهر میشد یا پیشروی میکرد، تا اینکه در هنگام نومیدی از یکدیگر در معتادان گمنام کمک خواستیم.»
کتاب پایه
v
وقتی درباره نومیدی فکر میکنیم، وضعیت نامطلوبی را تجسم میکنیم: روحی کثیف و بیچاره به چیزی شدیداً مورد نیاز، نگاهی حاکی از نومیدی در چشمها، دیوانهوار چنگ میزند. قبل از یافتن NA، درست مثل حیوانات شکار شده یا کودکان گرسنه بودیم.
با این حال، احساس نومیدی قبل از آمدن به NA ما را وادار به پذیرفتن قدم اول کرد. ما عقایدی نداشتیم و در نتیجه آماده پذیرفتن عقاید جدید شدیم. عدم سلامت عقل سرانجام از حصار انکار بالاتر آمده بود و ما را به صداقت داشتن درباره بیماری خود وادار میکرد. بهترین تلاشهای ما برای کنترل مصرف، فقط موجب خستگی ما شده بود. در نتیجه، برای تسلیم تمایل پیدا کردیم. هدیه نومیدی را دریافت کرده بودیم و در نتیجه قادر به پذیرفتن اصول روحانی که بهبودی ما را ممکن میساخت، شده بودیم.
نومیدی چیزی است که در نهایت بسیاری از ما را به درخواست کمک وا میدارد. وقتی به این وضعیت دست یافتیم، میتوانیم برگردیم و از نو شروع کنیم. مانند حیوانی شکار شده و ناامید ما نیز به دنبال مکان امنی میگردیم: معتادان گمنام.
v
فقط برای امروز: هدیه نومیدی به من در داشتن صداقت، روشنبینی و تمایل کمک کرده است. از این هدیه سپاسگزارم، زیرا بهبودی مرا ممکن ساخته است.
