یکی از اعضا می پرسد که …
شنیده ایم که عضو شدن در معتادان گمنام پولی نیست . ((پس این سبد پول برای چیست ؟)) او جواب می شنود که گروه های NA متکی به خود هستند و کمک مادی از خارج قبول نم یکنند . این طوری ، خیالمان راحت تر است که آزادیم راه خودمان را برای بهبودی دنبال کنیم ، نه راه دیگران را ، پیش از پاک شدن ، ما فقط دست بگیر داشتیم . در NA اتکا به خود را یاد می گیریم و نسبت به خود و گروه همان احساس مسئولیت می کنیم .
چرا اتکا به خود ؟
اتکا به خود بخش مهمی از زندگی به روال برنامه NA است . در زمان مصرف ما به شدت به دیگران وابسته بودیم و جز خودمان همه – از وم و خویش ها و رفقا و صاحب کارهایمان گرفته تا بنیاد های خیریه و بیمارستان ها و زندان ها – در مورد ما احساس مسئولیت می کردد و تنها چیزی که ما در موردش احساس مسئولیت می کردیم اعتیادمان بود . همه جا انکار وبال گردن دیگران بودیم و تاوان این وابستگی را به شکل های مختلف پس می دادیم . تا وقتی هم این وابستگی وجود داشت ، هر گز نمی توانستیم کاملا آزاد باشیم . زندگی مان مال خودمان نبود . وابستگی خود محورانه مان ، احترام به خود را به کلی از ما گرفته بود و سخت ذلیل شده بودیم . یکی از راه هایی که می تواند ما را از این ذلت رها سازد ، بکارگرفتن اصل روحانی – اتکا به خود – است . یعنی دادن سهم مان ، اتکا به خود فایده اش این است که آزادی و عزت نفس شخصی مان را دوباره احیاء می کند و همین کار را نیز برای گروه های NA انجام می دهد .
در صورت جلسه بسیاری از گروه ها ، چنین مضمونی آمده است : ((در سنت هفتم ما آمده که همه گروه ها ی NA باید کاملا متکی به خود باشند و کمک کادی از خارج قبول نکنند . پولی که در سبد جمع می شود ، خرج اجاره مکان ، نشریات و پذیرایی می شود . همچنین به رساندن پیام بهبودی NA در ناحیه ما و تمام دنیا کمک می کند ، تا اگر به کمک احتیاج داشته باشیم ، گروه های NA و گروه های خدماتی در کنارمان باشند . ما هزینه های مالی این خدمات را با پولی که در سبد جمع می شود تامین می کنیم .)) خدمت NA به همه ما کمک کرده است . خیلی از ما وقتی اسم معتادان گمنام به گوش مان خورد که در بیمارستان یا بزپروری بودیم و اعضای انجمن جزوه هایی می آوردند و شرح حالشان را برای مان تعریف می کردند . بعضی ها با NA از طریق اطلاعیه رادیویی با تلویزیون آشنا شدند . اولین بار که می خواستیم به جلسه برویم با تلفن NA تماس گرفتیم . جزوه هایی که در بیمارستان ها و بازپروری ها پخش می شود ، اطلاعیه ها و خطوط تلفنی همان خدمات NA است که صحبتش را کردیم . اگر چنین خدماتی ، خیلی از ما راه بهبودی مان را پیدا نمی کردیم . خدمات NA به همه ما برای گرفتن زندگی جدید کمک کرده است .
اولین باری که به جلسات NA رفتیم ، توانستیم ، بنشینیم و با افرادی که مثل خود ما بودیند حرف بزنیم و برای اولین بار از تنهایی در آمدیم . دیگران هم همان گرفتاری های و آشفتگی ها ی ما را از سر گذرانده بودند . به تجربه های معتادات دیگر در مورد اعتیاد و بهبودی گوش دادیم . شنیدن این تجربه ها امیدوارمان کرد که کابوسی که در آن زندگی می کردیم بالاخره تمام شدنی است . مین طور که به رفتن به جلسات ادامه دادیم ، دیگران به ما برای زندگی و پاک ماندن کمک کردند . فهمیدیم که بدون مواد هم می شود زندگی کرد . جزوه ها و کتاب ها و جزوه ها و مجله ها را به منزل بردیم که در انجمن خودمان نوشته و تهیه شده بود و گروه آن ها را خریده بود و در آنها ،شیوه NA برای بهبودی روی کاغذ آمده و در دسترس مان بود. شماره تلفن اعضای دیگر جلسه را گرفتیم و از این ارتباط هر روز برای پاک و متعادل ماندن استفاده کردیم . خلاصه جلسه NA پشتوانه ای شد که ما برای زندگی جدید لازم داشتیم .
عضویت در NA زندگی را به ما بر گرداند . اگر چه تنها لازمه عضویت در NA تمایل به قطع مصرف است اما ، امتیاز های زیادی به همراه دارد . امتیاز ، مسئولیت ایجاد می کند . از جمله بزرگترین این مسئولیت ها و امتیاز ها ، این است که به قدر وسعمان ، NA را کمک کنیم تا متکی به خود باشد . زمانی که اعتیاد مان فعال بود همیشه به دیگران وابسته بودیم . در زمان بهبودی ما بنای اتکا به خود را می گذاریم . و از گروه که پشتوانه ما است پشتیبانی می کنیم . و با این کار ، از ازادی و عزت نفسی که تازه پیدا کرده ایم پاسداری میکنیم .
امتیاز دیگری که داریم ، این است که می توانیم کمکی را که به خود ما شده است به دیگران برسانیم . جزوه هایی که در موسسه ها و بیمارستان ها پخش می شود ، اطلاعیه های رادیو تلویزیونی ، خط های تلفن ، نوشتن و تهیه خواندنی های مربوط به بهودی و خود جلسه ، همه خرج دارند . وجود سبد پول این فرصت را به ما می دهد تا از گرو ها و خدمات NA پشتی بانی کنیم و به چیز هایی دست پیدا کنیم که به تنهایی ممکن نیست . باز دادن بخشی کوچکی از آن همه که ازادانه به ما داده شده ، فرصتی است که از آن استقبال م یکنیم .
سبد پول ، نشان دهنده وجه متناقض نمای روش بهبودی NA است . با بخشش به دیگران ، در واقع به خودمان کمک می کنیم . پول ریختن در سبد هم امتیاز ما است هم مسئولیت مان .
کارکرد سبد چگونه است ؟
هر گروه ، هزینه های جلسه را با پولی که اعضا در سبد می ریزند پرداخت می کند : خواندنی ها و کتاب های NA ، چیپ ها و سکه ها ، پذیرایی ، و اجاره مکان همین که گروه به ثبات مالی کافی برای تامین مخارج ماهانه اش رسید و یک ذخیره احتیاطی هم برای یک ماه تعیین کرد ، ما زاد کمک ها به به خزانه کل اعانه می کند .
هیچ گروهی نباید پول زیادی نگه دارد . وگرنه ، از اصول معنوی مان دور می شویم و احازه می دهیم تا پول ، مالکیت و شهرت ما را از هدف اصلی مان منحرف می کند . این تمرکز معنوی مان را به م می زند و طبعا کمکی هم به ایجاد فضای بهبودی نمی کند . برای ما مهم است تا اصول معنوی که بنیاد دوازده قدم و دوازده سنت ما است ، را درک کنیم . هنگامی که خالصانه سعی می کنیم این اصول را در زندگی به کار ببندیم ، متوجه می شویم که انفاق و بخشش ، فقط امتیاز نیست ، بلکه ما را در بهبودی و رشد معنوی بسیار کمک می کند . ما از هر دست که بدهیم ، از همان دست پس می گیریم و هر چه بیشتر بدهیم ، بیشتر به دست می آوریم چه از لحاظ معنوی و ذهنی ، چه به طور ملموس . این ، هم در مورد گروه صادق است و هم در مورد شخص.
ما به خدمات ناحیه ای NA هم کمک مالی می دهیم . کمیته خدماتی ناحیه ، هدف های اصلی ما را از راه هایی که در توان گروه نیست ، دنبال میکند . کمک های مالی گروه به کمیته های خدماتی ناحیه حیاتی است ، تا بتواند هزینه تهیه آدرس جلسات ، اعلامیه های عمومی ، جزوه برای اعضا در بیمارستان یا باز پروری ها ، جزوه های اطلاع رسانی عمومی ، هزینه پست ، خط تلفن و مخارج چاپ و تکثیر را پرداخت کند . روح سنت هفتم ما در خدمات منطقه ای و جهانی هم جاری است .
برای آن که درست در راه هدف اصلی مان پیش برویم ، گروههای ما باید از نظر مالی چنان مسولانه رفتار کنند که بتوانیم به رساندن پیام NA در همه سطوح خدماتی ، در همه کشورها و به هر معتادی که خواهان بهبودی است ، کمک کنیم .
دایر ماندن و کارایی جلسه ها و خدمات ما ، خرج بر می دارد . ما کمک کالی از خارج قبول نمی کنیم . اگر خودمان برای زنده و کاری نگه داشتن معتادان گمنام همت نکنیم ، هیچ کس این کار را برای مان نمی کند . و راه دیگری هم جز این در کار نیست . هیچ کدام مان چاره ای نداریم جز اینکه سهم مان را در پشتی بانی از انجمنی که پشتوانه بهبودی ما است ادا کنیم . باید هر چه از دست مان بر می آید بکنیم تا مطمئن شویم هیچ معتادی ، اگر مثل ما خواهان بهبودی باشد ، دیگر نیازی نیست که بمیرد بدون آنکه فرصت یافتن شیوه بهتری برای زندگی داشته باشد . چاره ای جز این نداریم چون بهبودی شخصی ما و همدردان مان به وحدت NA وابسته است . وحدت NA بدون همیاری تک تک اعضای آن – یعنی ما – بر قرار نخواهد ماند . در نهایت دست به دست شدن سبد پول در جلسه ، به نماد وحدت معتادان گمنام بدل می شود : همچنان که در اولین سنت آمده است : منافع مشترک ما باید در راس قرار بگیرد ، بهبودی شخصی ما به وحدت NA بستگی دارد .
