کاملاً آماده شدن
«ما... بررسی خوبی از اثرات این نواقص
بر زندگی خود انجام میدهیم. به تدریج رهایی از این نواقص را آرزو میکنیم.»
کتاب پایه
v
آمادگی کامل برای رفع شدن نواقص شخصیتی میتواند فرآیندی طولانی باشد که اغلب در طول عمر رخ میدهد. وضعیت آمادگی ما در ارتباط مستقیم با آگاهی ما از این نواقص و نابودی ناشی از آنهاست.
شاید در فهم اثرات نابودکننده نواقص خود بر زندگی خود و اطرافیانمان مشکل داشته باشیم. اگر این چنین باشد، درخواست از نیروی برتر جهت نشان دادن این نواقص که سدی در راه پیشرفت ماست، کار درستی خواهد بود.
وقتی از کمبودهای خود رهایی مییابیم و متوجه ناپدید شدن تأثیر آنها میشویم، درمییابیم که خداوندی مهربان این نواقص را با صفات خوب جایگزین میکند. وقتی ترسیده بودیم، شهامت پیدا کردیم. وقتی خودخواه بودیم، سخاوت پیدا کردیم. توهمات ما درباره خود ناپدید میشود و با صداقت درباره خود و خویشتنپذیری جایگزین میشود.
بله، آمادگی کامل بدین معناست که ما تغییر خواهیم کرد. هر یک از مراحل جدید آمادگی، هدایای جدیدی را به همراه دارد. ذات اساسی ما تغییر میکند و به زودی متوجه میشویم که آمادگی ما دیگر نه از طریق درد بلکه از طریق تمایل به رشد روحانی برانگیخته میشود.
v
فقط برای امروز: وضعیت آمادگی خود را از طریق آگاهتر شدن از کمبودهای خود بهبود میبخشم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
نگرانی را رها کن....
وقتی به نارانان آمدم برای همه چیز نگران بودم .باید بحران آینده را پیش بینی می کردم و می فهمیدم چه کسی گرفتار می شود.سپس از راه حل هایی که به نظرم می رسد یکی را که درست است انتخاب کنم.این خود به تنهایی کلی کار بود.بعدبایدمشخص می کردم از کدام راه حل استفاده کنم.و بلا فاصله شروع به اجرا می کردم.برایم مسلم بود اگر قبل از آنکه اتفاقی بیفتد و من برایش نگران نباشم بعد از آنکه پیش آمد چطور می توانم از عهده اش بر آیم؟این تفکر نادرست من بود که درآن زمان فکرمی کردم منطقی است.
با شرکت در جلسات نارانان فهمیدم که این روش خوبی برای زندگی کردن نیست.درک کردم که نگران بودن مرا از فکر کردن در باره احساساتم دور می کند و زمان حال را از من می گیرد.من در آینده زندگی می کردم در دنیایی که هرگز امکان نداشت اتفاق بیفتد.سعی می کردم با مشکلاتی دست وپنجه نرم کنم که شاید هرگز برایم پیش نیاید.
از وقتی توانستم با اضطرابم کنار بیایم بارهای اضافه بر داشته شد.مجبور بودم صداقت پیدا کرده و مایل باشم .هم چنین پذیرای هدایت نیروی برترم بشوم .شروع به انجام شعار«رها کن و به خدابسپار»کردم که توانستم به خودم کمک کنم.حالا می توانستم احساساتم ودلایل آن را دسته بندی کنم.می توانستم شروع به گرفتن تصمیماتی کنم که برایم مناسب است.
تفکری برای امروز:
بارها شدن از نگرانی در زندگی ام بهتر می توانم در زمان مناسب انتخاب درستی داشته باشم.با نگران نشدن در مورد آینده ای که هیچ کنترلی روی آن ندارم امروز می توانم سنگینی آن را از شانه هایم بردارم.
شهامت عوض شدن
یکی از اولین چیزهایی که در الانان شنیده ایم این بود که مجبور نیستیم رفتار غیر قابل قبولی را بپذیریم . این عقیده بمن کمک کرد تا بدانم دیگر نیاز به تحمل خشونت و ناسزا را ندارم و به من دیدگاههایی داد که حتی قبلا آنها رانمی شناختم . محدودیتهایی را انتخاب کردم نه برای کنترل دیگران
بلکه برای ارائه راهکار هایی به خودم . تا تشخیص دهم چه چیز قابل قبول و چه چیز غیر منطقی است و در مواجه شدن با آنها چه باید کرد
چندین سال بعد به خود می بالیدم . چرا که دیگر مشکلات قبلی را نداشتم تا اینکه ناگهان متوجه شدم تنها یک نفر است که رفتار غیر منطقی اش را می پذیرم . وقتی اتفاق بدی می افتاد یکسره خودرا سرزنش میکردم برای تلاشهایم ارزشی قائل نبودم . به خود میگفتم بی فکر .
تنبل و کودن هستم و هرگز چنین حرفهایی را به یک دوست نمیزدم . اما بعد متوجه شدم تا زمانی که با خودم همانند یک دوست با ارزش رفتار نکنم در مسیر بهبودی قرار نخواهم گرفت .
یاد آوری امروز
من به بیماری عادت گرفتار شده بودم زمانی که با تایید و عشق با خود رفتار کردم فهمیدم که بهبودی می یابم .
" به خودتان فرصت دهید که ذهنتان پاک باشد چرا که انسان همانی میشود که فکر میکند .
روز به روز
امروز آماده هستم روش و شیوه‌ی گذشته‌ی زندگیم را که مرا به دامان وابستگی‌ها سوق می‌داد را رها کنم. می‌خواهم آرشیو درونم را که پُراز دانش اشتباه و راهکارهای غیرمنطقی و ناموفق بوده است خالی کنم و اطلاعات درست برای روش جدید زندگی مطابق با اصول خودیاری جایگزین کنم. من می‌خواهم تخته سیاه پُر از نوشته‌های اشتباه و سناریو تلخ و خط خطی زندگیم را پاک کنم تا روی آن مسائل درست و سناریوی شیرین و موفق را بنویسم. برای اینکار از کسانی که راه درست را دنبال می‌کنند کمک می‌گیرم. آیا من برای تمامی اتفاقات مهم در زندگی کنونی‌ام که مرا در مسیر بهبودی و آزادی قرار داده و هرروز مرا برای یک تغییر آماده میکند سپاسگزار هستم؟ آیا اجازه می‌دهم که عدم موفقیت‌های گذشته مانعی در راه تصمیم‌گیری، رهایی و آزادی من از دست وابستگی‌ها گردد؟ آیا واقف هستم که قبول مسؤلیت اشتباهات گذشته در ادامه‌ی راه بهبودی، آینده‌ی روشنی برایم رقم می‌زند؟ این تجربیات شکست خوردن تلخ نبود، بیماری ما آن‌را تلخ کرد و این تلخی باعث شد که هرگز جرأت ترمیم اشتباهات و جبران خسارت باشد.
زمین خوردن، تجربه‌‌ای برای ایستادن است!
مراقبه روزانه
ترس، ستمگر و غاصب است. وحشتناک تر از شکنجه و مؤثرتر از نیش افعی.
وقتی تازه راه رفتن یاد گرفته بودم، روزی از میز اتاق نشیمن بالا رفتم مجله پدرم را برداشتم و برای تماشای آن به پرده پنجره تکیه دادم. پنجره باز بود و از پشت از طبقه دوم سقوط کردم. این حادثه باعث ترس من از ارتفاع و مانع شرکت و لذت بردن از فعالیت های ورزشی که با ارتفاع مرتبط بود می شد. روزی متوجه شدم هر بار که به خود یا دیگری می گویم: از ارتفاع می ترسم. ترسم از ارتفاع بیشتر می شود. بنابراین تصمیم گرفتم به جای گفتن از ارتفاع می ترسم بگویم: روزی این ترس از بین خواهد رفت. سپس یک ماکت بالون تهیه کرده و آن را در دفتر کارم گذاشتم و روی آن نوشتم: من آزادم تا از ارتفاع لذت ببرم. این تمام کاری بود که انجام دادم. نه با آن جنگیدم نه از آن فرار کردم، فقط به سادگی آن را پذیرفتم و رهایی از آن را باور کردم. چند روز بعد فرصتی بدست آمد تا آن را امتحان کنم. در واقع همسرم مرا برای این آزمون تشویق کرد. در زمان آزمون بار دیگر جمله: من آزادم تا از ارتفاع لذت ببرم را به یاد آوردم و به پایین نگاه کردم. ترسی بسیار ضعیف باقی مانده بود که آن هم با تصور لذت پرواز از بین رفت.
برای امروز، ترس های غیر واقعی را می پذیرم و آن ها را به خدا واگذار می کنم، تا ایمان و شهامت را جایگزین آن کند.
