تائیدطلبی
«... رفتار تائیدطلبانه، ما را بیشتر در اعتیاد غرق کرد.»
کتاب پایه
v
وقتی دیگران از عمل یا حرف ما رضایت دارند، احساس خوبی داریم؛ اما وقتی رضایت ندارند، احساس بدی داریم. عقاید آنها درباره ما و نحوه تأثیرگذاری این عقاید بر احساسات ما میتواند ارزش مثبتی داشته باشد. آنها با ایجاد احساس خوب در ما نسبت به هدایت مسیری مستقیم، ما را برای ادامه آن تشویق میکنند. اما " تائیدطلبی " کاملاً مسئله دیگری است. و آن وقتی است که کاری را درست یا غلط صرفاً برای جلب رضایت فرد دیگری انجام میدهیم.
احترام به نفس پایین باعث میشود فکر کنیم به تائید فردی دیگر برای داشتن احساس خوب نسبت به خود احتیاج داریم. هر کاری که فکر میکنیم باعث میشود آنها بگویند ما خوب هستیم، انجام میدهیم. برای مدتی احساس خوبی داریم. سپس به تدریج لطمه میبینیم. در تلاش برای جلب تائید دیگران، خود و ارزشهای خود را از بین بردهایم. متوجه میشویم تائید دیگران خلأ درونی ما را پر نمیکند.
رضایت درونی مورد نیاز ما از انجام اعمال درست به دلایل درست حاصل میشود. وقتی از اعمال خود صرفاً برای جلب تائید دیگران دوری میکنیم و به تدریج بر اساس اراده نیروی برتر خود عمل میکنیم، عادت دائمی جلب تائید افراد را کنار میگذاریم. وقتی این کار را انجام میدهیم، شاید به طور خوشایندی متحیر شویم از اینکه افرادی که واقعاً زندگی ما را ارزیابی میکنند، از بخش اعظمی از رفتار ما رضایت دارند. از همه مهمتر، ما نیز از خود رضایت داریم.
v
فقط برای امروز: نیروی برتر، مرا در زندگی بر اساس اصول روحانی یاری کن. تنها در این صورت است که از خود رضایت دارم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
حسادت.....
بعضی از دوستانم در نارانان که بعد از من وارد برنامه شده بودند قبلا بهبودی بیمارانشان را دیده بودند.فکر می کردم که این عادلانه نیست و فهمیدم که به آنها حسادت می کنم.وقتی قدم چهارم را کار می کردم پی بردم که حسادت یکی ازریشه های عمیق نواقص شخصیتی من است.
لازم بود از نیروی برترم کمک بگیرم.تا به این موضوع رسیدگی کنم و یاد گرفتم این کار را روز به روز انجام دهم.لازم بود زندگی ام را از سر بگیرم و از تمرکز روی معتادم دست بر دارم با شرکت در جلسات نارانان درست همین کار را انجام می دهم.
آمادگی کامل داشتن برای بر طرف کردن نقص شخصیتی حسادت نیاز مند قدری جستجو در سهم و نقش خودم بود.چرا من به دوستانم در نارانان و عزیزانشان که در حال بهبودی بودند حسادت می کردم؟؟؟
آیا به این دلیل است که گمان می کنم آسایش خاطر و آرامشم به بهبودی معتاد بستگی دارد؟؟؟آیا اقرار نکرده ام که که کنترلی روی معتاد ندارم و آیا تصمیم نگرفته بودم که ابتدا به خودم و همسرم فکر کنم؟آیا معتاد تنها کسی نبود که خودش انتخاب می کرد؟ و بنا بر این آیا او تنها کسی نبود که می توانست تغییری در نحوه زندگیش بدهد؟
بله همین طور است.تمرکزم هنوز در مسیر درست قرار ندارد.
تفکری برای امروز:
تاثیر پیام نارانان با توجه کردن به خودم شروع می شود.تمرکز را تغییر خواهم دادو آمادگی کامل پیدا می کنم تا حسادت را از خودم دور کنم.
شهامت عوض شدن
من جرأت میکنم خودم باشم . این وسوسه در من وجود دارد که برای خوشایند دیگران ، در حالیکه عصبانی هستم لبخند بزنم . وقتی دعوتی را رد میکنم .، بهانه هایی بیاورم تا دیگران را آزرده نسازم . برنامه هایی که برایم اهمیت دارند بدون اعتراض لغو میکنم . ، چرا که محبوبم می خواهد در خانه بماند و من نمی خواهم جنجال به پا کنم . تمام اینها توجیهات بسیار قابل قبولی می باشند و بیشتر و یا همه آنها را می پذیرم . اما امروز با خودم صادق خواهم بود و تظاهر به آنچه دوست ندارم نکرده یا کاری که نمیخواهم انجام نمی دهم . الانان بمن نمی آموزد چگونه رفتار کنم . برنامه انتخاب های درست یا غلط را دیکته نمی کند . الانان به من این شهامت را میدهد که جستجو گرانه و بدون ترس و واهمه درون خود ، احساساتم ،انگیزه هایم و اعمالم را ببینم . من تنها وقتی میتوانم خودم را دوست داشته باشم که بخواهم بدانم چه کسی هستم .
یاد آوری امروز
من حق دارم آنچه را که دوست دارم بخواهم و آنطور که می خواهم احساس کنم . می توانم احساسات و عواطفم را بروز ندهم ، اما آنها را از خودم پنهان نمی کنم . آنها جزئی از وجود من هستند . "از همه چیز مهمتر با خودت صادق باش "
روز به روز
امروز می‌دانم اگر من در حالت تسلیم همیشگی زندگی کنم، خداوند فرصت تغییرات بنیادی را در من ایجاد خواهد کرد. به‌شرط اینکه قدرت و اراده‌ی من در محوریت و راستای قدرت و اراده‌ی خداوند باشد. در جایی که حقایق خلقت وجودی من در اراده‌ی او مفهوم می‌یابد. آیا می‌دانم وقتی زندگی و اراده‌ام را به خداوند می‌سپارم او مرا به سمت بهبودی هدایت می‌کند، او صادق است و هرگز مرا تنها نمی‌گذارد. امروز کاملاً درک میکنم که خداوند مرا در گذشته هم رها نکرده بود و اکنون هم به فکر من است. او اجازه میدهد که من خودم، مسائل و مشکلاتم را حل و رفع نمایم. اگر موفق به اینکار نشوم، در یک صورت مسائل و مشکلاتم را رفع و حل می‌نماید که به او بسپارم و از سرراهش کنار بروم، تا او با قدرت و اراده‌ی خودش آنها را حل کند.آیا من دریافته‌ام که در این سپردن نیازی به فراموش کردن وظایف و سهم خودم نیست که از تلاش بمانم. اعتماد و اتکال به خداوند زمانی مفهوم پیدا می‌کند، که من تلاشم را بکنم و خواست و اراده‌ی او را بر اراده و قدرت خودم ترجیح دهم، آیا می‌دانم اتکال کردن به خود یعنی بی‌خدایی؟ سهم من شخم و تخم پاشی و نتیجه با خداست.
تمام وجودم به خداوند تعلق دارد!
مراقبه روزانه
به تو پناه می آورم تا از نفرت و بدبختی و ترس رهایم کنی، زیرا به تنهایی قادر به رهایی نیستم.
در زمان مصرف، مصرف را یک ارزش می دانستم. یک روز سخت کاری، اختلاف با همسر یا یک فعالیت خسته کننده توجیه و بهانه ای بود تا مصرف کنم. مصرف نیکوتین تکیه گاهی برای رو به رو شدن با مشکلات بود. آدمی با هوش و با ذکاوت بودم اما به دلیل بیماری اعتیاد به جای تکیه بر اراده خداوند بر اراده خود و نیکوتین تکیه زده بودم. امروز توانایی انتخاب روشهای صحیح زندگی را دریافت کرده ام.
برای خدا هیچ کاری غیر ممکن نیست، پس برای من هم با توکل بر او هیچ مشکل و هیچ اندوهی ماندگار نیست.
برای امروز، بابت توانایی واگذاری اراده و سرنوشت خود به خداوند سپاسگزارم.
