فعالیت های خدماتی ما باید اطمینان پیدا کنند که NA خوشامدگوی همه ی معتادان در حال عذاب است و معتادان گمنام پذیرای همه ی کسانی است که در جستجوی رهایی از اعتیاد فعال میباشند و این وظیفه به عهده ی کمیته بیمارستانها و زندانها گذاشته شده است و از آنجایی که عاقبت اعتیاد؛ بیمارستان، زندان و مرگ میباشد، هستند همدردانی که بواسطه مصرف مواد مخدر در بیمارستان یا زندان بسر میبرند و قادر به شرکت در جلسات منظم NAنمیباشند و از دریافت پیام این برنامه محرومند. از جمله فعالیتهای این کمیته، پیام رسانی در زندانها، مراکز درمانی و روانی میباشد،این کمیته وظیفه دارد پیام NA را به کسانیکه دسترسی کامل به جلسات منظمNAرا ندارند، برساند .
حال شاید این سئوال مطرح شود: آیا افرادی که در مراکز درمانی تحت مراقبت هستند، نیز دسترسی به جلسات منظم و عادیNA را ندارند؟ و میبایست در چنین مراکزی جلسات H&I برگزار شود؟
ِطرح سئواالتی نظیر چه کسانی در اجتماع ما از جلسات NA بی بهره مانده اند؟ و یا چه کسی در این اجتماع نیاز دارد تا NAدر دسترس وی قرار بگیرد؟ به ما کمک میکند تا فعالیت خدماتی خود را جاهایی متمرکز
کنیم که بیشترین معتادان وجود دارد.
کتاب راهنمای زندانها و بیمارستانها به این سئوال اینگونه پاسخ میدهد که: ” بله، این مراکز برای پیام رسانی مناسب هستند“
همانطور که میدانیم هر معتادی که اختیار و اراده اش در دست اعتیاد و افکِار بیمارگونه است، به نوعی زندانی و اسیر افکارش میباشد، پس دسترسی نداشتن فقط منحصر به کسانیکه به صورت فیزیکی محدودیت
دارند، نمیشود و بنا به تجربهای که داریم در تمام دوران مصرف اگر چه به لحاظ جسمی و فیزیکی آزاد بودیم ولی توان رفتن به اماکنی را داشتیم که بیماریمان فرمان می داد و همیشه از رفتن به جایی جدید که از شرایط آنجا آگاهی نداشتیم میترسیدیم. بنابراین دسترسی نداشتن را میتوان شامل کسانی هم دانست که به دلیل عدم
آگاهی کامل و یا شنیده هایی از بعضی افراد نا آگاه، از شرکت در جلسات NAدچار ترس، رنجش و یا ناباوری شده اند.
جلسات H&I اولین مکان برای آشنایی خیلی از معتادان با برنامه بهبودی معتادان گمنام است.
کلمات ” آشنایی و خیلی“ میتواند نشان دهنده این باشد که بسیاری از معتادان نام
NA را شنیدهاند و آشنایی آنها بهصورتی ناقص و در حد شنیده هایی بیش نمیباشد و مشخص نیست شنیده های آنان تا چه اندازه صحیح و نزدیک به واقعیت باشد! همچنین درکتاب راهنمای زندانها و بیمارستانها آمده؛ اگر برای اطالع رسانی درباره انجمن ِ به معتادان تحت مراقبت این مراکز )مراکز
درمانی( تلاش ننمائیم در واقع مسئولیت خود را به مسئوالن آن مراکز سپرده ایم تا درباره ی این برنامه به معتادان اطاعات بدهند و یا معتادان را در بی اطلا عی کامل گذاشته ایم. مهم است که بیماران این مراکز
آگاهی از NAرا از اعضای مطلع انجمن ما دریافت کنند.چگونه به آگاه شدن حرفه ای ها از آنچه
NA ارائه میدهد کمک کنیم؟ ما میتوانیم با ایجاد جاذبه در ارتباط با افرادی که ممکن است معتاد نباشند ولی به معتادان در پیدا کردن NA کمک میکنند، فکر کنیم. ما نمیتوانیم از افراد غیر معتاد انتظار داشته ً باشیم که اعتیاد را کامال مانند ما درک کنند، آنچه ما میتوانیم انجام دهیم به تصویر کشیدن بهبودی موجود در برنامه NA است،
که این امر با ایجاد و نگهداری روابط با مراکز درمانی می تواند راهی اطمینان بخش برای رسیدن پیام ما به معتادان باشد.حرفه ای ها ممکن است با برنامه ما آشنا باشند اما ما میتوانیم سطح شناخت آنان از NA را از
طریق ارتباط موثر و مستمر، پیام رسانی و نشریات باال ببریم.
کارآمدی این برنامه و تغییرات رفتاری معتادان باعث این شده که بعضی از افرادغیرمعتاد مثل بعضی از مسئولین قضایی و مسئولین مراکز درمانی راغب به معرفی این برنامه به معتادان میباشند.
جلسات H&I به معتادان مراکز این اجازه را میدهد که سئواالت و دغدغه های خود را در مورد انجمن با اعضاء انجمن معتادان گمنام مطرح کنند.
کمیته H&I کنفرانس خدمات جهانی در پاسخ
به این پرسش که”آیا شخصی که از مرکزی ترخیص شده میتواند در جلسات
H&I آن مرکز شرکت کند؟ اینچنین پاسخ داده است؛ پانل H&I پیام را به معتادانی که تحت مراقبت قرار دارند یا به آنجا مراجعه میکنند انتقال میدهد، الزم نیست این افراد را جهت شرکت در پانل دعوت کرد.
از این پرسش و پاسخ کمیته کنفرانس خدمات جهانی اینگونه مشخص است که موضوع بحث مراکز درمانی است، چرا که هیچ زندانی پس از ترخیص حق مراجعت به زندان را ندارد.
وجود نشریه دارو درمانی و پیشنهاد کتاب راهنمای زندانها و بیمارستانها در بخش روابط با مراکز درمانی در خصوص اینکه مسئولین را از نظرات NA در خصوص دارو درمانی کامال روشن و مشخص نمائید، میتواند نشانگر این باشد که برگزاری جلسات در مراکز درمانی یکاقدام صحیح و در راستای اجرای سنت پنجم
برنامه است.
منابع :
1 ـ سنت سوم
2 ـ کتاب راهنمای بیمارستان ها و زندان ها
3 ـ جزوه ی شماره 6 روابط عمومی
