چه کسی واقعاً بهتر میشود؟
«از قدمها میتوانیم برای بهبود بخشیدن به نگرش خود نیز استفاده کنیم. بهترین فکر ما برای ما دردسر ایجاد کرد. نیاز به تغییر را تشخیص میدهیم.»
کتاب پایه
v
در اوایل بهبودی، اکثر ما حداقل یک نفر را نمیتوانستیم تحمل کنیم. فکر میکردیم این فرد، گستاخترین و نفرتانگیزترین فرد در برنامه ماست. میدانستیم میتوانیم کاری در این رابطه انجام دهیم و از چند اصل بهبودی برای غلبه بر احساسات خود نسبت به این فرد استفاده کنیم—اما چه؟ از راهنمای خود درخواست راهنمایی کردیم. احتمالاً با لبخندی حاکی از رضایت خاطر به ما اطمینان داده شد اگر به شرکت در جلسات ادامه دهیم، متوجه بهتر شدن این فرد خواهیم شد. معتقد بودیم قدمهای NA در زندگی هر فردی تأثیرگذار است. اگر این قدمها برای ما مؤثر است، برای این فرد آزاردهنده نیز مؤثر است.
زمان سپری شد و زمانی متوجه شدیم این فرد دیگر مانند گذشته گستاخ یا نفرتانگیز به نظر نمیرسد. در واقع، او کاملاً قابل تحمل و شاید حتی دوستداشتنی شده بود. وقتی فهمیدیم چه کسی واقعاً بهتر شده است، به طور خوشایندی شگفتزده شدیم. به این خاطر که به شرکت در جلسات و کارکرد قدمها ادامه داده بودیم، احساس ما نسبت به این فرد تغییر کرده بود. فردی که ما را آزار داده بود، به فردی "قابل تحمل" تبدیل شده بود، چون مقداری تحمل در ما به وجود آمده بود؛ او "دوستداشتنی" شده بود، چون در ما توانایی دوست داشتن به وجود آمده بود.
پس چه کسی واقعاًً بهتر میشود؟ قطعاً ما! وقتی برنامه را انجام میدهیم، از طریق به دست آوردن دیدگاه جدیدی نسبت به خود، دیدگاه کاملاً جدیدی نسبت به اطرافیان خود به دست میآوریم.
v
فقط برای امروز: وقتی بهتر میشوم، دیگران هم بهتر میشوند. امروز، صبر را تمرین میکنم و سعی میکنم افرادی را که با آنها روبرو میشوم دوست داشته باشم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
توقع نداشتن.....
یکی ازسخت ترین چیزهایی که در نارانان فهمیدم این عقیده بود که همیشه داشتن توقعات زیادی از همه اطرافیان بخصوص خودم باعث شده که رها کردن آن انتظارات به نظرم نامناسب بیاید.
باحضور مرتب در جلسات نارانان توانستم صادقانه بگویم که حالامی توانم انتظاراتم را کمتر کنم.
کتابچه آبی نارانان پیشنهاد می دهد .در مورد کار های آینده دیگران فکر نکنید.انتظار نداشته باشید که آنها به مرور بهتر یا بدتر شوند با این انتظارات شما در واقع سعی می کنید چیزی را خلق کنید .اینکه از معتاد انتظار داشته باشم مثل یک معتاد رفتار نکند انکار واقعیت است .در یافته ام که وقتی انتظاراتم از معتاد ٫خودم و دیگران را کمتر می کنم یا آنها را می سپارم خیلی خوشحال تر هستم.
قبل از نارانان می توانستم قبل از وقوع حادثه یک نقشه خیالی در ذهنم مجسم کنم.از نظر من باید همه چیز کامل می بود.من همیشه از نتایج کار ها ناراحت بودم.میدانم علت آن همیشه داشتن توقعات زیاد بود.
تفکری برای امروز:
وقتی توقع هایم را کمتر می کنم یا همه آنها را رها می کنم از زندگی لذت می برم و بیشتر از قبل قدر دان زندگی و معتادی که در زندگی ام است می شوم.
«توقعات رنجش های ازپیش تعیین شده هستند»
شهامت عوض شدن
من مردم را دوست دارم و لحظه هایی پیش می آید که دلم می خواهد با همه مردم دوست باشم ، با بهترین نیت ها ، بار ها سعی کردم با افراد طرح دوستی بریزم ، هرچند این طرح ها مرتب باشکست روبرو می شد . پیامی که در آخر هر جلسه الانان تکرار میشد به من آرامش میداد "گرچه ممکن است از همه ما خوشت نیاید ، ولی تو هم به شکل خاصی ما را دوست داری ،همانطور که ما ترا دوست داریم" درس بسیار با ارزشی بود . با وجودی که نمیتوانستم دوستی همه را داشته باشم، می توانم احترام ، حمایت و درک متقابل اطرافیان را داشته باشم . صبر و تحمل و تواضع ،غرور جریحه دار شده مرا التیام میبخشد .
یاد آوری امروز
انتظار و توقع اینکه همه مرا دوست داشته باشند . غیر واقعی است با چنین توقعی ، خودم را آماده شکست کرده و بهانه ای برای اعتراض و انداختن گناه بر گردن اطرافیانم به وجود می آورم نمی توانم دیگران را تغییر دهم ، اما می توانم دیدگاههای خود را عوض کنم . می توانم محدودیت هایی را که خود برای احساسی که دیگران باید نسبت به من داشته باشند . بوجود آورده ام . را کنار بگذارم . هنگام نا امید شدن از پاسخی که از دیگران دریافت میکنم میتوانم تلاش مضاعفی برای مهربانی ، ملاطفت ،و دوستی با خود انجام دهم . من همانطور که هستم دوست داشتنی ام . "عشق به خود آغاز افسانه ای به طول زندگی است .
روز به روز
آیا رهایی من از عادت‌های ناسالم و وابستگی‌ها و افکار و رفتارهای ناسالم و آزاردهنده به صورت اتفاقی به‌دست آمده است؟ آیا این رهایی مرا که موجودی عاجز و ضعیف و تحت اسارت هوای نفسم بودم به انسانی قدرتمند و آزاد تبدیل می‌کند؟ آیا من فکر میکنم رهایی و آزادگی من و آرامش کنونی‌ام ناشی از قدرت و اراده خودم است؟ آیا من حق دارم خودم را منشاء تمام این تغییرات بدانم؟ آیا نکند فراموش کرده‌ام که در زیر بار سنگین عادات و وابستگی و هم‌وابستگی‌‌ها و اعتیادها و مشکلات خودم هیچ قدرتی نداشته‌ام، به ناچار دست یاری برای کمک به سوی خداوند بزرگ دراز کرده‌ام؟ آیا باور دارم که فقط خداوند است که معجزه می‌کند؟ معجزه‌ای که هیچ انسانی توانایی و قدرت ایجاد آن‌را ندارد! امروز متوجه هستم که تمامی تغییرات و رُشد مثبت زندگیم ناشی از لطف و اراده‌ی خداوند بوده است. آیا پذیرفته‌ام که رهایی از دست عادات و وابستگی و هم‌وابستگی و بهبودی فکری و رفتارهای سالم و خودیاری و همیاری در برنامه فقط یک معجز است، نه یک اتفاق ساده و عادی و تنها از طریق راه اصول قدمها و خدمت به همدردان به ما انتقال یافته است.
اگر تسلیم شوی معجزات اتفاق می‌افتد!
مراقبه روزانه
ما درمان نشده ایم، فقط فرصت روزانه ای یافته ایم تا از شرایط روحانی خود مراقبت کنیم.
هرگز فکر نمی کردم بتوانم روزی قطع مصرف کنم. سال ها برای قطع مصرف تلاش می کردم اما کمتر موفق می شدم. مشکل کجا بود؟؟؟!!! آیا بسیار عاجز بودم یا خیره سر؟ آیا اراده ام ضعیف بود؟ آیا زیاد از حد خودخواه بودم؟ کاملا مایوس، وحشت زده و اسیر و زندانی نیکوتین بودم. از خداوند درخواست کمک کردم. کتاب به باور رسیدن انجمن الکلی های گمنام را مطالعه کردم. موضوع کتاب در این مورد بود که چگونه باور از یک نیروی برتر وسوسه مصرف الکل را از آنان گرفته است. من با تکیه بر نیروی اراده شخصی خودم نمی توانستم از پس این مهم برآیم. سلطه نیکوتین بر تمام زندگی ام سایه افکنده بود. عاقبت روزی وسوسه مصرف نیکوتین به کلی از زندگی ام بیرون رفت. چه نعمت بی کرانی!!! رهایی از این کابوس به یک معجزه شبیه بود. هر روز از خداوند تشکر کرده، در جلسات شرکت می کنم، به مطالعه نشریات پرداخته و تجربه، امید و نیروی خود را با سایر اعضا به مشارکت می گذارم. زندگی بدون مصرف نیکوتین لذت بخش است و حاضرم به خاطر آن دست به هر کاری بزنم.
برای امروز، از نیروی برتر قدرشناسی می کنم و از او می خواهم در تداوم این راه یاریم کند.
