4 فروردین رهایی از گذشته
«اینکه کجا بودیم مهم نیست،
بلکه اینکه کجا میرویم مهم است.»
کتاب پایه
v
وقتی برای اولین بار بهبودی پیدا میکنیم، برخی از ما از "معتاد" نامیدن خود احساس خجالت یا نومیدی میکنیم. در روزهای اول وقتی برای یافتن معنای جدید در زندگی خود تلاش میکنیم، ممکن است آکنده از هم ترس و هم امید باشیم. گذشته ممکن است گریزناپذیر و غیر قابل تحمل باشد. شاید فکر کردن درباره خود غیر از شیوهای که همیشه فکر کردهایم، دشوار باشد.
در حالی که خاطرات گذشته میتواند یادآور آنچه باشد که در صورت مصرف مجدد مواد در انتظار ماست، این خاطرات میتواند ما را در کابوس خجالت و ترس نیز گرفتار کند. گرچه رهایی از این خاطرات ممکن است دشوار باشد، اما هر یک از روزهای بهبودی میتواند ما را بسیار دورتر از اعتیاد فعال خود رهنمون سازد. هر روز دلایل بیشتری را برای امید به آینده و دلایل کمتری را برای تنبیه خود مییابیم.
در دوران بهبودی همه درها بر روی ما باز است. حق انتخابهای بسیاری را در اختیار داریم. زندگی جدید ما غنی و سرشار از امید است. در حالی که نمیتوانیم گذشته را فراموش کنیم، مجبور به زندگی در آن نیستیم. میتوانیم به جلو حرکت کنیم.
v
فقط برای امروز: چمدان خود را میبندم و از گذشته خود بیرون آمده، به سوی زمان حالی که سرشار از امید است، حرکت میکنم.
--------------------------------------------------------------------------------
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
به آسانی انجام بده.....
24مارس 4فروردین
یکی از فوایدی که از شرکت در جلسات نارانان بدست آورده ام این است که همه چیز را نسبت به گذشته متفاوت می بینم و انجام مید هم.شعار"به آسانی انجام بده"برایم سخت بود.همیشه معتقدم که فقط دو راه برای انجام دادن وجود دارد،راه درست و راه اشتباه.هم چنین اعتقاد داشتم به طور کلی آسان ترین راه ،راه درستی نیست .با همین دیدگاه تلاش می کردم همه چیز را درست کنم.یک موقعیت دشوار را پیچیده تر می کردم.چیزی را که به نظرم بهترین راه حل بود تحمیل می کردم و اینطور به خودم اطمینان می دادم که دارم کمک می کنم.اما معلوم شد که من به ندرت کار درستی انجام داده و درعوض زندگی ام را پیچیده وآشفته کرده ام.
در نارانان یاد گرفته ام که از رفتار دیگران یا خودم انتقاد نکنم هر چیزی را به عنوان درست یا غلط نبینم. پس امروز می توانم بهترین کار.را انجام دهم اما نه مانند قبل که به خاطر کم کاری و اینکه همه چیز به سرعت اتفاق نیافتاده خودم را سر زنش کنم.حالا وقتی کار ها طبق برنامه و روش من پیش نمی رودپذیرشم بیشتر می شود.زندگی به اندازه کافی چالش هایی را در مسیرم قرار می دهد پس لازم نیست در جستجوی آنها باشم یا برای خودم چالش ایجاد کنم.
تفکری برای امروز：
من برنامه ریزی نمیکنم تا در مسیری که بیشترین مانع را دارد رفت و آمد کنم.با به کار بردن شعار "به آسانی انجام بده"می توانم با چیز هایی که دارم کار کنم و بقیه را رها کنم.به هر حال مانع وجود دارداما سر انجام زندگی ام بهتر خواهد شد.تنها کاری که در این لحظه می توانم انجام دهم این است؛در حالیکه منتظر نتایج هستم به آرامی حرکت کنم.
--------------------------------------------------------------------------------
شهامت عوض شدن
چهارم فروردین
وقتی الانان را پیدا کردم نا امید .درمانده و تنها بودم .و در آرزوی آرامشی که دیگران بوضوح در این جلسات داشتند .وقتی آنها در باره راههایی که برای آنها موءثر واقع شده بود صحبت می کردند .من سراپا گوش بودم. این است آنچه که آموختم ."هر وقت که می توانی به جلسات برو ،سهیم شو ،تمام قدمها (12)قدم را کار کن، نه همه را باهم با قدم یک شروع کن، یک راهنما بگیر، هر روز چیزی از مطالب گروه را بخوان،در بین جلسات تلفنی با سایر اعضاء جلسه در تماس باش " من این نکات را رفته رفته انجام دادم و متوجه تغییرات واقعی در زندگیم شدم .به این باور رسیدم که زندگی میتواند بیش از یکسری روزهای درد آور برای حفظ بقا باشد .حالا توانایی هایی داشتم که به من کمک میکردند حتی با سخت ترین مشکلات روبرو شوم. فهمیدم که با کمک قدرت برترم می توانم هر چه که پیش آید را بپذیرم و حتی در این بین رشد هم نمایم .در دراز مدت ابزار و اصول برنامه بمن کمک کرد تا ارامشی که در جستجوی آن بودم بدست آورم .
یاد آوری امروز
جلسات ابزار لازم برای رسیدن به اهدافم را که شامل آرامش ،معقولیت و رهایی با عشق است بمن می دهد و اعضای آن که تجارب قدرت و امید خود را سهیم می شوند به من نشان می دهند که چگونه این ابزار را در زندگی خود بکار برم ...
مراقبه روزانه بهای نا چیزی برای آرامش روحم است
--------------------------------------------------------------------------------
روز به روز
مصرف سم نیکوتین و سایر مواد و الکل و افکار و رفتار ناسالم و اعتیادآور باعث شد که من سال‌ها از مدار زندگی درست خارج شوم. تمام وقایع و اتفاقات در این دوران برایم دردناک و سنگین بودند. همیشه در همان اسارت عادت‌ها و وابستگی و هم‌وابستگی‌ها به آزادی فکر می‌کردم، که فردا با قدرت و اراده‌ی خودم همه چیز درست خواهد شد، ولی این فردا را هرگز ندیدم. آرزو داشتم مثل افراد سالم در جامعه زندگی کنم، ولی آرزویم برآورد نمی‌شد. انگار زندگی کردن را بلد نبودم، چون همیشه خودم را در شرایط سخت و دشوار احساس می‌کردم و برای رهایی از این شرایط مجبور می‌شدم چیزی مصرف کنم و یا با کاری سرم را گرم کنم، معمولاً این نوع سرگرمی از توعی بود که مرا دچار دردسر می‌کرد. هیچ وقت آرامش نداشتم، ولی به آن نیاز داشتم، مثل تشنه به آب. اصول برنامه‌ی خودیاری به من می‌گوید: تو در ابتدا آرام باش. با آرامش است که بتوانی موقعیت‌ها را بفهمی، خواندن و درک دعای آرامش باعث می‌شود، بی‌قراری‌هارا رها کنم. می‌دانم که تنها متکی به خدا بودن مرا آرام میکنم. خداوندی که مرا دوست دارد و به فکر من است.
من خودم را دوست دارم و ارزش آن را دارم!
--------------------------------------------------------------------------------
مراقبه روزانه
چهارم فروردین: آینده را اکنون خلق می کنیم.
در دوران مصرف توسط قدرت شیطانی وصف ناپذیری به دام افتاده بودم. قدرتی که اراده ام را تسخیر و احساس ارزشمندی ام را به یغما برده بود. هزار و یک بهانه و دستاویز برای مصرف داشتم اما یک دلیل برای قطع مصرف نداشتم. هیج حد و مرزی برای مصرف قایل نبودم. چرا وقتی هنوز سیگارم به آخر نرسیده بود به فکر سیگار بعدی بودم؟ عاقبت آرامش را در تسلیم یافتم. لطف خدا و تمایل قلبی ام، نیروی لازم برای رهایی از این قدرت شیطانی را در وجودم بیدار کرد. در دوره سم زدایی موانع بسیاری بر سر راهم بود. به هم ریختگی ناشی از قطع مصرف، موجب آزار خود و اطرافیانم گردیده بود. اما تمایل به قطع مصرف قوی تر از نگرانی در مورد ناتوانی کنترل احساساتم بود. امروز بدون مصرف نیکوتین زندگی خوبی دارم. بهبودی فرصتی در اختیارم قرار داد تا در پی چاره جویی رفتارهای تهاجمی و خودمحورانه برآیم. زندگی رها از مصرف نیکوتین یک زندگی ارتقاء یافته است.
برای امروز بابت روبرویی با مشکلات بدون مصرف نیکوتین، از خداوند سپاسگزارم.
