13 فروردین جذابیت
«بازتاب عمومی ما از آنچه باید ارائه دهیم، عبارتست از:
روش موفق و اثبات شده حفظ شیوه زندگی عاری از مواد مخدر.»
کتاب پایه
v
بله، ما اعضای جدید را جذب میکنیم. معتادان بیشتر و بیشتری معتادان گمنام را پیدا میکنند. اما وقتی جدیدترین اعضای ما خسته از درگیری خود با اعتیاد از راه میرسند، چگونه با آنها برخورد میکنیم؟ آیا به سراغ تازهواردهایی میرویم که در جلسات ما سردرگم و مردد بر روی پای خود ایستادهاند؟ آیا مایلیم آنها را با اتومبیل خود به جلسات برسانیم؟ آیا هنوز با معتادی که رنج میکشد، به صورت دونفره کار میکنیم؟ آیا شماره تلفن خود را به آنها میدهیم؟ آیا مشتاقیم تماس تلفنی مذکور در قدم دوازدهم را پاسخ دهیم، حتی اگر این کار به برخاستن از رختخواب در نیمه شب منجر شود؟ آیا با فردی که دارای جهتگیری جنسی متفاوت یا فرهنگ دیگری است، کار میکنیم؟ آیا در اعطای وقت خود به دیگران سخاوتمند هستیم؟
شکی نیست که با ابزار عشق و پذیرش سایر معتادان انجمن روبرو شدیم. چیزی که بسیاری از ما را به معتادان گمنام جذب کرد این بود که سرانجام مکانی را پیدا کردیم که نسبت به آن احساس تعلق میکردیم. آیا این احساس تعلق را به اعضای جدیدتر خود نیز ارائه میدهیم؟ ما نمیتوانیم معتادان گمنام را ارتقا دهیم. اما وقتی اصول را در زندگی خود به اجرا در میآوریم، همان طور که خود به سوی بهبودی جذب شدیم، اعضای جدیدتری را به راه NA جذب میکنیم.
v
فقط برای امروز: با یک تازهوارد کار میکنم. به یاد دارم که خود نیز زمانی تازهوارد بودم. سعی میکنم با همان احساس تعلقی که خود در NA یافتهام، دیگران را جذب کنم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
قضاوت کردن...
شنیدم یکی می گفت "انسان ها اشتباه می کنند اما خود آنها اشتباه نیستند".این باعث شد که در مورد مواقعی فکر کنم که معتاد زندگی ام را قضاوت می کردم آیا به معتاد اجازه فکر کردن می دادم یا فکر می کردم معتاد نمی فهمد؟
نمی توانستم این فکر را از سرم بیرون کنم.اشتباه کردن لازمه انسان بودن است.من اشتباه می کنم و به این ترتیب می فهمم که انسانم.
این به من یاد آوری می کند که چقدر زود قضاوت می کنم .
از برنامه نارانان یاد گرفته ام تراز خود رابگیرم و از گرفتن تراز دیگران خود داری کنم.یاد گرفته ام برای حد و مرز هایی بگذارم.از خودم سوال می کنم آیا این مساله من است یا معتاد؟؟
اگر مربوط به معتاد است آن را کنار می گذارم .زندگی کردن در لحظه را یاد می گیرم زندگی یک سفر است نه یک مقصد.
هم چنین یاد می گیرم وقتی اشتباهی می کنم بلا فاصله جبران خسارت کنم.می دانم که جز خودم نمی توانم رفتار فرد دیگری را کنترل کنم.هر روز از نیروی برترم می خواهم کمک کند و با من باشد.یاد می گیرم اولویت هایم اول نیروی برتر،دوم خودم سپس دیگران هستند.با مراقبت کردن از خودم در این راه می توانم به دیگران کمک کنم البته اگر آنها بخواهند.
من رهایی را زمانی حس می کنم که یاد بگیرم مسوول رفتار معتاد نیستم.
تفکری.برای امروز：
من معتاد و دیگران را قضاوت نخواهم کرد.تراز خودم را خواهم گرفت .جبرا ن خسارت های خودم را انجام خواهم دادو فروتنانه از نیروی برترم کمک خواهم خواست .با انجام این کارها تغییر برای بهتر شدن را تجربه خواهم کرد.
شهامت عوض شدن
الانان با تشویق من در پیدا کردن یک درک شخصی از خدا ،آزادی روحانی بزرگی به من میبخشد و بمن می آموزد تا همین آزادی را به دیگران نیز بدهم . تا وقتی که نم توانستم به خداوند انگونه که برای من مفهوم داشت فکر کنم قادر نبودم تا زندگی خود را واقعا به دست او بسپارم ..
تصور من از خدا متغیر است . همچنانکه من به تغییر و رشد ادامه میدهم این تصویر نیز تغییر میکند .چه عالی ست حالا نیروی برترم را که مثل خودم زنده است ،احساس میکنم .هرگز فکر نمی کنم ، در زندگی به چنین سر چشمه ای از آرامش ،جرات و بینش برسم . در سفر زندگی من یک هدف مشخص و منحصر به فرد وجود دارد . من تنها کسی هستم که میتواند آنرا طی کند و برای اینکار به کمک خدایی "که من می فهمم "
احتیاج دارم . با تکیه بر ایمانم میتوانم محکم به راهم ادامه دهم و با اعتماد به نفس با آینده روبرو شوم .
یاد آوری امروز
زمانی از زندگی کردن برای خودم میترسیدم . به خاطر اینکه نمیدانستم چطور اینکار را انجام دهم و فکر میکردم هیچکس نیست آنرا بمن نشان دهد . حالا منبعی عمیق در درونم دارم که مرا در راههای متعدد راهنمایی میکند . من در سفرم تنها نیستم .در بطن زمستان بالاخره دریافتم که در من تابستان شکست ناپذیر وجود داشته .
روز به روز
من امروز می‌خواهم به کسی در گروه اعتماد کنم، به کسی که مرا درک میکند و خواهان کمک به یک بیمار وابسته است. این کمک به‌صورت عشق بلاعوض و بدون توقع انجام می‌شود و این دوست به نام راهنما در برنامه است. می‌خواهم هر آنچه را که در دل دارم به او بگویم. امیدوارم که او به‌حرف‌هایم گوش دهد. زمانیکه فارغ از همه قضاوت‌ها و ترس‌ها را با راهنمایم و خودم صادقانه حرف می‌زنم احساس خوبی دارم. کارهایی که من در اثر وابستگی و بی‌ارزشی انجام داده و غرق احساس گناه بوده‌ام، راهنمایم می‌گوید که من هم کارهای مشابه تو را انجام داده‌ام، وقتی احساس میکنم که به‌خاطر و کارهای انجام داده‌ام، مرا سرزنش و قضاوت نمی‌کند مطمئن می‌شوم که در جایگاه خوبی قرار گرفته‌ام. من می‌دانم که بیماری وابستگی در من رابطه‌ی مستقیم با مغز بیمارم دارد و این مغز بیمار من است که به من راهکارهایی داده است که چنین شده و چون بیماریی دارم معمولاً به جای تفکر درست، تخیل و توهم نادرست و منفی بافی را به من آموزش داده و راه نادرستی را نشانم می‌دهد، در این‌جاست که نقش مثبت راهنما به عنوان کمک به ما نشان داده می‌شود.
راهنما انتخاب کن و به او اعتماد داشته باش!
مراقبه روزانه
در برابر نیکوتین عاجزم، اما در برابر انتخابهای مسئولانه خیر.
به این درک رسیده ام که زندگی مانند جدولی است که باید با صبر و حوصله تکه های آن را کنار هم گذاشت. بی حوصلگی منجر به شکست در تکمیل نمودن جدول زندگی می گردد.
قبل از آشنایی با انجمن بی حوصلگی در چیدن. تکه های این جدول سبب نا بسامانی های بسیار در زندگی ام شده بود. در پشت دیواری از دود تصمیم می گرفتم و تصور می کردم نیکوتین در تصمیم گیری های صحیح کمک می کند.
اکنون که بدون مصرف نیکوتین تکه های جدول را کنار هم می گذارم حتی در شرایط ناهنجار همه چیز به خوبی پیش می رود. به همین دلیل هرگز از شرایط سخت و ناخوشایند زندگی فرار نکرده، با آن روبه رو می شوم و تکه مورد نیاز را سر جایش قرار داده و در این راه هر لحظه نیروی برتر را با خود همراه می کنم. امروز بابت قدم ها و سنت های دوازده گانه نیکوتینی های گمنام که فرصتی دادند تا هر روز روح خود را جلا داده و اجازه دهم اراده خداوند در زندگی ام جاری باشد سپاسگزارم.
برای امروز، می توانم به کمک خداوند انتخابهای درست داشته باشم.
