بسیاری از ما می توانیم از فهرست راهنمای جلسات ، جلسه ای بیابیم ، به آن جا برویم . بنشینیم و بی هیچ فکر دیگری به پیام بهبودی گوش دهیم . اما هستند کسانی که انجام همین اعمال هم برایشان ممکن نیست . آنهایی که برای استفاده از موهبتی که ما از آن بهره مند یم نیاز به کمک مضاعف دارند . به عبارت دیگر آن ها معتادانی هستند که به دلایل متعدد نیاز های مضاعف دارند .
سنت پنجم می گوید که هدف اصلی ما رساندن پیام به معتادی است که هنوز در عذاب اس . اما برای این که تنها مشارکت کردن درباره بهبودی مان کافی نسی . ما نیاز داریم بدانیم که در چه هنگام فضای جلسه ما دیگر به سادگی قابل دسترسی نیست و همه نمی توانند وارد آن شوند و پیام جلسه ما به راحتی به افرادی که نیازمند آن هستند نمی رسد . یکی از دلایل شاید این باشد که ما مکان مناسبی برای برگزاری جلسه انتخاب نکرده باشیم . وقتی چنین مشکلی پیش بیاید ما باید تمام تلاش مان را انجام دهیم تا موانعی که جستجوی بهبودی را برای معتادان دشوار می کنند از میان برداریم .
این جزوه تهیه گردیده تا درباره چگونگی انجام دادن این وظیفه ، اطلاعاتی به اعضاء انجمن بدهید . ما می توانیم در ساختار خدماتی خود یا حتی در سطح گروه ، کارهای بسیاری برای کمک به معتادانی که نیاز های مضاعف دارند و در جستجوی بهبودی هستند انجام دهیم . برای مثال کمیته زندانها و بیمارستانها می توانند قابلیت دسترسی جلساتش را مورد بررسی قرار دهد . کمیته اطلاع رسانی می تواند در رابطه با قابلیت دستری مکان هایی که نام شان در آدرس جلسات آمده به روز باشد و هر جا که لازم بود اطلاعاتی برای سازمان ها و نهاد ها فراهم کند . کمیته نشریات می تواند شورای منطقه ما را از نیاز ها ، قابلیت ها و محدودیت های معتادانی که نیاز های مضاعف دارند آگاه سازند . کمیته همایش می تواند از قابل دسترس بودن مکان های موجود اطمینان حاصل کند و مطمئن باشد که اعلامیه هایش این نیازها را در نظر گرفه باشد . گروه ها و نواحی نیز می توانند فهرستی از کسانی تهیه کنند که تمایل دارند به معتادانی که نیاز های مضاعف دارند کمک کنند .
بهترین کاری که می توانیم انجام دهیم این است که نگرش و دیدگاه های منفی مان درباره دیگران را مورد بازیابی قرار دهیم و تغییرات لازم را در خود به وجود آوریم . می توانیم این تغییر را با نوع صحبت کردن خود شروع کنیم . برای این کار لازم است که از به کار بردن کلماتی که شخصیت افراد را خدشه دار می کند یا ناتوانی های آنان را بزرگ جلوه می دهد پرهیز کنیم . بسیاری از لقب های رایجی که برای معتادانی که نیازهای مضاعفی دارند به کار می رود تحقیر آمیز و نادرست است و ما باید به هر قیمتی از استفاده از این القاب اجتناب کنیم . سه دسته از نیازهای مضاعف که در ادامه ذکر می شود بیشتر به چشم می آیند ، هر چند که موارد و نیاز های دیگری هم وجود دارد .
برای افرادی که …. قابلیت دسترسی به معنای …
ناشنوا هستند یا دریافت پیام شنیداری و نوشتاری است
اختلال شنیداری دارند دریافت پیام نوشتاری و کمک برای رسیدن به جلسات است
نابینا هستند یا رسیدن به جلسه و حرکت در درون محل جلسه و در بعضی موارد آمد و شد به جلسه است
اختلال بینایی دارند
معلول هستند
ناتوانی حرکتی دارند
هیچ چیز ارزش درمانی کمک یک معتاد به معتاد دیگر را ندارد . هنگامی که ما به یک معتاد با نیازهای مضاعف و یا هر معتاد دیگری کمک می کنیم در واقع به رساندن پیام بهبودی معتادان گمنام کمک کرده ایم .
معتادانی که اختلالات شنوایی دارند .
انواع گوناکونی از آسیب های شنوایی و کلملت زیادی برای توصیف آن ها وجود دارد . به عبارت ناشنوا عموما در رابطه با افرادی به کار می رود که تمام یا بخش اعظم شنوایی خود را از دست داده اند . کلمه سخت شنوا برای کسانی به کار می رود که می شنوند اما به سختی .
ارتباط
برای این که معتادی که نارسایی شنوایی دارد بتواند با دیگران ارتباط بر قرار کند روش های زیادی وجود دارد ، از جمله لب خوانی . بعضی ها هم یاد داشت های نوشتاری را ترجیح می دهند . اما در روش ها ارتباطی معمول ، استفاده از زبان های اشاره از همه رایج تر است . هنگامی که با معتادی که نارسایی شنوایی دارد ارتباط بر قرار می کنیم لازم است که از بعضی مسائل علمی پیروی کنیم . مثلا در اولین برخورد خود با معتادی که نارسایی شنوایی دارد باید توجه کنیم که او چگونه با افراد شنوا ارتباط بر قرار میکند یا توجه آن ها را جلب می کند . صحبت کردن واضح با ریتم کند و استفاده از لحن صدای مناسب و مفید است . همچنین استفاده از جملات کوتاه و برقراری ارتباط چشمی حتی وقتی که مترجم هم حضور دارد مفید خواهد بود . در هنگام گوش دادن به صحبت های معتادی که نارسایی شنوایی دارد با دقت کامل گوش کنید . یاد داشت نوشتن برای معتادی که نارسایی شنوایی دارد همواره کاری قابل قبول است اما سعی کنید افکارتان منسجم و یادداشت تان موجز و کوتاه باشد .
استفاده از مترجم
خواه ناخواه استفاده از مترجم انتخاب معتادی است که نارسایی (شنوایی) دارد . پیش از هر چیز باید مطمئن باشیم که مترجم شایسته ای در جلساتمان داریم . اگر گروه ما توان مالی استخدام مترجم را ندارد شاید موسسات خارجی مربوط به افرادی که نیازهای مضاعف دارند ، در پرداخت این هزینه کمک کنند . بر اساس سنت هفتم ، گروه ما نمی تواند از هیچ سازمان خارجی بخواهد تا هزینه های خدماتی جلسات ما را بپردازد، اما افرادی که نارسایی دارند می توانند . در بسیاری از موارد خود این افراد تجربیاتی با چنین موسساتی داشته اند .
وقتی که مترجم در جلسه حاظر می شود فقط به عنوان یک کمک کننده و گره گشا عمل می کند پس هنگام صحبت با فردی که نارسایی شنوایی دارد به او نگاه کنید و نه به مترجم و با لحنی آرام و مناسب صحبت کنید . در گروه نیز صندلی ها را طوری بپینید که همه افراد گروه قابل روئیت باشند و هر بار فقط به یک معتاد اجازه مشارکت بدهید .
ممکن است مترجم برای تمام کردن اشاراتش نیاز به زمان داشته باشد پس اجازه دهید که در بین سخنان اعضاء وقفه ای وجود داشته باشد .
استفاده از ابزار های دیگر
بعضی از افرادی که نارسایی شنوایی دارند ترجیح می دهند از ابزار های تکنولوژیک که در شنیدن به آن ها کمک می کند استفاده کنند . در چنین مواردی باید به اعضاء گروه گفته شود که این دستگاه تقویت کننده صداست و نه دستگاه ضبط صدا . همچنین این امکان برای افرادی که نارسایی شنوایی دارند وجود دارد که از دستگاه ارتباط تلفنی ناشنوایان TDD ، که بیشتر با عنوان تلفن متنی TTY ، معروف است استفاده کنند . اما هر دو طرف گفتگو باید هر کدام چنین دستگاهی داشته باشند که متاسفانه به علت قیمت گزاف آن بیشتر افراد نمی توانند آن را تهیه کنند .
معتادانی که اختلالات بینایی دارند .
با وجود آن که انواع مختلف اختلالات بینایی وجود دارد و هر فرد موقعیت خاصی دارد اما برای ساده کردن بحث ، همه این عنوان ها یعنی معتاد نابینا ، دارای نارسایی بینایی ، کم بینایی ، و … را در یک گروه از معتادانی که نیاز های مضاعف دارند گنجانده ایم .
دسترسی به نشریات معتادان گمنام
در سال های اخیر ، رایج ترین روش دسترسی معتادانی که نارسایی بینایی دارند به نشریات معتادان گمنام استفاده از نوار کاست بوده است . دفتر خدمات جهانی معتادان گمنام انواع مختلفی از نوار های مختلف و متون بهبودی معتادان گمنام را جهت استفاده افرادی که نارسایی بینایی دارند تهیه کرده است . موسسات خارجی ، هم دولت و هم خصوصی ، نیز می توانند منابع مفیدی باشند و موضوعاتی در باره معتادان گمنام داشته باشند .
ابزارهای تکنولوژیک ، مثل دستگاههای فتوکپی که هم می توانند تکثیر کنند و هم ابعاد را بزرگ کنند می توانند تهیه شوند تا معتادانی که نارسایی بینایی دارند بتوانند از نشریات ما استفاده کنند . همچنین اغلب معتادانی که نارسایی بینایی دارند دوستانی در انجمن دارند که حاظرند قطعاتی از نشریات انجمن را برای آن ها ضبط کنند . (تذکر : کسی که می خواهد متون انجمن را ضبط کند باید دقت کند که متن را دقیقا به همان صورتی که نوشته شده بخواند و برداشت های شخصی خود یا توضیحات ویرایش را در آن دخالت ندهند .) به علاوه امروز با استفاده از کامپیوتر و ابزار های و نرم افزارهای خاص امکان اسکن کردن ، بزرگ کردن و حتی خواندن متن برای افرادی که نمی توانند ببینند هم وجود دارد . در هنگام استفاده از تکنولوژی باید به یاد داشته باشیم که همانند هر محصول دیگری که کپی رایت دارد ، نشریات معتادان گمنام نیز برای تولید و پخش مجدد محدودیت هایی دارد . ممکن است هر موردی دستوالعمل متفاوتی داشته باشد . پس در هر مورد بهتر است با دفتر خدمات جهانی تماس بگیرید و سوال کنید .
جلسات
هنگام کمک به حمل و نقل معتادانی که نارسایی بینایی دارند لازم است که بعضی نکات را مد نظر داشته باشیم . مثلا بوق نزنید مگر این که مطمئن باشید شخص ماشین شما را می شناسد . اگر کسی عصای سفید دارد کسی که همراه او می رود باید از مسیر او کنار برود و به نحوی موقعیت مکانی شان را یاد آوری کند . بعضی معتادانی که نارسایی بینایی دارند برای بالا و پائین رفتن از پله ها ، راهرو ها یا برای سوار و پیاده شدن از ماشین به کمک و راهنمایی نیاز دارند . آن هایی که سگ راهنما دارند اگر سگ شان برای انجام کارهای مختلف آموزش دیده باشد نیاز به کمک کمتری دارند .
در اغلب موارد افرادی که نارسایی بینایی دارند به دنبال اطلاعاتی درباره محیط اطرافشان هستند تا بتوانند راحت تر باشند . پس لازم است چند دقیقه وقت صرف نشان دادن خروجی اضطراری ، دستشویی و اگر لازم شد لوازم دستشویی شود . همچنین آن ها برای پیدا کردن جای نشستن و برداشتن قهوه نیاز به کمک دارند . جهت احترام بهتر است افراد حاظر در جلسه خود را معرفی کنند . هنگام احوال پرسی با شخصی که نارسایی بینایی دارد پیش از بغل کردن او مطمئن شوید به این کار تمایل دارد و در ضمن بدون این که از او اجازه بگیرید به سگ او دست نزنید . نکته بسیاری مهم این است که اگر معتادی که نارسایی بینایی دارد به تنهایی وارد اتاق شد ساکت نمانید . نیازهای هر کدام از معتادانی که نارسایی بینایی دارند ممکن است متفاوت باشد اما یک قاعده وجود دارد که در تمام موارد به کار می رود : هر گز معتادی که نارسایی بینایی دارد را نگیرید ، نکشید و هل ندهید حتی برای کمک به او . هنگامی که درباره میزان کمکی که کسی نیاز دارد شک دارید ، سوال کنید .
معتادانی که معلول اند یا اختلالات حرکتی دارند
هر چند که در سال های اخیر تغییراتی انجام شده و سعی شده تا معتادان بیشتری امکان دستیابی به بهبودی را داشته باشند اما هنوز هم بسیاری از جلسات در دسترس افرادی که روی ویلچر نشسته اند نیست . در این موارد معنای قابلیت دسترسی چیزی بیش از امکان وارد شدن از در ورودی است . در این جا قابلیت دسترسی یعنی وجود سطح شیب دارد قابل استفاده و پارکینگ در ساختمان ، وجود دستشویی هایی که امکان استفاده برای همه را داشته باشد و همچنین وجود جلساتی که زیاد شلوغ نباشد . مطمئن شوید که مکان جلسه شما این حداقل استانداردها در مورد قابلیت دسترسی را دارد . اگر مکان شما چنین امکاناتی ندارد و می خواهید که جلسه تان در دسترس همه معتادان باشد به دنبال جای مناسب باشید . این موارد باید در مورد تمام مراسم ، جلسات خدماتی و همایش های معتادان گمنام رعایت شود . مطمئن شوید که لیست آدرس جلسات ، جلسات و رویدادهایی که با ویلچر قابل دسترسی است را مشخص کنند . همچنین اطمینان حاصل کنید که اطلاعات لازم در این موارد در اختیار کمیته اطلاع رسانی و کمیته زندان ها و بیمارستان ها قرار می گیرد .
هنگامی که مکانی قابل دسترس برقرار شده باشد ، افراد می توانند داوطلبانه به معتادان معلول کمک و رسیدگی کنند . یک داوطلب تنها لازم است تمایل به داشتن لبخندی بر چهره ، سلامی بر لب و آغوشی باز داشته باشد و اگر لازم بود توان جابجایی و حمل و نقل ویلچیر را نیز داشته باشد .
