Anonymous

NA در مورد مباحث بیرون از انجمن هیچ نظری ندارد

یا شاید هم نظر داریم؟
کارشناسان بهداشت و درمان اغلب می‎گویند انجمن معتادان گمنام از معتادانی که به عنوان بخشی از روند درمانی‎شان، از داروهای مجاز روانی یا داروهای جایگزین مخدر استفاده می‎کنند، استقبال نمی‎کند. در جواب، خدمات جهانی NA معمولاً به سنت‎های ما استناد می‎کند، جملاتی مثل «NA در مورد مباحث بیرون از انجمن هیچ نظری ندارد. ما هیچ چیزی را رد یا تایید نمی‎کنیم. در این موارد هیچ توصیه‎ای نداریم.» با این همه، کارشناسان همچنان شاکی هستند: «ولی اعضای NA به بیماران ما چیز دیگری می‎گویند.» ابراز نظر شخصی یک عضو منفرد، ممکن است خوش‏نامی NA را به مخاطره بیندازد.

دارو درمانی
NA چه طور می‎تواند برنامه بهبودی ماندگار و معتبری باشد وقتی اعضا، نظرهای شخصی‎شان را طوری ابراز می‎کنند که انگار نظر NA است؟ معتادانی به جلسات ما می‎آیند که به تجویز روان‎پزشک یا به دلیل عارضه‎ای جسمی، مثلاً سرطان، دارو درمانی می‎کنند، و همه ما شنیده‎ایم که بعضی اعضای NA نظرهای شخصی‎شان را جلوی آن‎ها گفته‎اند – راستش، شاید آن عضو صاحب‎نظر خود ما باشیم! ولی باید در نظر داشته باشیم هر نظر شخصی‎ای که ابراز می‎کنیم ممکن است نظر NA تلقی شود. بدیهی است که هیچ کدام از ما قصد لطمه زدن به انجمن را نداریم، اما لازم است متوجه باشیم که این شکل ابراز عقیده ممکن است به کل NA آسیب برساند. ممکن است به اعتبار NA خدشه وارد کنیم و در نتیجه بعید نیست متخصصان ترجیح بدهند معتادان را به NA نفرستند.
در کتابچه راهنمای روابط عمومی، به وضوح بیان شده است که «خدمت‎گزاران معتمد می‎توانند به اعضای NA بیاموزند که دخالت در درمانِ داروییِ تجویز شده توسط متخصصان بهداشتی برای اعضا، بی‎مورد است.» علاوه بر این، در کتاب پایه ما آمده است که در NA «کادر روان‎پزشکی، پزشکی، حقوقی، یا مشاوره در کار نیست. برنامه ما با کمک یک معتاد به معتاد دیگر پیش می‎رود. با استخدام کارشناس در گروه‎های NA، وحدت ما ممکن است از بین برود.»
خدمات جهانی NA مدام چنین حرف‎هایی را از کارشناسان می‎شنود، و بسیاری از ما در شگفتیم که چه بلایی بر سر سنت دهم ما آمده است: «انجمن معتادان گمنام در مورد مباحث بیرون از انجمن هیچ نظری ندارد؛ بنابراین نام NA هرگز نباید به مباحث اجتماعی کشانده شود.»

داروهای جایگزین
سنت سوم ما می‎گوید: «تنها شرط عضویت تمایل به قطع مصرف است.» مگر ما کی هستیم که در باب چگونگی یا واقعی بودن تمایل یک عضو دیگر حکم صادر کنیم؟ معتادی که طبق برنامه درمانی‎اش از داروهای جایگزین استفاده می‎کند، با شرکت در جلسات NA تمایلش را به قطع مصرف نشان می‎دهد. در مطلب مربوط به سنت سوم در کتاب پایه چنین آمده است: «در به روی همه معتادان گشوده است و تمام آنان در کار دست‎یابی به مطلوب‎شان که رهایی از اعتیاد است برابرند.» ما اعضای NA چه طور از چنین معتادانی استقبال می‎کنیم؟ چگونه نشان می‎دهیم که معتادان همه با هم برابرند؟ علاوه بر این‎ها، در کتابچه راهنمای روابط عمومی تصریح شده است که «تعیین میزان تمایل دیگران به پاکی از عهده ما خارج است و... NA در مورد درمان با داروی جایگزین هیچ نظری ندارد.» تک تک اعضا می‎توانند در مورد بهبودی و آزادی‎شان به شکلی جذاب مشارکت کنند. به گوش معتادی که در حال درمان با داروی جایگزین است، چنین صحبتی خوش‎تر خواهد نشست تا قضاوت و محکوم کردن. مگر نه این که تمام این کارها برای رساندن پیام بهبودی است؟ نکته دیگری که به همان اندازه اهمیت دارد این است که این گونه مشارکت، بیش‎تر امکان دارد باعث شود متخصصانی که معتادان را برای دریافت کمک معرفی می‎کنند، NA را به چشم برنامه منتخب برای بیماران‎شان ببیند. چه طور می‎توان در درک سنت دهم به اعضا کمک کرد؟ چه طور می‎توانیم از معتادانی که دارو مصرف می‎کنند به گرمی استقبال کنیم؟ برای کمک به اعضا در این زمینه، جزوه‎ای داریم با نام ”در مواقع بیماری“ و در کار خدماتی هم سنت‎های ما راهنمای ماست. ما چه طور می‎توانیم برنامه بهبودی خودمان را به شکلی یک دست و موجه به کارشناسان معرفی کنیم؟ حسن نیت NA در برخورد با کارشناسان، گاهی بر اثر کارهای یک نفر از اعضای NA که نظر شخصی‎اش را به صورت نظر انجمن ابراز می‎کند به خطر می‎افتد. ما می‎توانیم با همکاری با یکدیگر – پیروی از سنت‎هایمان خواندن نشریات بهبودی، ترتیب دادن دوره‎های آموزشی – به فهم بیش‎تر سنت دهم کمک کنیم، سنتی که می‎گوید: « NAدر مورد مباحث بیرون از انجمن هیچ نظری ندارد.»