گمنامی را می توان در اسم انجمنمان دید : انجمن معتادان گمنام.
لغت نامه می گوید گمنامی می تواند سه مفهوم داشته باشد: »اینکه چیزی نویسنده و یا مبدأ ناشناخته ای داشته باشد، بی نام باشد و یا چیزی که مشخصات فردی و وجه تمایز نداشته باشد«. در برنامه ما تعریف اول کاربرد چندانی ندارد؛ اما تعاریف دوم و سوم را
می توان در جلساتمان، درخدمت و چگونگی برخوردمان با جامعه، به کار برد.
ما همه از مبدأ برنامه مان آگاه بوده و میدانیم که کلیه نشریاتمان توسط معتادان درحال بهبودی نوشته شده اند. هرچند که ما نام اعضایی را که واژه های مکتوب در نشریات تأیید شده را که با دست خودشان نوشته اند بازگو نمیکنیم، اما کاملا آگاهیم
که ایشان، معتادانی مانند خودمان بودند که درحال بهبودی بوده و به همان گروهها و کمیته های خدماتی که ما بدانها
تعلق داریم، تعلق داشته اند. کلیه نشریاتمان توسط انجمن درکل، بررسی گشته و مورد تأیید قرار گرفته اند.
به همین دلیل ما میتوانیم به کتاب فقط برای امروز نگاه کرده و بگوییم: عجب! آنچه که برای امروز نوشته شده، کاملا به شرایط کنونی من مربوط میشود.
ما میتوانیم به کتابچه راهنمای کارکرد قدمها رجوع نموده و متوجه شویم علت اینکه چنین مطالبی در کارکردن قدمها برایمان
کاربرد دارند، این است که آنها توسط معتادان درحال بهبودی، مانند خودمان نوشته شده و توسعه یافته اند.
در دومین تعریف، گمنامی به چیزی گفته می شود که نام نداشته باشد. به نظر می آید این تعریف زمانی که ما درجلسات مشارکت میکنیم، کاربرد داشته باشد. وقتی درجلسات به مشارکت دیگران گوش فرا میدهیم، به ما یاد میدهند به پیام گوش دهیم و نه به پیام دهنده. اگر از گوش دادن به مشارکت کسی به خاطر اینکه ما از شخصیت او خوشمان نمیآید خودداری کنیم، ممکن است چیزی را که به ما کمک میکند پاک بمانیم، نشنویم. زمانی که ما جزئیات مشارکتی را که دریک جلسه شنیده ایم با یک دوست یا راهنمایمان درمیان گذاشته، اما نام مشارکت کننده را قید نمی ِ کنیم، این تعریف گمنامی را تمرین نموده ایم. برای اینکه از امنیتمان مراقبت کرده باشیم، ما نام کسانی را که درجلسات دیده ایم فاش نمیکنیم. مسئله مهم این است که یک معتاد بتواند شادی ها، دردها، مشکالت، راه حل ها، تجربه، نیرو و امید خود را بدون ترس از اینکه گمنامی او شکسته شود، مشارکت کند.
تعریف فوق در رابطه با تعامل مان با دنیای بیرون از انجمن نیز صدق میکند. ما اسم کامل خود را فاش نمیکنیم و یا از سخنران های مشهور برای شرکت در پانلهای اطلاع رسانی استفاده نمیکنیم. اگر این کار را انجام دهیم، تمرکز از روی پیاممان برداشته شده و بر روی شخصی که حامل پیام است معطوف خواهد شد. اگر شخص مورد نظر لغزش کند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اعضای جامعه فکر خواهند کرد که برنامه مان کار نمیکند. اگر چنین شخصی لغزش کند ما میدانیم چه اتفاقی افتاده است-یک عضو در برنامه ی خود دستاویزی داشته و تصمیم گرفته مصرف کند– اما اعضای جامعه نه از این مسئله آگاهند و نه آن را درک میکنند. وقتی که پیاممان را با اعضای جامعه مشارکت میکنیم، مهم نیست که چه کسی پیام NA را به مشارکت می ِ گذارد، مسئله مهم خود پیام است. آنچه که اهمیت دارد این است که برنامه ما تنها برای افراد محدود و به خصوصی کارنکرده، بلکه برای هر معتادی که میخواهد پاک زندگی کند کاربرد دارد.
به همین دلیل است که ما در فعالیتهای روابط عمومی مان گمنام باقی میمانیم.
ِتعریف آخر گمنامی، یعنی »چیزی به مشخصات فردی و وجه تمایز نداشته باشد« در رابطه با تلاشهای روابط عمومی و خدماتیمان کاربرد دارد. ما میکوشیم هرگز کارهای روابط عمومی را به تنهایی انجام ندهیم. اگر علیرغم تلاش هایمان مجبور شویم این کار را به تنهایی انجام دهیم، توجه دیگران را برروی خودمان منعطف میکنیم! زمانی که در نمایشگاههای سالمتی یا بهزیستی شرکت میکنیم و یا خود را به یک مرکز درمانی یا زندان معرفی نموده و یا حرفه ای های درگیر با ترک اعتیاد را ملاقات میکنیم،
تمرکز ما باید برروی NAباشد و نه بر روی معرف های انجمن. با بیرون نگاه داشتن داستانهای شخصی از معارفه هایمان و انجام ندادن روابط عمومی به تنهایی، فرصتهای کمتری را برای دیده شدن به عنوان یک شخص فراهم مینماییم. ما درخدمت، خود را بدون هیچ گونه چشمداشتی دراختیار دیگران قرار میدهیم. وقتی طی خدمت کردن به دنبال تأیید، تمجید و تحسین نباشیم، گمنامی را رعایت کرده ایم. وقتی عضوی خدمت خود را به خوبی انجام می دهد،
ما متوجه آن میشویم. درعین حال، مورد توجه دیگران قرارگرفتن، حس خوبی درما ایجاد میکند. اما اگر خدمتی را به خاطر جلب توجه دیگران بگیریم، شاید الزم باشد دلیل اصلی گرفتن این خدمت را مورد بررسی قراردهیم. گمنامی، در انجمن معتادان گمنام حائز اهمیت بوده و شالوده کلیه سنت های مان میباشد. همان سنت هایی که ما را در برخوردهایمان با یکدیگر و اعضای جامعه بیرون از انجمن، راهنمایی می کنند. تمرین گمنامی به ما یادآوری میکند بر روی دیگر اعضا تمرکز نکرده و درعوض تمرکز خود را بر روی برنامه روحانی مان معطوف نماییم. مهم آن است که پیاممان رسانده شود و اینکه چه کسی پیام را می رساند اهمیت ندارد. گمنامی به همه ی ما کمک میکند برروی آنچه که واقعااهمیت دارد متمرکز شویم.
وقتی طی خدمت کردن به دنبال تأیید، تمجید و تحسین نباشیم، گمنامی را رعایت کرده ایم. وقتی عضوی خدمت خود را به خوبی انجام میدهد، ما متوجه آن میشویم. درعین حال، مورد توجه دیگران قرارگرفتن، حس خوبی درما ایجاد میکند. اما اگر خدمتی را به خاطر جلب توجه دیگران بگیریم، شاید الزم باشد دلیل اصلی گرفتن این خدمت را مورد بررسی قراردهیم.
