Anonymous

پیمودن قدم سوم درست شبیه باز کردن در به روی تصمیماتی است که هنوز بسته و مهر و موم شده هستند می­باشد. همه­ی آن چیزی که نیاز داریم یک کلید و تصمیم برای باز گذاشتن این درب است. این کلید را میل و رضایت می نامند. فقط با یکبار گشودن این درب توسط میل و رغبت در تقریبا بخودی خود باز می ماند.
با نگریستن به آن ما باید بتوانیم گذرگاهی را ببینیم که در یک طرف آن نوشته شده: "این مسیر به سمت ایمان است و به کار خواهد آمد." در دو قدم نخست ما درگیر افکار شدیم. ناتوانی خود را مشاهده کردیم... اما گذشته از این درک کردیم که ایمان از نوع های مختلف، برای هر کس ممکن است. این نتیجه گیری­ها نیازی به عمل ندارند بلکه نیازمند پذیرش هستند.