آموزشپذیر
«آموختهایم که ندانستن همه راه حلها عیبی ندارد، چراکه آنگاه آموزشپذیرهستیم و میتوانیم یاد بگیریم زندگی جدید خود را با موفقیت اداره کنیم.»
کتاب پایه
v
از یک نظر، اعتیاد معلمی بزرگ است. اگر اعتیاد چیز دیگری را به ما نیاموزد، فروتنی را به ما یاد میدهد. میشنویم که میگویند بهترین فکر ما، ما را به NA آورد. اکنون که اینجا هستیم، برای یادگیری اینجا هستیم.
انجمن NA محیط یادگیری شگفتانگیزی برای معتاد در حال بهبودی است. مجبور نیستیم که در جلسات احساس حماقت کنیم. در عوض، افرادی را پیدا میکنیم که دقیقاً همان جایی بودهاند که ما بودهایم و راه حلی را برای خود یافتهاند. تنها باید بپذیریم راه حل همه مشکلات را در اختیار نداریم و سپس وقتی دیگران آنچه برایشان مؤثر بوده را به مشارکت میگذارند، به آنها گوش دهیم.
به عنوان معتاد در حال بهبودی و یک انسان باید چیزهای زیادی را یاد بگیریم. سایر معتادان—و سایر انسانها—درباره آنچه برای آنها مؤثر است و آنچه نیست، چیزهای زیادی را باید یاد بگیرند. تا زمانی که آموزشپذیر باقی میمانیم، میتوانیم از تجربه دیگران بهره بگیریم.
v
فقط برای امروز: میپذیرم که همه راه حلها را در اختیار ندارم. به تجربه دیگران برای یافتن راه حلهای مورد نیاز خود نگاه میکنم و به صحبتهای آنها گوش میدهم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
کار من نیست...
از زمانی که به نارانان آمدم چیز های زیادی یاد گرفته ام.یاد گرفته ام که افراد شگفت انگیز بسیاری شبیه من هستند.خیلی از ما از کودکی برای مراقبت از دیگران تربیت شده ایم بنا بر این جای تعجبی ندارد که با پسرم همین کار را کرده ام .من حد و مرز ثابتی نداشتم .پسرم یاد گرفته بود که اگر با صدای بلند بر سرم فریاد بزند من معمولا تصمیمم را عوض می کنم .در مورد هر کاری که انجام میداد یا نمی داد نگران بودم و سر انجام مسئولیت هر کاری را برایش به عهده می گرفتم .طی سالهای سخت و ترس از اینکه اگر پسرم برای تامین معاش خودش بیرون برودچه اتفاقی ممکن است بیفتد مشغله فکری من پسرم و مشکلاتش بود.
با خواندن نشریات نارانان و گوش دادن به اعضای دیگر یاد گرفتم که من به پسرم اجازه نداده بودم تا پیامد کار های خودش را تجربه کند.با اینکه خیلی سخت است اما با عشق رها می کنم و به او اجازه می دهم تا راه خودش را انتخاب کند پی برده ام همانطور که من برای بهتر شدن تغییر کرده ام پسرم هم تغییر کرده .نارانان از تو سپاسگزارم!!!!!
تفکری برای امروز:
من امروز کار هایی را که دیگران می توانند برای خودشان انجام دهند به عهده نمی گیرم .وقتم را برای وظایفی که برایم مهم است صرف می کنم.
شهامت عوض شدن
تمرین روزانه برنامه الانان کمکی بود تا از دیگران صبور تر شوم ، برای مثال وقتی خودم را بررسی و انگیزه هایم را امتحان کردم همان تصوری را که مشتاقانه در دیگران پیدا میکردم در خود یافتم . وقتی کوتاهی های خود را متوجه میشوی .قبول کردن محدودیت دیگران برایت آسانتر است . اکنون میدانم که افکارم تغییر یافته و رفتارم بی ثبات است اگر درک من از خودم تا این حد نامنظم است پس چگونه میتوانم به درک خود از دیگران مطمئن باشم ؟ واقعا نمیدانم که دیگران چگونه فکر میکنند . چه احساسی دارند یا چه کاری انجام میدهند . بنابراین دیگر نمیتوانم عجول بودن خودرا توجیه کنم . تمرین مداوم و منظم اصول برنامه باعث شد در مورد خود احساس خوبی پیدا کنم و به من فرصت داد تا در مورد دیگران با ملاحظه و درک بالاتری رفتار کنم .
یاد آوری امروز
.جلسات ، گامها ،اصول و پیروی از الانان قدرت مرا در برقراری ارتباط با دیگران بالا برد . برای بهبودی امروز ،تعهدات خود را احیاء خواه . "مطالعه جدی و مداوم برنامه الانان آنهم به طور عمیق به ما کمک میکند تا صبورتر ، مطمئن تر و دوست داشتنی تر باشیم و به ما یاد میدهد تا همان طور که قصورات شخصیتی خود را برطرف میکنیم اشتباهات دیگران را بپذیریم "
روز به روز
امروز در برنامه با افرادی رفاقت میکنم که نه تنها مرا عصبانی نمی‌کنند، بلکه مرا درک کرده و به من توجه دارند. هرچند در همین گروه با گفته و عقاید بعضی از آنها موافق نیستم. برخلاف دوستان قدیمی که تردید و عدم اعتماد و بدگمانی و مسائل مادی و سوءاستفاده درباره‌ی هم، در بین ما حکمفرمایی می‌کرد. این دوستان با درک و توجه، همدلی و همزبانی که از خصوصیات اصلی روابط ما می‌باشد، رفتار میکنند. امروز به دیگران حق صحبت کردن و آزادی عقاید و نوع و شیوه‌ی زندگی خودشان را به آنها میدهم. میدانم که رفتار ناخوشایند من نسبت به برخی از افراد، نشأت گرفته از شیوه و تفکر و افکار بیمارگونه‌ی من در گذشته بوده است. آنچه برایم اهمیت دارد اینکه بیماری من چشم دیدن دیگران، خصوصاً افراد موفق در عرصه اقتصادی و اجتماعی و خصوصی را ندارد، اگر چنانچه به اصول خودیاری وصل نباشم، مطمئناً خودم را با دیگران مقایسه کرده و به خود و دیگران صدمه خواهم زد، غبطه و حسادت از نوع احساسات منفی و همیشه فعال در من بود و هست، با این رویه به جای پذیرش، دوباره شمشیر و زره را به دست گرفته و خودم را در تنهایی خفه خواهم کرد.
همه حق زندگی دارند!
مراقبه روزانه
خلاء تو، با هر آنچه در آن جای دهی پر می شود.
بیست سال برای قطع مصرف سیگار تلاش کردم اما هرگز موفق نشدم. چهارده سال با یک ریه زندگی کردم. در هر بار قطع مصرف از لحاظ جسمی و عاطفی با دشواری روبرو و کمتر در قطع مصرف باقی می ماندم تا جایی که دیگر نمی توانستم قطع مصرف کنم و تصور می کردم به همین وضع خواهم مرد. بطور وحشتناکی معتاد بودم و اعتیاد روز به روز نیرومند تر می شد. پسر نوجوانم معتاد به الکل و مواد مخدر شد. وقتی در مسیر بهبودی قرار گرفت روزی برایم اقرار کرد که در تمام طول زندگی هر روز صبح با صدای سرفه های خشک من از خواب بیدار می شده و همیشه می ترسیده که روزی مرا از دست بدهد و تنها شود. هر گز بلایی را که بر سر تنها فرزندم می آوردم نمی دیدم. من چشمانم را به روی حقیقت بسته بودم. عاقبت از روی ناچاری با نیکوتینی های گمنام آشنا شدم. در اینجا فریب و نیرنگ های نیکوتین را دیدم. افرادی را دیدم که بدون مصرف نیکوتین زندگی شاد و رضایت بخشی دارند. در این برنامه آموختم هر وقت کسی را در حال مصرف نیکوتین می بینم به جای وسوسه شدن لحظه ای تامل و به حقیقت فکر کنم. به خود بگویم: شاید او قابلیت مصرف دارد اما من ندارم. آموختم می بایست بابت رهایی از اعتیاد نیکوتین شکرگزار لطف خداوند باشم.
برای امروز بابت زندگی شاد و سالمی که دارم شکرگزار خداوندم و به آن عشق می ورزم.
