در ارتباط با هدف گروه ما، تنها یک مرجع نهایى وجود دارد خداوندى مهربان که به گونه اى ممکن خود را در وجدان گروه بیان کند. رهبران ماخدمتگزاران مورد اعتماد ما مى باشند، آن ها حکومت نمى کنند
در معتادان گمنام، ما نگران حفظ خویش، از نفس خود هستیم و سنت دوم نمونه اى از آن است. ما طبیعتاً مردمى خودرأى و خودمحوریم که اکنون اجباراً در NA گردهم جمع شدهایم. ما در مدیریت ضعیف هستیم و حتّى یکى از ما هم قادر نیست که به طور ثابت، درست تصمیم گیرى کند.در معتادان گمنام، ما بجاى اتکا به عقاید شخصى و یا غرور، به خداوند مهربانى که خود را در وجدان گروه بیان مى کند، رجوع مى کنیم. ما با کارکرد قدمها مى آموزیم که به نیروى برتر از خود متکّى شویم و از این نیرو در پیش برد اهداف گروه بهره بردارى کنیم. ما دائماً باید مراقب باشیم که تصمیمات مانحقیقتاً منعکس کننده خواست خدا باشند. بسیارى از اوقات بین وجدان گروه و عقیده گروه که به وسیله شخصیتهاى با نفوذ و یا محبوبیت، دیکته و تحمیل
مى شود، تفاوت بزرگى وجود دارد. بعضى از دردآورترین تجربه هاى آموزنده ما از تصمیماتى که به نام وجدان گروه گرفته ایم، سرچشمه گرفته است . اصول روحانى حقیقى ، هرگز با یکدیگر در تضاد نیستند و همیشه مکمل یکدیگرند .وجدان روحانى گروه، هرگز هیچ یک از سنتهاى ما را نقض نخواهد کرد.
سنت دوم، با ماهیت رهبرى در NA سر و کار دارد. ما آموخته ایم که در انجمن ما، رهبرى از طریق نمونه بودن و خدمات ایثارگرانه کار مى کند. دستور دادن و استفاده ابزاری، کاری از پیش نمى برد. ما ترجیح مى دهیم که رئیس،مرشد و مدیر نداشته و به جاى آن منشى، خزانه دار و نماینده داشته باشیم . سمتهایى که ذکر کردیم عناوین خدماتى اند و نمایانگر کنترل نیستند. تجربه ما نشان مى دهد که اگر گروه تبدیل به شاخه هائى از شخصیت رهبر یا عضو دیگرى شود، تأثیر خود را از دست مى دهد. فضای بهبودى، یکى از گرانبهاترین سرمایه هاى ما در گروه های مان است و ما باید با دقت از آن نگهبانى کنیم مبادا آن را به سیاستها و شخصیتها ببازیم.
براى آن عده از ما که به کارهاى خدماتى مشغول بوده و یا در بنیانگذار ى گروهها نقش داشته ایم، گاه رها کردن بسیار مشکل است. در صورتى که به غرور، افتخار بیجا و خودرأیى مرجعیتى داده شود، گروه از بین خواهد رفت .
باید به خاطر داشته باشیم که مسئولیتهایى که در انجمن به ما سپرده مى شوند، امانت هستند. ما خدمت گزاران مورد اعتمادیم و هرگز هیچ یک از ما حکومت نمى کنیم. معتادان گمنام، یک برنامه خدادادى است و ما فقط به لطف خدا و وجدان گروه، مى توانیم بقا وسربلندى گروه را حفظ کنیم. در اینگونه موارد، بعضى ها مقاومت مى کنند، اما عده زیادى نیز تبدیل به نمونه هایى براى تازه واردان مى شوند. خودپرستان به زودى متوجه مى شوند که در خارج قرار دارند و موجبات نفاقى شده اند که لطمه آن نهایتاً به خودشان خواهد خورد. بسیارى از این افراد تغییر مى کنند و مى آموزند که ما فقط
مىتوانیم به وسیله خداوند مهربانى که در وجدان گروه تجلى مىکند، اداره شویم.
