عمل نکردن بر اساس احساسات
«میآموزیم که احساسات را تجربه کنیم و متوجه میشویم آنها به ما آسیبی نمیرسانند، مگر اینکه بر اساس آنها عمل کنیم.»
جزوه خطاب به تازه‌واردان
v
بسیاری از ما با چیزی کمتر از تمایل سرشار به قطع مصرف به معتادان گمنام آمدیم. مطمئناً مواد مخدر مشکلاتی را برای ما ایجاد کرد و ما میخواستیم از این مشکلات رهایی یابیم، اما نمیخواستیم از نشئه شدن دست برداریم. گرچه در نهایت فهمیدیم که نمیتوانیم یکی از آنها را بدون وجود دیگری داشته باشیم. اگر چه واقعاً میخواستیم نشئه شویم، اما مصرف نکردیم؛ دیگر مایل به پرداخت تاوان این کار نبودیم. هر چه بیشتر پاک ماندیم و برنامه را انجام دادیم، آزادی بیشتری را تجربه کردیم. دیر یا زود، اجبار برای مصرف از ما رخت برکند و پاک ماندیم، چون میخواستیم پاک زندگی کنیم.
همین اصول درباره سایر تمایلات ناگهانی آزاردهنده نیز به کار میرود. شاید فقط به این خاطر که دلمان میخواهد، تمایل به انجام عملی مخرب داشته باشیم. این کار را قبلاً انجام دادهایم و گاهی فکر میکنیم از زیر آن قصر در رفتهایم، اما گاهی این چنین نبوده است. اگر به پرداخت تاوان عمل کردن بر اساس احساسات تمایل نداریم، مجبور نیستیم بر اساس آنها عمل کنیم.
این کار ممکن است سخت باشد، شاید حتی به سختی پاک ماندن در اوایل دوران بهبودی. اما دیگران نیز همین احساس را داشتهاند و به آزادی حاصل از عمل نکردن بر اساس تمایلات ناگهانی منفی دست یافتهاند. با مشارکت کردن تجربه خود و درخواست کمک از سایر معتادان در حال بهبودی و نیرویی برتر از خود میتوانیم راهنمایی، پشتیبانی و قدرت مورد نیاز برای دوری از هر اجبار مخرب را به دست آوریم.
v
فقط برای امروز: خوب است که احساسات خود را درک کنم. با کمک راهنما، دوستان NA و نیروی برتر خود، آزاد هستم بر اساس احساسات منفی خود عمل نکنم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
تبدیل خیال به واقعیت...
من از خودم توقعاتی دارم.تا به حال این عبارت«توقعات نا امیدی هایی هستند که از پیش تعیین شده»را شنیده اید؟؟؟من در زندگی عادت داشتم از معتاد انتظاراتی داشته باشم.آن توقعات نا مشخص بودند.بیشتر به یک فیلم رویایی شبیه بودند تا به واقعیت.در تصوراتم انتظار داشتم معتاد به دانشگاه برود یک شغل خوب پیدا کند و زندگی شادی داشته باشد.با حضور در جلسات نارانان و کار روی برنامه یاد گرفته ام که فقط در مورد خودم می توانم توقعات واقعی داشته باشم.
چند ماه پیش در یک مراسم خاکسپاری برای توقعات بی اساس برگزار کردم .با نگاهی به گذشته برای روز هایی که من و معتاد نزدیک بودیم جشن گرفتم.سپس با انتظاراتم خدا حافظی کردم و البته برای پایان آن بخش مهم زندگی ام غمگین شدم .چون روی برنامه کار می کنم می توانم از چیز های جدید لذت ببرم مثل واقعیت خودم و تمام چیز هایی که می توانم به دست بیاورم .من از کینه ٫حسرت٫نا امیدی و رنجش ها رها هستم .یاد گرفته ام که وقتی فقط برای امروز زندگی می کنم می توانم بجای خیال پردازی زندگی را روشن و شفاف ببینم.
تفکری برای امروز:
امروز فقط از خودم انتظارات واقعی خواهم داشت که منعکس کننده تعهد آگاهانه من به زندگی در لحظه است.
شهامت عوض شدن
گمنامی اصل روحانی تمامی سنت های ماست". گمنامی کمک می کند تا نه تنها نام خود را رها کنم بلکه تمامی القاب و توقعاتی که ما را محدود می سازند در خارج از درهای جلسه الانان رها سازیم . با وفا دار ماندن به اصل گمنامی. میتوانیم "آنچه هستم "را کنار گذاشته و به "آنکه هستم بپردازیم . از زمانی که ارزش این اصل روحانی را در زندگی خود دریافتم . علت و اهمیت حفظ گمنامی دیگران و بعلاوه الکلی را درک کردم . چنانکه بخواهم از منافع برنامه بهرمند شوم . متعهد خواهم بود اعتماد و احترامی که برای حفظ امنیت ،رهایی از قیود و القاب و آزادی خودم نیاز دارم ،برای دیگران قائل شوم .
یاد آوری امروز
در پیدا کردن جایگاه خود در میان هزاران نفر از اعضای گمنام جلسات الانان که گروههای خانواده الانان را تشکیل میدهند . در می یابم که دیگر هرگز نباید تنها باشم . من این منبع فوق العاده ارزشمند را با نادیده گرفتن مهمترین اصل روحانی آن به مخاطره نمی اندازم . "هر فردی بایستی بتواند جلسه الانان را با این اطمینان خاطر ترک کند که آنچه به مشارکت گذارده هرگز و هیچ کجای دیگر باز گو نخواهد شد .
روز به روز
امروز سعی می‌کنم در گروه بدون ترس از قضاوت دیگران، احساس خودم را به مشارکت بگذارم. سعی می‌کنم با صداقت از افکار و رفتارهای بیمارگونه که هر لحظه مرا رها نمی‌کنند را از خودم دور کنم. با توجه به اینکه مشارکت داوطلبانه است و هرگز تحت فشار دیگران نیستم، ولی ترس این ریشه‌ی بیماریم مرا دچار استرس کرده و می‌گوید: آیا می‌خواهی سخنرانی کنی؟ آیا سخنانت مورد توجه و تأیید دیگران خواهد بود؟ آیا دچار استرس نخواهی شد؟ بعداز حرف زدنت نظر دیگران برایت مهم نیست؟ آیا من هنوز تمایل دارم که اصول و نشریات برنامه را با سلیقه‌ی خودم تغییر دهم؟ می‌دانم که بدون رها کردن عادت، افکار و رفتارهای قدیمی و ترس‌های بی‌مورد که زاییده‌ی ذهن بیمارم است، قادر به ادامه‌ی زندگی نیستم. ترس از تأیید نشدن و توجه دیگران را جلب کردن، از نوع بیماری وابستگی بسیار خطرناک است که باعث می‌شود، دست به هرکاری بزنم تا مورد توجه قرار گیرم. می‌دانم تا وقتی می‌ترسم، خداوند از من دور است، چون کسانی که ترس ندارند و یا کمتر دارند، با خدا هستند. خداوند و ترس و نگرانی با هم در یکجا قرار ندارند.
هیچکسی مورد تأیید دیگران نمی‌باشد!
مراقبه روزانه
روحم را طلب کرده ام، از من فاصله گرفت. خدا را جستجو کردم او را نیافتم. خود را جستجو کردم هر سه را یافتم.
بیش از ده سال می خواستم با نیروی اراده شخصی قطع مصرف کنم، اما موفق نمی شدم. شنیدن مشارکت اعضایی که قطع مصرف کرده بودند امید تازه ای در دلم زنده کرد. اما این امید دیری نپایید. پس از آرامشی نسبی که با کار کردن قدم اول ایجاد گردیده بود، در قدم دوم با دیواری سخت رو به رو شدم. کلمه سه حرفی خدا ذهنم را مسدود کرد. با کلمه خدا مشکل داشتم. فکر می کردم اگر موفقیت من بر باور از خدا استوار باشد هرگز موفق نخواهم شد. اگر تشویق اعضاء نبود به طور یقین دیگر به شرکت در جلسات ادامه نمی دادم.
اعضاء پیشنهاد کردند خود را در آینده ای تجسم کنم که قطع مصرف کرده و زندگی خوبی دارم. خود را سرشار از نیرویی حیات بخش و در میان افرادی ببینم که مشکل و راه حلی یکسان دارند. این نیرو را احساس کنم و ببینم آیا بیشتر از نیروی اراده شخصی ام هست یا خیر؟
لازم بود حقیقت را باور کنم تا درهای بهبودی بر پاشنه بچرخند.
برای امروز، ممکن است خدا را باور نداشته باشم ، اما تمایل برای رسیدن به این باور را دارم.
