Anonymous

ما به تهیه ترازنامه شخصى خود ادامه دادیم و هر گاه در اشتباه بودیم سریعاً  بدان اقرار کردیم
قدم دهم، ما را از زیر بار خرابکارى هاى حال حاضرمان آزاد مى کند. اگر در مورد نقصهای مان حواس مان جمع نباشد، ما را به بنبستى مى کشانند که دیگر نمى توانیم از آن پاک بیرون بیاییم. یکى از اولین چیزهایى که در معتادان گمنام یاد مى گیریم، این است که اگرمصرف کنیم، بازنده میشویم و همین طور مى آموزیم که اگر بتوانیم از انجام کارهایى که باعث زجرمان مى شود، اجتناب کنیم، درد کمترى را تجربه خواهیم کرد. مفهوم ادامه روزانه ترازنامه شخصى، این است که ما عادت مى کنیم، خودمان، رفتارمان، دیدگاهمان و روابطمان را مورد بررسى قرار دهیم. ما بندگان عادتیم و در برابر طرز تفکر و واکنش هاى قدیمى خود آسیب پذیریم. بعضى اوقات به نظر مىرسد که ادامه مسیر قدیمى خود تخریبى، آسانتر از ورود به یک راه جدید و ظاهراً خطرناک است. ما دیگر مجبور نیستیم به دام الگوهاى قدیمى خود بیفتیم. ما امروز حق انتخاب داریم. قدم دهم مى تواند به ما کمک کند که مشکلات زندگى خود را حل کنیم واز
تکرار آن جلوگیرى کنیم. ما در طول روز اعمال خود را بررسى مى کنیم. برخى ازما در مورد احساسات خود نیز مطالبى مى نویسیم و چگونگى آن ها را تشریح کرده ونقشى را که ممکن است در به وجود آمدن این مشکلات داشته باشیم، بررسى مى کنیم. آیا به کسى زیان رسانده ایم؟ آیا لازم است بپذیریم که در اشتباه بوده ایم؟ اگر مشکلاتى وجود داشته باشد، سعى مى کنیم آن ها را حل
وفصل کنیم. اگر به این گونه مسائل رسیدگى نکنیم، خود به خود حادتر مى شوند. این قدم مى تواند خط دفاعى ما در مقابل دیوانگى قدیمى باشد. ما مى توانیم ازخود سؤال کنیم که آیا در حال افتادن به ورطه الگوهاى قدیمى خشم، رنجش و ترس نیستیم؟ آیا احساس نمى کنیم که بدام افتاده ایم؟ آیا خودمان را به دست خود به دردسر نمى اندازیم؟ آیا بیش از حد گرسنه، عصبانى، تنها و خسته نیستیم؟ آیا زیاد خودمان را جدى نمى گیریم؟ آیا باطن خود را با ظاهر دیگران مقایسه نمى کنیم؟ آیا از بیمارى جسمى رنج نمى بریم؟ جواب این سؤالات مى تواند به ما کمک کند که بتوانیم با مشکلات روزمرّه خود روبرو شویم. ما دیگر مجبور نیستیم با احساس خلاء درونى زندگى کنیم. بسیارى از نگرانى هاى بزرگ و مشکلات اساسى ما به خاطر بى تجربگى ما در زندگى کردن بدون
موادمخدر است. غالباً وقتى ازاعضاى قدیمى مى پرسیم که چه باید کرد؟ از سادگى جواب شان متعجب مى شویم. قدم دهم را مى توان سوپاپ دفع فشار خواند. ما این قدم را وقتى که کم و کیف مسائل روز هنوز از خاطرمان نرفته است، به کار مىگیریم. کارهایى را که کرده ایم مى نویسیم و سعى مىکنیم اعمال خود را توجیه نکنیم. ترازنامه را معمولاً پس ازپایان روز مى توان نوشت. اولین کارى که مى کنیم توقّف است! سپس با تأمل به خود اجازه مى دهیم که از موهبت فکر کردن بهرهمند شویم. اعمال، واکنشها و انگیزه هاى خود را بررسى مى کنیم. غالباً متوجه مى شویم که وضعمان به مراتب بهتر از آن است که احساسمان به ما مى گوید. قدم دهم به ما اجازه مى دهد اعمال خود را بررسى کرده و قبل از آن که وضع بدتر شود به خطاهاىمان اقرار کنیم. لازم است ازتوجیه اعمالمان، حذر کنیم. ما سریعاً به خطاهاى خود اقرار مى کنیم و آن ها را تشریح نمى کنیم. ما این قدم را به طور مستمر کار مى کنیم. قدم دهم، قدم پیشگیرى است. هرچه بیشتر این قدم را کار مى کنیم کمتر با قسمت تصحیحى آن سر و کار پیدا خواهیم کرد. این قدم ابزار بسیار خوبى براى اجتناب از بدبختى هائى است که ما بر سر خود مى آوریم. ما احساسات، عواطف، هوسها و اعمال خود را زیر نظر مى گیریم. به طورمرتب، مراقب خود هستیم و بدین ترتیب مى توانیم از تکرار اعمالى که باعث بد شدن حال مان مى شوند، خوددارى کنیم. حتى در اوقاتى که حال مان خوبست و همه چیز بر وفق مراد است نیز به این قدم نیازمندیم. احساس خوب، براى ما چیز تازهاى است و باید قدر آن را بدانیم. در وقت بدى اوضاع، مى توانیم چیزهایى که در وقت خوبى اوضاع کاربرد داشته اند را امتحان کنیم. ما، حق داشتن حال خوب را داریم. ما، حق انتخاب داریم. دوران خوش، دام و تله هم مى تواند باشد و این خطر وجود دارد که
فراموش کنیم. پاکى، اولویت اول ماست. براى ما مفهوم بهبودى به مراتب بیشتر از فقط خوشى است. لازم است به خاطر داشته باشیم که همه اشتباه مى کنند. ما، هرگز کامل نمى شویم، اما با استفاده از قدم دهم مى توانیم خودمان را بپذیریم. ما با ادامه
ترازنامه شخصى خود، هم اکنون و در همین جا، از خود و از گذشته خود رها مى شویم. ما دیگر موجودیت خود را توجیه نمى کنیم. این قدم، به ما امکان مى دهدکه خودمان باشیم.