مسافرت در مسیر هموار
«بهبودی، مسیر ما به سوی رشد روحانی است.»
کتاب پایه
v
وقتی به اولین جلسه NA رسیدیم، برای بسیاری از ما این لحظه پایان مسیر به نظر میرسید. نمیخواستیم دیگر قادر به مصرف باشیم. از نظر روحانی شکستخورده بودیم. اکثر ما کاملاً منزوی شده بودیم و فکر نمیکردیم بهانه زیادی برای زندگی داشته باشیم. نمیدانستیم با آغاز برنامه بهبودی در مسیری از امکانات نامحدود قدم میگذاریم.
قطع مصرف در ابتدا کاملاً دشوار بود. با این حال، با تماشای سایر معتادانی که قدمها را طی مینمودند و این اصول را در زندگی خود به کار میبردند، رفته رفته متوجه شدیم بهبودی چیزی بیشتر از صرفاً قطع مصرف است. زندگی دوستان NA تغییر کرده بود. آنها با خداوندی که درک میکردند، رابطه داشتند. اعضای مسئولیتپذیری برای انجمن و جامعه بودند. دلیلی برای زندگی داشتند. ما نیز کم کم باور کردیم این مسائل برای ما نیز امکانپذیر است.
وقتی سفر بهبودی را ادامه میدهیم، ممکن است به دلیل از خود خوشنودی ، بیصبری یا عدم صداقت منحرف شویم. در هنگام ادامه سفر، باید این علائم را به سرعت شناسایی کنیم و به راه خود یعنی مسیر هموار به سوی آزادی و رشد باز گردیم.
v
فقط برای امروز: پرورش مهارتهای زندگی روحانی، اجتماعی و عمومی خود را از طریق به کار بردن اصول برنامه خود ادامه میدهم. میتوانم تا جایی که دلم میخواهد در مسیر هموار بهبودی مسافرت کنم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
سنت چهارم....
به عنوان تازه وارد به من پیشنهاد شد در چند جلسه مختلف شرکت کنم چون هر جلسه ای فضای خاص خود را دارد و نشان دهنده شخصیت اعضایش می باشد.به تازگی وقتی از من خواستند یک جلسه جدید نارانان راه اندازی کنم مطمئن نبودم چه کاری می خواهم انجام دهم و مهم تر از آن چه کاری نمی توانم انجام دهم .بنا بر این از یکی از اعضای قدیمی راهنمایی خواستم او به من پیشنهاد کرد که دوازده سنت را بر رسی کنم.
از سنت چهارم یاد گرفتم که هر گروه در مورد زمان ٫مکان و چگونگی اداره جلسه خود تصمیم می گیرد.هم چنین آنها تصمیم می گیرند که چطور جلساتشان را ببندند یا باز کنند.بعضی گروه ها جلسه خود را با دعای آرامش باز کرده و با خواندن دوستی به روال نارانان جلسه را می بندند.برخی دیگر با خواندن مقدمه و چند مطلب خواندنی از کتابچه آبی نارانان جلسه را باز م با دعای آرامش می بندند .هر گروه در انتخاب ساختار جلسه خود و موضوعات برنامه آزاد است از جمله جلساتی که برای مشارکت همه باز است و یا اینکه در هر جلسه تنها یک سخنران باشد.
سنت چهارم به گروه های نارانان تقریبا راجع به تمام ساختارشان آزادی می دهد.از ما خواسته شده به عنوان گروه مطمئن باشیم تصمیمات با در نظر گرفتن هدف اصلی انجمن نارانان گرفته می شود .می بایست از بحث در مورد مطالبی غیر از نارانان در جلسات خود داری کنیم و سعی کنیم گفتگو های گروه در محدوده اصول نارانان صورت گیرد.
تفکری برای امروز:
نارانان به من یاد داد که حق انتخاب دارم و آزادم که برنامه ام را همان طور که انتخاب کرده ام کار کنم در هر حال گروه های خانواده نارانان باید در مورد هدف اصلی شان و اینکه چرا تشکیل شده اندشفاف باشند
هر گروه مستقل می باشد مگر در مواردی که به طور کلی بر گروه های خانواده نارانان(Naranan) و یا معتادان گمنام (NA)تاثیر بگذارد.
شهامت عوض شدن
من عادت داشتم همانند شخصی که بر روی نردبان است زندگی کنم . بر روی این نردبان همه آدمها نه تنها بالاتر از من بودند و من از آنها میترسیدم و به آنها حساسیت می ورزیدم ،بلکه احساس حقارت نیز میکردم .خداوند از من دور بود . خیلی دور در آن بالاها . در فراسوی تصور من ،این راهی طاقت فرسا و غریب برای زندگی کردن بود ، زیرا هیچگاه 2 انسان نمی توانستند برای مدت زمان طولانی و بی دردسربرروی یک پله از آن نردبان تاب بیاورند .وقتی به الانان رفتم افراد زیادی را یافتم که تصمیم داشتند از نردبان هایشان بسوی دایره دوستی و محبت بالا بروند .در این جمع همه ما در یک مرتبه مساوی قرار داشتیم و خداوند درست در مرکز این دایره قرار داشت و براحتی قابل دسترسی بود . هنگامیکه تازه واردین به جمع ما می پیوستند در مورد جابجایی موقعیت افراد نگران نمی شدیم ، بلکه براحتی دایره مان را گسترش می دادیم . امروز دیگر من خودم را بالاتر ویا پایین تر از دیگران نمی بینم من می توانم هر شخصی را صادقانه و منصفانه بنگرم . امروز تواضع یعنی پایین آمدن از نردبان قضاوت در مورد خودم و دیگران و گرفتن موضع درست خودم در سراسر دایره عشق و حمایت و پشتیبانی است .
یاد آوری امروز
افکار من بهترین معلمان من هستند . آیا آنها بمن عشق ورزیدن و از وجود خودم و دیگران لذت بردن را می آموزند ،یا اینکه گوشه گیری را بمن یاد می دهند ؟ ؟ امروز می خواهم معلمانم را که همان افکارم هستند با ملاحظه و دقت بیشتری انتخاب کنم . شعار زندگی کن و بگذار زندگی کنند ما را وادار میکند که خود را از قید فشار انتقاد ،قضاوت ، سرزنش و انتقال برهانیم . چون این عوامل می توانند خیلی بیشتر از کسانی که ما در مقابل آنها چنین حربه هایی را بکار می بریم به ما صدمه بزنند _ الانان به ما شکیبایی عمیق در عشق ورزیدن را می آموزد .
روز به روز
رهایی از اسارت وابستگی یکی از ارمغان‌های برنامه‌ی خودیاری و بهبودی است. این هدیه‌ای است که خداوند آن را عطا میکند. هرهدیه‌ای ارزشی دارد، برای من این هدیه ارزشمند و یک معجزه‌ی بزرگ و باشکوه است، مثل نجات از مرگ و نیستی یعنی تولدی دوباره. اکنون آماده‌ام که بهای این معجز و بهبودی را با کمک به خودم و تازه‌واردان و خدمت به جامعه و افراد خانواده‌ام بپردازم. بهبودی زُکات دارد و من اوّلین قدم را برمی‌دارم و در مقابل خواست و اراده‌ی خداوند گردن خم کرده و عشق او را به دیگران میدهم. دومین قدم در این مسیر دست کشیدن از خودخواهی و خودمحوری و خودشیفتگی است. آیا رها کردن آنها این بهای زیادی برای به‌دست آوردن آزادیم است؟ آیا تمایل دارم که خداوند مرا در برطرف کردن نواقص شخصیتی دیگرم مرا یاری دهد؟ آیا خداوند حامی و راهنمای من در این جایگزینی‌هاست؟ آیا این رهنمودها مرا به‌سوی رهایی از وابستگی‌ها هدایت خواهد کرد؟ سهم من فقط تلاش برای بهبودی در فقط برای امروز است. رهایی و آزادی از عادت، وابستگی و هم‌وابستگی‌ها و بهبودی در رأس هر کاری و افکار و دیگران قرار دارد.
تغییرات را از درون شروع کن!
مراقبه روزانه
در نبرد پیروزی متعلق به پُر زورتر نیست، متعلق به هشیارتر است.
ما از تغییراتی که در روابط مان ایجاد گردیده، لذت می بریم. دیگر بوی تعفن نیکوتین نمی دهیم و خانواده و آشنایان تمایل بیشتری دارند تا در کنارمان باشند. از ذهنی باز برخوردار شده و تشویق های دوستان و آشنایان نیروی تازه ای به ما می دهد. اما وابستگی به تعریف و تشویق های اطرافیان شاید کار درستی نباشد زیرا گاهی ممکن است انتقاداتی نیز وجود داشته باشد. آیا انتقادات هم می توانند در بهبودی به من کمک کنند؟
نیکوتینی های گمنام، برنامه است که به من می آموزد تا خود و دیگران را دوست بدارم. می آموزد تا رهایی از نیکوتین را در اولویت زندگی قرار دهم. ممکن است تحت فشار یا اجبار دیگران قطع مصرف کرده باشم، اما در هر صورت تفاوتی نمی کند و لازم است مسئولیت پاکی خود را قبول کنم.
وقتی افکار بیمار گونه مرابه بیراهه می برد و سلامت عقل را می گیرد، فرصت مناسبی است تا سریعاً با راهنمایم تماس بگیرم و از او درخواست کمک کرده یا به مطالعه نشریات بپردازم.
وقتی اوضاع آرام می گیرد آرامش پیدا می کنم و هیچ طوفانی هیچ جا نیست. این یک برنامه هدایت کننده قدرتمند و شگفت انگیز است که مرا در مسیر رهایی از اعتیاد نیکوتین حفظ می کند.
برای امروز، بر اهدافم متمرکز می شوم و اجازه نمی دهم هیچ چیز منحرفم کند.
