گروه های خانواده ی نارانان هیچ عقیده ای در مورد موضوعات خارجی ندارنـد و نـام مـا هرگـز وارد مـسائل اجتماعی نمی شود.
سنت دهم به ما یادٓاوری می کند که موضوعات خارجی و مسائل دیگری که به احساسات ما مربوط می شوند، می تواند ما را از هدف اصلی مان که کمک به خانواده و دوستان معتاد است، منحرف سازد. ما با دور نگه داشتن گروه از مسائل و موضوعات عمومی به این هدف دست پیدا می کنیم.
مسائل و مشکلاتی در جامعه ما وجود دارند که با اعتیاد در ارتباط هستند. نارانان با یاری رساندن به مـردم بـرای کمک به خودشان در جهت یافتن راه حل های شخصی خود و با دادن حمایت های عاطفی و نیروی معنوی که ٓانها بـرای حل مشکالت شان به ٓان نیاز دارند، سهم خود را در بهبود بخشیدن به مسائل اجتماعی انجام می دهد.
ما نیاز داریم که از برنامه های اختصاصی، مؤسسات، مراکز درمانی مجاز، سیاست و عقاید مذهبی دور باشـیم. بـه عنوان افراد خارج از برنامه، کار کردن در مؤسسات خارجی برای دستیابی به نتایج خاص برای ما خوب است، اما لازم است که بحث در مورد ٓان ها را در خارج از جلسات مان انجام دهیم، اگر این بحث ها به جلسات مان راه پیدا کند، لازم است که
گروه را به سوی تمرکز بر هدف اصلی مان هدایت کنیم.
به عنوان افرادخارج از جلسه، ما عقاید و علایق بسیاری داریم، ما در بیرون از گروه و گاهی اوقات در بین خودمان در مورد ٓان ها صحبت می کنیم. همچنین ممکن است در ما، وقتی اصول معنوی سنت دهم را تمرین می کنیم، یاد مـی گیریم که هر عضو می تواند در ارتباط با هر موضوعی عقیده شخصی خودش را داشته باشد. با این همه، گـروه مـا بعنـوان یگ گروه نمی تواند این کار را انجام دهد. اصول معنوی نهفته در سنت دهم این است: "زندگی کن و بگذار زندگی کنند". ابراز نکردن عقیده در مورد مسائل خارجی همچنین بدین معنـی اسـت کـه مـسائل کـاری و گـرفتن تـصمیمات اجتماعی شخصیت مان را در جلسات خود تبلیغ نمی کنیم. رفتن به یک جلسه، جایی کـه مـی تـوانیم بـر روی بهبـودی خودمان تمرکز کنیم و مجبور نیستیم کالایی را بخریم یا این که عضو اجباری بعضی از سازمان هـا شـویم، باعـث ٓارامـش ماست.
ما ٓازادیم تا در مورد احساسات، واکنش ها، ناامنی ها، ترس ها و ایمان مان و یا مقاومت در برابر اسـتفاده از ابـزار نارانان صحبت کنیم.
لزومی ندارد که افراد، عقاید فردی، یا اعتقادات سیاسی را بـشنوند. زمـانی کـه مـا بـر روی مـشکلاتی کـه در ٓان مشترک هستیم، تمرکز می کنیم و از تلاش بر روی مسائل خارجی دست بر می داریم، کشمکش به حداقل می رسـد. در استرس و ٓاشوب های عمومی، نیاز داریم با احترام به سنت دهم از خودمان مراقبت کنیم.
انتقاد و نصیحت کردن در جلسات نارانان جایی ندارد. ما می توانیم احساسات مان را در مورد هـر موضـوع بحـث برانگیزی که بر روی ما تأثیر گذاشته ٓازادانه بررسی کنیم، اما مشارکت خود را در جلسات محدود می کنیم و بیشتر مـورد بررسی خود را برای گفتگو با راهنما با یک مشاور نگه می داریم. ما نمی توانیم از جلـسات نارانـان بـرای تـلاش در جهـت تغییر دادن عقاید دیگران در مورد مسائل خارجی استفاده کنیم.
سنت دهم – سؤالاتی جهت بررسی:
چگونه می توانیم بیشتر بر وجوه مشترک خود تمرکز کنیم تا بر تفاوت ها؟
ایا بخاطر می سپارم که هیچ عقیده رسمی ای در نارانان وجود ندارد؟ٓ
ایا تا به حال از گروه خود خواسته ام تا ٓارمان یا کسب و کاری مخاطره ٓامیز را در پیش گیرد؟ٓ
اگر کسی در جلسه موضوعی خارج از برنامه مطرح کرد، چگونه می توانیم با ملایمت موضـوع بحـث را بـه برنامـه نارانان
برگردانیم؟
ایا تا به حال برای در میان گذاشتن خشم و رنجش خود با راهنمایم تماس گرفته ام؟ٓ
ایا به خودم اجازه داده ام که نسبت به احساسات واکنش نشان دهم، بجای ٓان که دربـاره ٓان چـه مـی خـواهم بگویم و نحوه بیان ٓان فکر
کنم؟
ایا می توانم راهی جز کج خلقی برای بیان منظور خود پیدا کنم؟ چطور؟ٓ
ایا وقتی فردی با من موافق نیست، حالت تدافعی می گیرم؟ چگونه عکس العمل نشان می دهم؟ٓ
حتی اگر در مورد احساسات و عقایدم حق با من باشد، ٓایا می توانم اقرار کنم متأسـفم از ایـن کـه اجـازه داده ام خشم، احساساتم را کنترل
کند؟
ایا تا به حال این برداشت را داشته ام که نارانان عقیده ای در مورد موضوعی دارد؟ٓ
نارانان بدون وجود این سنت چگونه می بود؟
چطور می توانم این سنت را در زندگی شخصی خود بکار ببندم؟
