"چه اتفاقی میافتد اگر..."
«زندگی فقط برای امروز، بار سنگین گذشته و ترس از آینده را کاهش میدهد. آموختیم همه اقدامات لازم را انجام دهیم و نتایج را به عهده نیروی برتر خود بسپاریم.»
کتاب پایه
v
در دوران اعتیاد فعال خود، ترس از آینده و آنچه شاید اتفاق افتد برای بسیاری از ما یک واقعیت بود. چه میشود اگر دستگیر شویم؟ شغل خود را از دست دهیم؟ همسر ما فوت کند؟ ورشکسته شویم؟ و غیره و غیره. برای ما ساعتها یا حتی کل روز فکر کردن درباره آنچه شاید اتفاق افتد، عجیب نبود. نقش خود را در همه مکالمات و صحنهها حتی قبل از وقوع، بازی میکردیم و سپس مسیر خود را بر اساس "چه اتفاقی میافتد اگر..." تعیین میکردیم. با انجام این کار، نومیدی پشت نومیدی را برای خود رقم میزدیم.
از طریق گوش دادن به مطالبی که در جلسات مطرح میشود، میآموزیم زندگی در زمان حال، و نه در عالم "چه اتفاقی میافتد اگر..."، تنها راه رهایی از پیشبینیهای شوم و تاریک است. تنها میتوانیم با واقعیت امروز کنار بیاییم، نه با توهمات هراسآور درباره آینده.
اعتقاد به اینکه نیروی برتر ما صرفاً بهترین چیزها را برای ما حفظ داشته است، تنها راه مبارزه با ترس است. در جلسات میشنویم نیروی برتر چیزی بیش از حد توان اداره ما در طول یک روز را به ما ارزانی نخواهد کرد. طبق تجربه میدانیم اگر درخواست کنیم مطمئناً خداوندی که از او شناخت پیدا کردهایم به ما توجه خواهد کرد. از طریق تمرین ایمان در سایه مراقبت نیرویی برتر از خود، در شرایط بد پاک میمانیم. هر بار این کار را انجام میدهیم، از "چه اتفاقی میافتد اگر" ترس کمتری خواهیم داشت و با آنچه هست احساس راحتی بیشتری میکنیم.
v
فقط برای امروز: با ایمان به نیروی برتر خود چشمانتظار آینده هستم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
کمک کردن.....
چه طور می توانم از یک سر پرست یا حمایتگر نا سالم به یک کمک کننده تبدیل شوم؟بهترین راه کمک به یک معتاد این است که ابتدا به دنبال کمک به خودم باشم.
یکی از سخت ترین درس های زندگی این است که من نمی توانم کسی را جز خودم تغییر دهم.
شاید رفتار من هم به نوعی در ادامه مصرف مواد معتاد دخیل باشد .نه به این معنی که من مسئول آن هستم ولی باید به سهم خود نگاهی بیندازم .با یافتن راه هایی که نظم وصلح را به زندگی ام باز می گرداند به معتادان فرصت می دهم برای بهبودی خود راهی پیدا کنند.
فرصت دادن به معتادان تا مسئولیت کار هایشان را به عهده بگیرند میتواند به آنها انگیزه دهد تا راه زندگی خود را بیابند .البته ممکن است آنها به روشی که من دوست دارم عمل نکنند ولی راه های بسیاری برای رسیدن به یک مقصد وجود دارد.
شنیده بودم که با انجام کارهای درست سلامت عقل را به زندگی ام می آورم من از انجام کار های درست برای معتادان زندگی ام دست بر داشتم .من به آنها فرصت تغییر و تامین زندگی شان را می دهم .در نهایت فرصت زندگی مثبت و پر بار را پیدا میکنم.
تفکری برای امروز:
نگاهی به خودم و نقشم در بازی بیماری خانوادگی اعتیاد خواهم انداخت .چیزهایی را که دردناک و مضر بیابم تغییر خواهم داد بقیه را به نیروی برتر از خودم خواهم سپرد.
شهامت عوض شدن
قبل از ورود به الانان هیچ چیز در زندگیم ساده نبود . کارم بسیار پر تشنج بود .همیشه وقت کم می آوردم ،و تمام توجه ام بر روی الکلیم متمرکز بود . و من اصلا متوجه نبودم که چقدر تحت فشار هستم .در طی اولین جلسات الانان توجه ام را بر روی برنامه منتقل کردم .به محض اینکه این کار را انجام دادم ،در یافتم که تمام مدت خسته و درمانده هستم . موضوع یکی از جلسات الانان تنها چیزی بود که نیاز به شنیدنش داشتم . "سخت نگیر". تصمیم گرفتم مهمترین مساله زندگیم ،نجات از تاثیرات رفتار معتادم در زندگی باشد . من مسئولیتهایی داشتم که نمی توانستم کنار بگذارم اما سعی کردم هر جا ممکن بود آنرا سهل و آسان برگزار کنم . در مورد خودم این به معنای رها کردن برخی از فعالیتهای اجتماعی ،تغییر شکل موقتی با درآمدی کمتر ولی با استرس کمتر و رها کردن برخی از کارهای غیر ضروری منزل بود . این تصمیمات دائمی نبود ،بلکه تنها برای اینکه به خودم فرصتی برای تقویت روحیه و تجدید سلامتی بدهم ،بود. واقعا عمل کرد ] به محض اینکه به وضع عادی زندگی برگشتم بهتر میتوانستم مسائل را آسانتر برگزار کنم و در نتیجه بهتر عمل نمایم .
یاد آوری امروز .
اگر خسته شده ام ، شاید بخاطر این است که زیادی تلاش میکنم .امروز سعی میکنم سخت نگیرم "توانایی ساده سازی به معنای این است که مسائل غیر ضروری را حذف کرده و به مسائل ضروری اجازه بروز دهیم "
روز به روز
بهانه تراشی و توجیه‌گری یکی از خصوصیات اخلاقی و رفتار بیمارگونه‌ی یک فرد بیمار عادتی و وابسته است، با شنیدن تجربیات و مشارکت در جلسات و کارکرد قدم‌های خودیاری با روشن بینی بیشتری پی می‌برم، که هرروز تصویر بهتر و روشن‌تری از خود ببینم. دریافته‌ام که چه موجودی با ارزشی هستم، دریافته‌ام که بیشترین انرژی هدر رفته‌ام بابت جلب رضایت و تأییدطلبی از دیگران صرف شده است. می‌دانم که صداقت داشتن و رفتار درست به خاطر دیگران برای من آسانتر از صداقت و درستی با خود بوده است، آیا دلیل آن جلب احساس دوست‌داشتن من توسط دیگران نیست؟ آیا امروز من سعی ندارم با تحریف حقایق و بزرگ‌نمایی اعمالم، مورد علاقه و توجه آنها واقع شوم؟ آیا با این همه دردسر می‌خواهم باز به همان عادت‌ها و وابستگی و هم‌وابستگی‌ها وصل شوم؟ آیا توجه دارم که اصل صداقت، با خود صادق بودن است؟ آیا به اهمیت صداقت با خود واقف هستم؟ متوجه شده‌ام که فقط صداقت با خود است که مرا با نواقص درونیم روبه رو می‌کند. می‌دانم شخصیت وابسته‌ی من هرلحظه آماده است، با ابزارهای گذشته از رشد یافتن و تغییرات فرار کند.
تأییدطلبی ما را از بهبودی خارج می‌کند!
مراقبه روزانه
خوشحال شدن از خشنودی دیگران موهبتی الهی است.
اعتیاد هر لحظه عرصه را بر من تنگتر و تنگتر می کرد. به سختی نفس می کشیدم و ارتباطم با خود، خدا و دیگران روز به روز محدودتر می شد. آیا می توانید حرفهایم را باور کنید؟
وقتی به مشارکت تازه واردی که در تلاش برای قطع مصرف است گوش می دهم معجزه ای را که در زندگی ام رخ داده به وضوح می بینم.
هر یک از ما به شیوه خاص خود بهبود پیدا می کنیم. هر یک از ما دارای الگوی رشد متفاوتی هستیم که در نهایت به بهبود روز افزونمان منتهی می گردد.
در فرایند بهبودی بسیاری اوقات خود را به سرعت در حال رشد می بینم و بسیاری مواقع نیز این طور به نظر می رسد که گویی هیچ چیز تغییر نکرده است.
شنیدن مشارکت امید عضوی که چندین پیش با ناامیدی به انجمن پیوسته، آینه ای است تا رشد خود را در آن تماشا کنم.
برای امروز، پیشرفت بهبودی خود را در رفتار و مشارکت سایر اعضاء می بینم و بابت آن سپاسگزارم.
