هر مسافتی
«...حاضر بودم تا برای پاک ماندن هر مسافتی را که لازم بود، طی کنم.»
کتاب پایه
v
تازهواردها میپرسند: «هر مسافتی؟» بازنگری دوران اعتیاد فعال خود در گذشته و مسافتی که برای نشئه ماندن مایل به طی آن بودیم، میتواند در توضیح این مسئله کمک کند. آیا مایل به طی مسافتهای طولانی برای تهیه مواد بودیم؟ بله، معمولاً این طور بود. این بدین معناست که اگر ما به همان اندازه که نگران مصرف خود بودیم، درباره پاک ماندن نیز نگران باشیم، هر کاری را برای رساندن خود به جلسات امتحان میکنیم.
در دوران اعتیاد خود آیا اغلب کارهای احمقانه و نامعقولی را انجام نمیدادیم یا از مواد نامشخصی طبق راهنمایی دیگران استفاده نمیکردیم؟ پس چرا استفاده از راهنمایی را در دوران بهبودی بسیار دشوار مییابیم، خصوصاً وقتی این راهنمایی برای کمک به پیشرفت ما در نظر گرفته شده است؟ وقتی مصرف میکردیم آیا اغلب با نومیدی به نیروی برتر خود روی نمیگرداندیم و نمیگفتیم «لطفاً مرا از این مخمصه رهایی بخش!»؟ پس چرا درخواست کمک از خداوند را در دوران بهبودی خود دشوار مییابیم؟
در دوران مصرف معمولاً وقتی نوبت یافتن راهها و روشهایی برای تهیه مواد مخدر بیشتر میرسید، ذهن روشنی داشتیم. اگر میتوانیم همین اصل روشنبینی را در بهبودی خود به کار گیریم، شاید از اینکه چگونه به راحتی شروع به فراگیری برنامه NA کردهایم، متعجب شویم. اغلب گفته میشود بهترین فکر ما، ما را به اتاقهای معتادان گمنام کشاند. اگر مایل به طی هر مسافت، پیروی از راهنماییها و حفظ روشنبینی هستیم، میتوانیم پاک بمانیم.
v
فقط برای امروز: برای پاک ماندن مایل به طی هر مسافتی هستم. هر قدر که لازم است برای استفاده از راهنمایی روشنبین و آماده میشوم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
نگرانی چرا؟؟؟؟
گاهی حس می کنم مشکلاتم هرگز تمام نمی شود.به تازگی احساس می کنم زندگی ام هیچوقت بهتر نخواهد شد.کامپیوترم قدیمی و فرسوده شده بود.پدرم خیلی ضعیف بود و مجبور بودم او را بستری کنم و بعد فوت کرد.با ماشینم به یک تیر چراغ برق زدم که سپر جلوی آن از بین رفت.به خاطر تمام این مشکلات به شکست مالی بزرگ برخوردم .سپس معتاد فقط بعد از چند روز برنامه بهبودی را کنار گذاشت و بلا فاصله دستگیر شد.
در حالیکه همه این مشکلات مرا نگران می کرد و با وقوع هر یک از آنها پیام های ساده و کوتاه نارانان «روز به روز»و«من هیچ کنترلی ندارم »را به یاد می آوردم.دعای آرامش را مرتب برای خودم تکرار می کردم .اگر برای پذیرش چیزهایی که نمی توانم تغییر دهم نتوانم آرامش پیدا کنم شهامت تغییر چیزهایی که می توانم را نداشته باشم ٫یا تفاوت این دو را ندانم ٫روز به روز را به خاطر خواهم داشت.اگر بتوانم آن را برای امروز بکار ببرم دعا می کنم بتوانم با شرایطی که ممکن است بوجود بیاید روبرو شوم.
تفکری برای امروز:
تصمیم گرفته ام نگران فردا نباشم .وقتی در این لحظه به اندازه کافی کار دارم چرا نگران آینده باشم؟؟
گذشته از این ها فهمیده ام که وقتی نگران می شوم کار ها به ندرت آنطور که تصور می کنم پیش می رود.
شهامت عوض شدن
تا بحال در مورد کار کردن بر روی برنامه زیاد صحبت کردیم . در واقع کاری که ما انجام میدهیم تمرین آن چیزی است که فرا گرفته ایم . این درست مثل یاد گیری زبان دوم است . یک دانش آموز کتابها را میخواند و در کلاسها شرکت میکند . اما اینها فقط به او دانش تکنیکی میدهد . برای قادر بودن به استفاده از زبان باید در اطراف کسانی باشند که به این زبان صحبت میکنند و آنرا می فهمند . او گفت و شنود را در طول خواندن تمرین میکند اما اگر همین طور ادامه دهد، یاد گیری تبدیل به مهارتی طولانی مدت میشود . بسیاری از ما چنین هستیم ، با دانش کم و کج فهمی های زیادی شروع میکنیم . به جلسات میرویم ، در مورد الکلیسم چیز هایی یاد میگیریم و بافت الانان را بررسی میکنیم . اما برای اینکه واقعا قادر به استفاده از این روش باشیم وقت ، صبر و کوشش زیادی لازم است . ما وقت خود را در کنار افرادی که به زبان الانانی ها صحبت میکنند بخصوص آنهایی که قوانین الانان را به شدت در جای جای زندگیشان حاکم کرده اند می گذرانیم . به این ترتیب در راه زندگی الانان غوطه ور میشویم تا تبدیل به طبیعت دوم ما میشود . بعد ها به این دلیل که فورا عوض میشویم فرصت های زیادی برای یاد گیری و تمرین خواهیم داشت .
یاد آوری امروز
.اگر میخواهم در بکار گیری برنامه الانان موفق شوم ،بایدبیش از گهگاهی رفتن به جلسات تلاش کنم . باید آنها را بپذیرم و بطور مداوم تمرین کنم . "ما با توجه به آنچه که مداوما انجام میدهیم هستیم . عالی بودن یک عمل نیست بلکه یک عادت است".
روز به روز
ما بیماران وابسته و هم‌وابسته در تظاهر کردن و به نمایش گذاشتن شخصیت کاذب خود من مهارت عجیب و زیادی دارد. به راحتی می‌توانم درآن واحد چند کاراکتر بیماری خودم را در همان موقع نشان دهم. مثلاً در خانه مشغول دعوا با همسرم بودم, تا زنگ در به صدا در آمد، فوراً حالت خشم و عصبانیت را کنار می‌گذارم و با خوشرویی با مهمان صحبت می‌کردم. انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. سعی می‌کردم با نقش بازی کردن نظر و تأیید دیگران را جلب کنم. حتی اکنون که با اصول برنامه آشنایی دارم، سعی می‌کنم به نوعی تأیید و توجه دیگران را جلب می‌کنم. گاهی این مطرح بودن و تأیید طلبی در من به صورت یک عادت مزمن در می‌آید، که با خودنمایی و منم منم کردن خود را نشان میدهد، مثلاً با خودنمایی سعی می‌کنم، کسانی‌را که تازه وارد هستند بفهمانم که برنامه در من ایجاد تحول و آرامش کرده است. خداوندا: مرا کمک کن تا از وسوسه‌ی خودنمایی و مطرح شدن و تأیید گرفتن از دیگران به گذشته‌ی دردناکم وصل شده است رها شوم! آیا هنوز هم میخواهم با بزرگ‌نمایی کارهایم، در صدد فریب خودم و جلب نظر و عقیده‌ی دیگران باشم؟
من با فروتنی خودم را می‌پذیرم!
مراقبه روزانه
انسان به دست خود سرنوشت خود را می سازد. او با نیروی عشق و آگاهی و اندیشه کلید همه موفقیت ها را در دست دارد و با انتخاب صحیح به اوج می رسد.
انجمن نیکوتینی های گمنام تمایل به بهبودی و احساس تعلق و امنیت را در وجودم زنده کرد. از شرکت در اولین جلسه تاکنون لغزش نکرده ام. وقتی برای اولین بار شعار به جلسات بر گردید را خواندم به خود گفتم: مطمئن باش! من عاشق به مشارکت گذاردن تجربه، امید و نیرو با دیگران هستم. همچنین دوست دارم به مشارکت های آنان گوش دهم. با شرکت مرتب در جلسات آموختم بدون مصرف نیکوتین زندگی کنم. هر وقت در جلسه با تازه واردی صحبت می کنم آن چه را از برنامه دریافت کرده ام با او به مشارکت گذاشته و پیشنهاد می کنم باز هم به جلسه بر گردد.
برای امروز از خداوند و انجمن بابت تشویق جهت ادامه مسیر سپاسگزارم.
