حس ارزشمند بودن و خدمت
«شرکت فعال در خدمت، حس ارزشمند بودن را در من ایجاد میکند.»
کتاب پایه
v
اکثر ما وقتی به معتادان گمنام آمدیم برای خود ارزش بسیار کمی قائل بودیم. بسیاری از اعضاء میگویند از طریق خدمت در اوایل دوران بهبودی به تدریج احترام به نفس پیدا کردهاند. وقتی از طریق فعالیتهای خدماتی به تدریج بر زندگی دیگران تأثیر مثبت میگذاریم، تقریباً معجزه به وقوع میپیوندد.
اکثر ما تجربه، قدرت یا امید زیادی نداریم که در سی روز اول پاکی از آن سخن به میان بیاوریم. در واقع، برخی از اعضاء بیتردید به ما میگویند آنچه به بهترین نحو میتوانیم انجام دهیم گوش دادن است. اما در سی روز اول نیز قطعاً میتوانیم برای معتادی که به تازگی وارد اتاقهای NA شده و برای بیست و چهار ساعت پاک ماندن تلاش میکند، چیزی برای عرضه داشته باشیم. جدیدترین عضو NA که فقط برای قطع مصرف تمایل دارد و به هیچ یک از ابزار برنامه مجهز نیست، به سختی میتواند پاک ماندن فردی را به مدت یک سال، دو سال یا ده سال تصور کند. اما این فرد میتواند با افرادی که سی روز پاک ماندهاند و با نگاهی حاکی از افتخار و ناباوری که بر چهرههاشان نقش بسته، یک چیپ سی روزه دریافت میکنند، ارتباط برقرار کند.
خدمت هدیه بینظیر ماست، چیزی که هیچ کس نمیتواند آن را از ما دور کند. ما میبخشیم و دریافت میکنیم. از طریق خدمت بسیاری از ما حرکت در مسیری گاهاً طولانی را آغاز میکنیم و تبدیل به اعضای مفیدی برای جامعه میشویم.
v
فقط برای امروز: از موقعیتی که برای خدمت دارم، سپاسگزارم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
نا هماهنگی....
این شعر را در روز هایی که از تلاش برای کنار آمدن با دیوانگی پسر معتادمان نا امید و سر در گم شده بودم نوشتم.به خاطر استرس ٫بسیار خشمگین و پر از رنجش بودم. احساس کردم پرورش یک نو جوان منظم به حد کافی سخت هست.
نا هماهنگی....
در روشی که او با ما بازی می کند هیچ هماهنگی وجود ندارد.
اونو جوان است و هیچ درسی را یاد نگرفته.
واین طبیعی است
مکر وحیله ای نیست.
او قدرت آوازش را نمی شناسد.
او نمی داند که هر بچه ای در جستجوی مسیر خودش .
همان آواز پر سر وصدا و آزار دهنده و بدون هماهنگی را.
گاهی منقطع و گاهی پشت سر هم می خواند.
والدینش باید محکم بایستند٫
با همان استاندارد های همخوانی شناخته شده .
این اشتباه او نیست که آنها خواندن آوازی را بلد نیستند
چه با ریتم چه با قافیه.
هنگام استرس مادر بلند آواز می خواند
شعری پر سر و صدا با آهنگی تکراری و غمناک
تا این کودک مچاله شده عقب می نشیند و ناله می کند.
آهنگ بی صدا
با آواز غمگین بی موقع مادر
یک نت تنها با تمام توان.
تنها و نا هماهنگ.
تفکری برای امروز:
از برنامه نارانان سپاسگزارم که تعادل را به من باز می گرداند.سپردن عادت حق به جانبی ٫افکار سر زنش گر و نیاز به محق بودن ٫مرا از احساس های خشم ٫غم٫سر خوردگی و نا امیدی رها می کند.
«زندگی کن و بگذار زندگی کنند»شعار قدم دوازدهم نارانان
شهامت عوض شدن
سنت 5 کمک میکند تا 3 هدف را مشخص کنم . قدمها را برای خودم کار کنم .،الکلی رادرک کنم ،و آنهایی را که به الانان می آیند نیز درک کنم .آنچه به نظرم می آید ، مقدار عشقی است که در این 3 هدف وجود دارد .اول به خودم ، به اندازه کافی برای بهبودی و رشد ، با کار کردن قدم بر روی 12 گام ، عشق میورزم . بعد با این قدرت و نیرو به آنهایی که زمانی دشمن خود می شمردم عشق می ورزم .با توجه به اینکه آنها نیز برای مبارزه با این بیماری وحشتناک تلاش میکنند بالاخره با توجه به تجربیات حاصل از آنها عشق خود را نثار کسانی میکنم که شرایطی مشابه من دارند . اقوام و دوستان الکلیها . میدانم که با کمک عشقی که از غریبه هایی که فورا به دوست تبدیل شدند دریافت کردم ، از اوج نا امیدی بیرون آمدم . حال به قدر کافی عشق و سلامتی در خود می یابم که بتوانم با دیگرانی که از مرض الکلیسم رنج می برند ، قسمت کنم .
یاد آوری امروز
قبل از اینکه بدانم عشق چیست بدان نیاز داشتم . حال که تا حدودی آنرا شناخته ام ،نیاز بیشتری به آن دارم با عشق به خودم ، نه تنها به نیاز های خود اهمیت میدهم ، بلکه به دیگران نیز عشق می ورزم با عشق به دیگران ، می آموزم که با خودم درست رفتار کنم . هر گروه خانواده الانان یک هدف اصلی را دنبال میکند : کمک به خانواده الکلیها ما این کار را با کار کردن روی دوازده گام الکلی های گمنام انجام میدهیم . با تشویق و درک وابستگان الکلی مان و با خوشامد گویی و دادن آرامش به خانواده های الکلی ها .
روز به روز
امروز درمی‌یابم که چه اوقات پرارزشی را برای یافتن معایب و ایراد دیگران صرف کرده بودم، سعی می‌کردم با بزرگ‌نمایی کارهای خودم و نشان‌دادن معایب دیگران از واقعیت فرار کنم. آیا هنوز هم با بزرگ‌نمایی نواقص دیگران سعی در فرار از خود را دارم؟ آیا هنوز هم خودم را فریب میدهم؟ آیا این واقعیت را یافته‌ام که پرداختن به نواقص دیگران چیزی است، که مرا از توجه به خود باز می‌دارد؟ آیا من به واقعیات توجه کرده و عیب‌یابی از دیگران پی‌برده‌ام؟ این از علائم بارز بیماری افراد عادتی و وابسته و هم‌وابسته است، که همه‌ی توجه خود را به دیگران معطوف کرده و از خودش غافل می‌ماند، من هم جزء این طبقه از بیماران هستم، وقتی در میسر بهبودی قرار گرفتم و از همدردانم شنیدم که حالا نوبت رسیدگی به خودم است، واقعاً سرگردان مانده بودم، احساس می‌کردم که من را سرکار گذاشته و دست می‌اندازند، برای من همه‌ی ارزش‌ها در تأییدات و توجه دیگران خلاصه می‌شد، هر احساسی از طرف من باید مورد تأیید دیگران واقع می‌شد، زندگی من از دریچه‌ی افکار دیگران دستور می‌گرفت، حالا باید به خودم می‌رسیدم، خودم را دوست می‌داشتم.
انرژی حاصله را صرف خودت کن!
مراقبه روزانه
با بیداری روحانی حاصل از برداشتن قدم ها کوشیدم این پیام را به معتادان دیگر برسانیم و این اصول را در تمام امور زندگی خود به اجرا در آوردیم.
در یک برنامه دوازده قدمی دیگر شرکت داشتم که برگه اطلاع رسانی نیکوتینی های گمنام را بر روی دیوار دیدم. در برگه نوشته شده بود: آیا مایل به قطع مصرف نیکوتین هستید؟ نه تنها مایل به قطع مصرف بودم بلکه می خواستم در قطع مصرف باقی بمانم. قبل از آشنایی با اتجمن نیکوتینی های گمنام بارها و بارها قطع مصرف کرده بودم اما هر بار لغزش می کردم. تصمیم گرفتم در جلسات نیکوتینی های گمنام شرکت کنم. دوست داشتم وقتی در اولین جلسه شرکت می کنم خود را پاک معرفی نمایم. بنابراین سه روز قبل از شرکت در جلسه قطع مصرف کردم و امروز آموخته ام چگونه بدون مصرف نیکوتین زندگی و پیامی باشم برای دیگر معتادان در عذاب.
برای امروز اجازه می دهم زندگی در وجودم جریان یابد تا آن را به خود و دیگران هدیه کنم.
