پیش به سوی جلو
«پیشرفت در بهبودی
سفری دشوار و مداوم است.»
کتاب پایه
v
هر چه بیشتر پاک بمانیم، ظاهراً مسیر ما شیبدارتر و باریکتر میشود. اما خداوند چیزی بیش از حد توان اداره ما به ما ارزانی نمیکند. مهم نیست مسیر ما چقدر دشوار میشود، مهم نیست مسیر ما چقدر باریک یا چقدر پرپیچ و خم است، در هر حال، امید وجود دارد. این امید در پیشرفت روحانی ما نهفته است.
اگر حضور در جلسات و پاک ماندن را ادامه دهیم، زندگی... خب مسلماً تغییر میکند. جستجوی مداوم برای راه حل فراز و نشیبهای زندگی میتواند ما را به زیر سؤال بردن همه جنبههای زندگی خود رهنمون سازد. زندگی همیشه خوشایند نیست. در این هنگام است که حتی باید با ایمان بیشتری به خداوند رجوع کنیم. گاهی اوقات تنها کاری که باید انجام دهیم، این است که استوار بایستیم و باور کنیم اوضاع بهتر خواهد شد.
در مواقعی ایمان ما، درک بیشتری در ما ایجاد میکند. شروع به مشاهده "تصویر کلیتری" از زندگی خود میکنیم. وقتی رابطه ما با نیروی برتر آشکار و عمیق میشود، پذیرش تقریباً به عادت تبدیل میشود. مهم نیست وقتی در مسیر بهبودی قدم میزنیم، چه اتفاقی میافتد، در هر حال به ایمان خود به نیرویی برتر و مهربان اتکا میکنیم و حرکت به سوی جلو را ادامه میدهیم.
v
فقط برای امروز: میپذیرم که پاسخ همه پرسشهای زندگی را در اختیار ندارم. با این وجود، به خداوندی که درک میکنم ایمان دارم و به سفر بهبودی ادامه میدهم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
خدمت....
وقتی به نارانان آمدم حس می کردم زندگی عادلانه نیست.چرا بایدهمسرم یک معتاد باشد؟آیا من لیاقت یک خانواده سالم و متعادل را ندارم؟این ازدواج دوم من بود.و تصمیم داشتم آن را حفظ کنم.فکر می کردم اگر مهربان و بخشنده باشم بهتر می شود و او هم با من بخشنده ومهربان خواهد شد.من با توقع می بخشیدم.بخشش من و چیزی که فکر می کردم عشق است ضمیمه هم بودنداما با افزایش اعتیاد همسرم دیگر نتوانستم در توهم یک خانواده طبیعی یا رابطه عاشقانه بمانم.به شدت مشغول پنهان کردن اعتیاد او بودم و سعی داشتم او را درمان کنم.ولی رفتار هر دوی ما عجیب تر و ناسالم تر می شد.واضح بود که مشکلی وجود دارد و این مشکل فقط مربوط به او نمی شد.عاقبت وقتی از هم جدا شدیم حس کردم دنیای من فرو ریخت .احساس تنهایی و دلسردی می کردم و می خواستم منزوی باشم.
قبل از اینکه مراحل پایانی طلاقمان انجام شود در جلسات نارانان شرکت کرده بودم و بعد از طلاق هم به رفتن ادامه دادم به وقتی که سر کار می رفتم .این تنها زمانی بود که از خانه بیرون می آمدم .بعد از یک سال حضوردر برنامه از من خواسته شد که نماینده گروه بشوم و من قبول کردم با این فکر یک شب دیگر بیرون از خانه می مانم.یعنی چیزی که فکر می کردم به آن نیاز دارم .در اولین جلسه حضورم در ناحیه وقتی یکی از خدمتگزاران اعلام کرد که دیگر نمی تواند به خدمتش ادامه دهد من داوطلب آن خدمت شدم.این بار نتیجه فرق می کرد.پی بردم که با خدمت در نارانان می توانم پیام بهبودی را همانطور که تجربه می کنم برسانم یاد گرفتم زمانی می توانم از طریق حمایت سالم به دیگران کمک کنم که سخاوتمندانه و بدون توقع ببخشم.
تفکری برای امروز:
باز گرداندن عشق به انجمن و تجلی عشق بلا عوض بخشی از فرآیند بهبودی است.وقتی سخاوتمندانه و بدون توقع می بخشم فضای بهبودی را برای خودم و دیگران بوجود می آورم.
شهامت عوض شدن
حتی در کودکی ، آنقدر برای خود مسئولیتهایی بوجود می آوردم که هیچ جای تعجبی ندارد امروز که بزرگ شده ام ، یک انسان بسیار مسئولیت پذیر باشم . توجه به مسائل دیگران قبل از خودم و درگیرشدن در مسائل آنها بسیار راحت تر از پرداختن به خودم بود . وقتی متوجه شدم که این کار در واقع از خصوصیات مثبت من نیست بلکه نوعی خود فریبی است ، بسیار وحشت زده شدم . سعی کردم تاتمامی این چنین رفتارها و و معیارهایی را از خودم دور کنم . سعی کردم تا جاییکه امکان دارد خود محور و غیر مسئول باشم . خوشبختانه نتوانستم چنین تغییر ریشه ای در خود بوجود آورم . امروز پس از سالها همچنان مسئولیت پذیر بوده و همیشه چنین خواهم بود . اما امروز این خصیصه را ارج نهاده و هدیه ای ارزشمند میدانم که اگر به افراط نکشانمش بسیار کیفیت زندگیم را بالا می برد . اگرچه امروز کارهایی را که خود افراد برای خودشان میتوانند انجام دهند دیگر انجام نمی دهم ، سعی میکنم همیشه برای آنها و همچنین خود مفید باشم . الانان به من کمک میکند تا تعادل داشته باشم .
یاد آوری امروز
امروز دیگر سعی نمیکنم خصوصیاتی از خودم را محکوم کرده و خصوصیات دیگری را تایید کنم . من یک مجموعه هستم و وقتی تمام وجودم را میپذیرم میتوانم خودم را دوست داشته باشم .
"شکست ها و نقایص من به اندازه موفقیتها و استعدادهایم ، نعمت های خداوند هستند ومن برای هر دو شکرگذار هستم "
روز به روز
امروز اصول برنامه خودیاری همان ابزاری است، که به من می‌آموزد چگونه خود را از درگیری و خشونت و خودخواهی رها کنم و با این‌کار باعث رنجش خود و آزار دیگران نشوم. امروز میدانم اگر خودخواهی و خشم خود را کنترل نکنم، در نهایت خود و بهبودیم به خطر می‌افتیم. خشم تنها حسی است که تمام روش و اعمالم را تحت شعاع قرار داده و از من موجودی ترسناک و غیر منطقی می‌سازد. خشم باعث میشود که واکنش و عکس‌العمل‌های ناگهانی و شتاب‌زده انجام دهم. اصول برنامه‌ی خودیاری به من متذکر میشود که من آلت دست دیگران نشوم. به راحتی از افکار و رفتار دیگران متأثر نشوم دعای آرامش ابزار اوّلیه‌ا‌ی است که توانایی دارد، مرا در زمان خشم کنترل کند. خداوندا: به من توانایی بده تا از خشم به عنوان یک احساس طبیعی استفاده کنم و آن‌را با احتیاط کامل و به آرامی در مواقع مناسب و بدون صدمه زدن به خود و دیگران به‌کار گیرم، تا مانعی باشد که مرا به‌سمت انتقام و کینه هدایت نکند. من انسانم و تابعه یک‌سری از احساسات مثبت و منفی و گاهی اشتباه خواهم کرد، امّا اصول برنامه برای خط و مشی خاصی تعیین کرده است که بتوانم جبران خسارت کنم.
خشم را به‌عشق و پذیرش تبدیل کن!
مراقبه روزانه
ما از راه دعا و مراقبه خواهان ارتقاء رابطه آگاهانه خود با خداوندی که درک می کردیم شده و فقط جویای آگاهی از خواست او برای خود و قدرت اجرایش شدیم.
مراقبه روزانه برایم بسیار مهم و حیاتی است، امّا این کار همیشه آسان نیست. بعضی مواقع نمی توانم به درستی افکار را ساکت کنم! گاهی به هنگام مراقبه، افکار مانند گربه ای بازیگوش به این سو و آن سو می جهد. به هنگام مراقبه آرام در گوشه ای می نشینم و بی هیچ واکنشی فقط نظاره گر افکار و احساساتم می شوم تا بیایند و بروند بی آن که قضاوتی در مورد آنها بکنم. آرام آرام ذهن، دست از بازیگوشی بر می دارد و آرامش و نشاط غیر قابل وصفی تمام وجودم را فرا می گیرد. برای من مراقبه رسیدن به آگاهی کل است. آگاهی که در آن از حقیقت وجودی خود آگاه می شوم. انجمن نیکوتینی های گمنام به من آموخت تغییر با تسلیم آغاز و با زندگی به روال برنامه زندگی روز به روز بهتر و بهتر می شود.
برای امروز از خداوند بابت لذت بردن از زندگی و بینشی که می توانم زندگی را همانگونه که هست بپذیرم سپاسگزارم.
