Anonymous

ما آمادگی کامل پیدا کردیم که خداوند کلیه نواقص شخصیتی ما را بر طرف کند
چه لزومى دارد چیزى را که آمادگی اش را نداریم بی جهت طلب کنیم؟ این کار معنایش دنبال درد سر رفتن است. بارها اتفاق افتاده است معتادان به دنبال اجرت کارى بوده اند که زحمتش را نکشیده اند. چیزى که ما در قدم ششم برایش تلاش مى کنیم، تمایل است. درجه خلوص ما در به کارگیرى این قدم، رابطه مستقیمى با تمایل ما براى تغییر دارد. آیا واقعاً مى خواهیم که از رنجشها، ترس و خشم خود خلاص شویم؟
بسیارى از ما به ترس ها، تردیدها، افسوسها و نفرتهاى خود مى چسبیم، زیرا در دردهاى آشنا، امنیت منحرفى وجود دارد. این طور به نظر مىرسد که نگه داشتن هر چیزآشنایى، مطمئن تر از، از دست دادن آن، به خاطر چیزهاى ناشناخته است.
رها کردن نواقص شخصیتى، باید با قاطعیت انجام شود. تسلطى که آن ها روى ما دارند ما را تضعیف مى کند و باعث زجرمان مى شود. اگر قبلاً مغرور بوده ایم، اکنون متوجه مى شویم که دیگر نمى توانیم  بدون تاوان- متکبر باشیم. ما اگر فروتن نباشیم، خوار و خفیف مى شویم. اگر طمعکار باشیم، هرگز روى رضایت را نمى بینیم. قبل از برداشتن قدمهاى چهارم و پنجم ما مى توانستیم در ترس، خشم، نادرستى و افسوس افراط کنیم. اکنون افراط در نواقص شخصیتى، تفکر منطقى ما را تیره و تار مى کند. خودخواهى، به زنجیر غیرقابل تحمل و خفه کنندهاى تبدیل مى شود و ما را به عادت هاى بد گذشته متصل مى کند. نواقصمان تمام وقت و انرژى مان را به هدر مى دهند. ما ترازنامه قدم چهارم خود را بررسى مى کنیم و به تأثیرى که این نواقص در زندگى ما مى گذارند خوب توجه مى کنیم. به مرور خواهش آزادى از این نقصها در ما پدید مى آید. ما دعا مى کنیم و یا به عبارت دیگر تمایل، آمادگى و توانایى آن را پیدا مى کنیم که بگذاریم خداوند این نقصهاى مخرب را برطرف کند. اگر قرار است پاک بمانیم، لازم است تغییر شخصیت دهیم. ما، مى خواهیم که تغییرکنیم. مى باید در رابطه با نقصهاى قدیمى خود، روشن بین باشیم. با آن که ما از وجود نقصهاى خود اطلاع داریم، اما هنوز همان اشتباهات گذشته را تکرار مى کنیم و نمى توانیم ازعادات بد خود دست برداریم. براى رسیدن به زندگى مورد علاقه مان،دست به دامان انجمن مىشویم. از دوستانمان مىپرسیم آیا شما دست از کارهایى که مى کردید برداشته اید؟ تقریباً بدون استثناء جواب این است که: بله به بهترین وجهى که مى توانستیم. وقتى ما چگونگى نواقص خود را در زندگى مى بینیم و آن ها را مى پذیریم، آن وقت مى توانیم از آنهادست برداریم و به زندگى تازه خود بپردازیم. وقتى مى بینیم که بجاى تکرار اشتباهات گذشته، اشتباهات جدیدى در زندگى خود مى کنیم متوجه مى شویم که در حال رشدیم. در موقع به کارگیرى قدم ششم، باید این مطلب مهم را به خاطر داشته باشیم که ما انسان هستیم ونباید توقعات بیجا از خود داشته باشیم. قدم ششم، قدم تمایل است. اصل روحانى این قدم، تمایل مى باشد. قدم ششم به ما کمک مى کند که در مسیرى روحانى به حرکت درآییم، اما ما انسان هستیم و گاه از مسیر منحرف خواهیم شد. سرکشى، نقصى شخصیتى است که باعث تباهى ما مى گردد. در وقت سرکشى، ما نباید ایمان خود را از دست بدهیم. سرکشى، مى تواند باعث بى تفاوتى و بى تحملى شود، اما با کوشش مستمرمى توان بر آن غلبه کرد. ما، مرتب براى پیدا کردن تمایل، دعا مى کنیم. شاید مردد باشیم که آیا خدا صلاح مى داند که به ما کمک کند و یا مشکلى پیش خواهد آمد. ازعضو دیگرى سؤال مى کنیم، مى گوید«. تو درست همانجایى هستى که باید باشى » ما آمادگى خود  را جهت برطرف شدن نقصهای مان تجدید کرده و خود را تسلیم پیشنهادهاى ساده برنامه مى کنیم. باآن که آمادگى ما کامل نیست، اما در مسیر درستى قرار گرفته ایم. سرانجام ایمان، فروتنى و پذیرش جاى غرور و سرکشى را مى گیرد. به مرور باخود آشنا مى شویم. در مى یابیم که در حال صعود به سوى بلوغ آگاهى هستیم. دراثر تبدیل تمایل به امید، کم کم حال مان بهتر مى شود. شاید براى اولین بار بتوانیم دورنمایى از زندگى تازه خود ببینیم. با داشتن چنین افق تازهاى در زندگى، تمایل خود را به مرحله عمل در مى آوریم و قدم هفتم را آغاز مى کنیم.