فصل اول
پاک زیستن
NA یک مسیر, یک فرایند و یک روش جدید زندگی را به ما پیشنهاد می کند. پاداش های حاصل از بهبودی و همچنین اقدامات لازم برای کسب آن, بی انتها می باشند. ما بدون توجه به موقعیت مان در مسیر بهبودی, به رشدمان ادامه می دهیم و هرچه جلوتر می رویم, حقایق جدیدتری برایمان آشکار خواهند شد. پیدا کردن جرقه ای که بهبودی ما را به یک سفر مداوم, پرمزیت و هیجان آمیز تبدیل نماید, مستلزم ایجاد تغییر در ایده ها و طرز تفکرمان می باشد. برای بسیاری از ما, امر فوق یک تغییر نگرش از درماندگی به شور و اشتیاق خواهد بود.
کلیدهای آزادی
دردهای رشد
دورنمای امید
از درماندگی به شور و اشتیاق
چرا می مانیم
فصل دوم
پیوند هایی که متصل می کنند
در بهبودی آزادیم که جستجو و کند و کاو نموده و درمورد اینکه اکنون چه کسانی هستیم ومی خواهیم چه کسانی باشیم, تفکر کنیم. تغییراتی که ما در طی این فرایند تجربه می کنیم می توانند تا حد زیادی باعث اختلال در هویت و روابطمان گردند, اما چنین درگیری هایی درعین حال منجربه رشد پذیرش, عشق و ایمان مان می گردند. با وجودیکه روش ها و اهدافمان می توانند متفاوت باشند, جنبۀ اشتراک ما ابزارها و اصولی هستند که به ما فرصت می دهند آنچه که هستیم باشیم. ما با یکدیگر به سوی آزادی اوج می گیریم.
ارتباط با خودمان
ارتباط با یک نیروی برتر
ارتباط با دنیای اطراف مان
ارتباط با دیگران
فصل سوم
یک مسیر روحانی
روحانیتی که ما در بهبودی تجربه می کنیم, ساده و عملی بوده و به ما اجازه می دهد در سازگاری با دنیای اطراف خود زندگی کنیم و همدردی و شفقت را نسبت به دیگران تجربه نماییم. قدمها مسیری برای دستیابی به رشد روحانی هستند. ما درمقابل روحانیت خود بیدار می شویم. طی توسعۀ رابطۀ خود با یک نیروی برتر, به هرترتیبی که آنرا درک می کنیم, به این باور می رسیم که روحانیت تنها بخشی از زندگی ما نبوده و خود راهی است برای زندگی. چنین راهی درک آن آزادی را که در جستجویش بوده ایم برایمان به ارمغان آورده و ما را قادر به درک اهدافمان می نماید .
بیدارشدن در مقابل روحانیت مان
یک برنامۀ روحانی و نه مذهبی
یک سفر روحانی
روحانیت عملی است
داشتن عملکرد
رابطۀ آگاهانه
اعمال ابتکارآمیز روح
فصل چهارم
جسم مان
یاد گرفتن زندگی در جسم مان کار ساده ای نیست. ما نسبت به جسم خود مهربانی نکرده ایم و بدنهایمان اغلب داغ دردناک اعتیاد را حمل می کنند. آشتی نمودن با جسم خود برای زنده ماندمان الزامی است اما این امر جزئی از فرایند جبران خسارت ما نیز می باشد, یک اقدام خویشتن پذیری و روشی که درطی آن ما آزادی, التیام و شادی را تجربه می کنیم. این بخش از کتاب راجع به طرز رفتارمان با خود در بهبودی سخن می گوید و کمک می کند یاد بگیریم از زنده بودن جسم خود آگاهانه مسرور شویم و در عین حال با پیرشدن, آسیب پذیر بودن و فناپذیر بودن خود کنار بیاییم. این یک رابطه است
رها کردن خودمان
مسائل جنسی
درپی هیجان و ماجراجویی بودن
خوب بودن و سلامتی
بیماری
معلولیت
بحران های روحی و احساسی
پیرشدن
مرگ, فوت کردن و زندگی با سوگواری
شهامت
فصل پنجم
روابط
بهبودی ما در روابطمان ریشه دارد و اکثر ما به طریقی با این مقوله مشکل درگیریم. روابطمان با یکدیگر در جلسات انجمن, با خانواده هایی که از آن بوجود آمده ایم و یا خود بوجود آورده ایم تمامأ مواردی هستند که ما در آنان اصولی مانند صداقت, همدردی و صمیمیت را تمرین می کنیم. عشق پدیده ای التیام دهنده در زندگی مان است و زمانی که ما به خود اجازۀ ارتباط گذاشتن با دیگران را می دهیم, آن را تجربه می کنیم.
مصاحبت
دوستی
زدن پل به دنیایی دیگر: روابط بیرون از NA
خانواده
پدر یا مادر بودن
جبران خسارت و آشتی
روابط احساسی )رومانتیک(
آنچه که می خواهیم
آنچه که درخواستش را می کنیم
شهامت برای اعتماد کردن
ارتباط آگاهانه
فصل ششم
راه جدیدی برای زندگی
وقتی که ما مدتی را در بهبودی بسر می بریم, فرصت هایی را نیز در دنیای بیرون بدست می آوریم. بدیهی است مورد تأیید اجتماع بیرون قرارگرفتن, به تنهایی به معنای بهبودی نیست اما این بدان معنا هم نیست که رابطه ای بین این دو وجود نداشته باشد. برای بسیاری از ما مورد تأیید جامعه قرارگرفتن چیزی است که باید در مسیر بهبودی بیاموزیم. بواسطۀ قرارداشتن در مسیر بهبودی, به تدریج و به طرقی که بعضی اوقات باعث تعجب مان نیز می شوند, عادات و باورهای مان در مورد کار, تحصیل, پول و ثبات تغییر کرده و رشد می نمایند. یادمی گیریم که موفقیت و شکست, ریسک
و مسئولیت و همچنین ثبات و تغییر, همه جزئی از فرایندی هستند که برخی از ما آن را "رشد در بهبودی" می نامیم.
فرای "قابل قبول اجتماع بودن"
پیدا کردن جایگاه خود در زندگی
ثبات
ازسرراه خود کنار رفتن
ایمان یافتن
متعهد بودن
تحصیل
پول
کار
گمنامی
هدیۀ امید
فصل هفتم
سفر ادامه دارد
ازهمان اولین باری که امید را لمس می کنیم, در فرایند ادامه دار بیداری روحانی قرار می گیریم. و اگر تمایل داشته باشیم این می تواند درطول عمرمان ما را همراهی کند. برای اینکه احساس کنیم بهبودی مان زنده است, باید به رشد کردن ادامه دهیم. انزوا و خودخوشنودی آزادی مان را طوری محدود می کنند که ممکن است تنها در زمان برخورد با مشکلات, متوجه آنها شویم. پادزهر تنهایی و بیگانگی داشتن روحیۀ سخاوت است. درخدمت بودن ما را در درون خود آزاد می کند و در را بروی روحیۀ عشقی که ما را احاطه می کند, می گشاید. امید بدون قید و شرط را تجربه کرده و متوجه
می شویم که برای بهبودی مان محدودیتی وجود ندارد. بدون توجه به مسیری که تا به حال دربهبودی طی کرده ایم, سفرمان ادامه دارد.
بیداری ها
زندگی برطبق اصول مان
تسلیم شدن مادام العمر
خود خوشنودی
راه خود را جدا کردن
واقعیت گرا بودن
درخدمت بودن
اصول, تمرین و نگرش
عشق
