ضرب المثلی در بهبودی هست،که میگوید هرقدر جلوتر می رویم، جاده باریکتر میشود.این تا اندازه ای حقیقت دارد.تمایل ما برای تکرار اشتباهات گذشته کمتر میشود ، وبیشتر اوقات خیلی حواس مان است که از روی تصمیم آنی عمل نکنیم. اما این پایان ماجرا نیست بلکه مانند این است که داریم از درون یک قیف عبور میکنیم： ابتدا راه تنگتر و ناخوشایندتر میشود، به محض اینکه شروع به عادت کردن به شرایط جدید زندگی میکنیم ، بدون هیچ هشداری ناگهان همه چیز باز میشود و ما رها میشویم و دیگر جاده تنگ نیست ، برخی اوقات به نظر میرسد که دیگر اصلأ جاده ای وجود ندارد
